Władcy Nemours

Ten artykuł od 2011-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

W XII i XIII stuleciu seniorat Nemours w Gatinais we Francji, znajdował się w posiadaniu rodziny Villebeon. W 1274 i 1276 r. Jan i Filip de Nemours sprzedali go królowi Francji Filipowi III. W 1364 r. Nemours, w randze hrabstwa, zostało przekazane Jeanowi III de Grailly. W 1404 r. król Karol VI Szalony poniósł hrabstwo do rangi księstwa w parostwie Francji i przekazał je królowi Nawarry Karolowi III, jako rekompensatę za zrzeczenie się przez tego ostatniego praw do rodowego hrabstwa Évreux w Normandii.

Kilkakrotnie konfiskowane księstwo powróciło do domeny królewskiej w 1504 r. po wygaśnięciu linii Armagnac-Pardiac. W 1507 r. król Ludwik XII przekazał hrabstwo swojemu kuzynowi, Gastonowi de Foix. Gaston zginął w 1512 r. pod Rawenną. Księstwo ponownie znalazło się w domenie królewskiej. Było ono później nadawane Giuliano de’ Medici i jego żonie Filibercie Sabaudzkiej w 1515 r., Ludwice Sabaudzkiej w 1524 r. i Filipowi Sabaudzkiemu w 1528 r. Potomkowie tego ostatniego posiadali księstwo do 1659 r., kiedy zmarł ostatni potomek Filipa. Król Ludwik XIV nadał je następnie swojemu bratu Filipowi Orleańskiemu. W posiadaniu domu orleańskiego księstwo Nemours znajdowało się do 1789 r.