Przejdź do zawartości

Vladas Mikėnas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vladas Mikėnas
Ilustracja
Vladas Mikėnas, Kowno 1931
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1910
Tallinn

Data i miejsce śmierci

3 listopada 1992
Wilno

Obywatelstwo

Litwa
ZSRR

Tytuł szachowy

arcymistrz (1987)

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
f6 – Czarny skoczek
c4 – Biały pionek
e4 – Biały pionek
c3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
System Flohra-Mikenasa w partii angielskiej

Vladas Mikėnas (ur. 17 kwietnia 1910 w Tallinnie, zm. 3 listopada 1992 w Wilnie) – litewski szachista i sędzia szachowy, arcymistrz od 1987 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Estonii. Jednym z jego pierwszych szachowych sukcesów było zdobycie mistrzostwa tego kraju w roku 1930. Wkrótce awansował do ścisłej czołówki litewskich szachistów, do której należał przez kolejnych 40 lat. W 1933 zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Litwy, łącznie (do roku 1968) dwunastokrotnie zwyciężając w mistrzostwach kraju[potrzebny przypis]. Pomiędzy 1931 a 1939 rokiem pięciokrotnie reprezentował narodowe barwy na szachowych olimpiadach (za każdym razem na I szachownicy), zdobywając 48 pkt w 87 partiach[1].

W latach 1940–1970 dziesięciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw Związku Radzieckiego, najlepszy wynik osiągając w roku 1944 w Moskwie, gdzie zajął VI lokatę[2]. Odniósł szereg sukcesów w turniejach międzynarodowych, m.in. dwukrotnie zdobył tytuły mistrza krajów bałtyckich (1945, 1965). Inne sukcesy: Kujbyszew 1942 – dz. III m. (za Izaakiem Bolesławskim i Wasilijem Smysłowem, wspólnie z Aleksiejem Sokolskim i Andorem Lilienthalem), Ryga 1959 – II m. (za Borysem Spasskim), Lublin 1971 (I m.).

W roku 1950 Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu tytuł mistrza międzynarodowego, natomiast w 1987 – honorowy tytuł arcymistrza (w uznaniu osiągnięć z przeszłości). Posiadał także (od roku 1978) tytuł mistrza międzynarodowego w szachach korespondencyjnych. Był znanym i cenionym sędzią szachowym, np. w roku 1985 sędziował w Moskwie mecz o mistrzostwo świata pomiędzy Anatolijem Karpowem i Garri Kasparowem.

Według systemu Chessmetrics najwyższy ranking osiągnął w grudniu 1945 roku, posiadał wówczas 2669 i zajmował 14. miejsce na świecie, natomiast najwyższe miejsce na liście światowej to pozycja 12. (w lipcu 1945 r.)[3]. Mikenas był również szachowym teoretykiem, jego nazwisko noszą warianty w obronie Benoni i obronie Nimzowitscha oraz system w partii angielskiej (tzw. system Flohra-Mikenasa, powstający po posunięciach 1.c4 Sf6 2.Sc3 e6 3.e4).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]