Wacław Radziwinowicz

Wacław Radziwinowicz
	; Wacław Radziwinowicz (2023)
Data i miejsce urodzenia	1953 ; Olsztyn
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Olsztynie, Uniwersytet Warszawski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Wacław Radziwinowicz (ur. 1953 w Olsztynie) – polski dziennikarz prasowy, publicysta i reportażysta.

Życiorys

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Olsztynie^[1]. Ukończył studia w zakresie filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, następnie studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1992 stanął na czele regionalnego oddziału „Gazety Wyborczej” w Olsztynie, w 1997 został stałym korespondentem tego dziennika w Rosji^[2].

Specjalizuje się w publicystyce poświęconej rosyjskiej polityce i społeczeństwu. W grudniu 2015 cofnięto jego akredytację dziennikarską i nakazano opuszczenie Rosji w ciągu 30 dni^[3].

Publikacje książkowe

Gogol w czasach Google'a. Korespondencje z Rosji 1998–2012, Agora, Warszawa 2013 (nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2014^[4])
Soczi. Igrzyska Putina, Agora, Warszawa 2014
Crème de la Kreml. 172 opowieści o Rosji, Agora, Warszawa 2016
Putin, car Atlantydy. Droga do wielkiej wojny, Agora, Warszawa 2023.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2003 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi^[5]. W 2014 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. W tym samym roku otrzymał Nagrodę im. Dariusza Fikusa^[7]. W 2016 został laureatem nagrody MediaTory w kategorii NawigaTOR^[8]. W 2023 wyróżniony Nagrodą im. Henryka Panasa^[9].

Przypisy

↑ Absolwenci – 1972. zso1.olsztyn.pl. [dostęp 2015-03-11].
↑ Wacław Radziwinowicz. conradfestival.pl. [dostęp 2015-03-11].
↑ Korespondent „Gazety Wyborczej” Wacław Radziwinowicz zostanie wydalony z Rosji. wirtualnemedia.pl, 18 grudnia 2015. [dostęp 2022-02-19].
↑ Nike 2014. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
↑ M.P. z 2003 r. nr 35, poz. 485
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 741).
↑ Nagroda im. Dariusza Fikusa 2014. press.pl. [dostęp 2024-09-11].
↑ Nagrody MediaTory 2016 rozdane. Wśród laureatów dziennikarze „Gazety Wyborczej”. wyborcza.pl, 3 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-27].
↑ Robert Robaszewski: Wacław Radziwinowicz z Nagrodą im. Panasa. „Podzielę się z wami smutną refleksją”. wyborcza.pl, 30 sierpnia 2023. [dostęp 2024-09-11].

[1] Absolwenci – 1972. zso1.olsztyn.pl. [dostęp 2015-03-11].

[2] Wacław Radziwinowicz. conradfestival.pl. [dostęp 2015-03-11].

[3] Korespondent „Gazety Wyborczej” Wacław Radziwinowicz zostanie wydalony z Rosji. wirtualnemedia.pl, 18 grudnia 2015. [dostęp 2022-02-19].

[4] Nike 2014. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].

[5] M.P. z 2003 r. nr 35, poz. 485

[6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 741).

[7] Nagroda im. Dariusza Fikusa 2014. press.pl. [dostęp 2024-09-11].

[8] Nagrody MediaTory 2016 rozdane. Wśród laureatów dziennikarze „Gazety Wyborczej”. wyborcza.pl, 3 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-27].

[9] Robert Robaszewski: Wacław Radziwinowicz z Nagrodą im. Panasa. „Podzielę się z wami smutną refleksją”. wyborcza.pl, 30 sierpnia 2023. [dostęp 2024-09-11].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]