Przejdź do zawartości

Uffe Ellemann-Jensen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uffe Ellemann-Jensen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1941
Haarby

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 2022
Kopenhaga

Minister spraw zagranicznych Danii
Okres

od 1982
do 1993

Przynależność polityczna

Venstre

Poprzednik

Kjeld Olesen

Następca

Niels Helveg Petersen

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (1975–2022, Szwecja) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Wielka Wstęga Orderu Alawitów (od 1956, Maroko) Wielka Wstęga Orderu Oswobodziciela (Wenezuela) Wielki Krzyż Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Krzyż Wielki Orderu San Marino Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Rycerz Krzyża Wielkiego Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Słonia Białego (Tajlandia) Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Medal Pamiątkowy 13 Stycznia Srebrny Order Wolności Republiki Słowenii

Uffe Ellemann-Jensen (ur. 1 listopada 1941 w Haarby[1], zm. 18 czerwca 2022[2] w Kopenhadze[1]) – duński polityk i ekonomista, w latach 1982–1993 minister spraw zagranicznych, od 1984 do 1998 lider liberalnej partii Venstre, przewodniczący Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów (1995–2000).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1962–1964 służył w wojsku, studiował ekonomię na Uniwersytecie Kopenhaskim. Pracował m.in. w duńskich mediach jako dziennikarz i konsultant. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach partii Venstre. W 1977 z jej ramienia po raz pierwszy został wybrany do Folketingetu, w duńskim parlamencie zasiadał do 2001. We wrześniu 1982 objął urząd ministra spraw zagranicznych w rządzie, na czele którego stanął Poul Schlüter. Stanowisko to zajmował do stycznia 1993 w czterech kolejnych gabinetach tego premiera. Jako minister był zwolennikiem aktywnego udziału Danii w NATO[1].

W 1984 został nowym liderem liberałów, zastępując Henninga Christophersena. Zrezygnował z tej funkcji po wyborach parlamentarnych w 1998, kiedy to koalicja ugrupowań centroprawicy pod jego przywództwem nieznacznie przegrała, co wiązało się z pozostaniem w opozycji. Przywództwo w Venstre objął wówczas Anders Fogh Rasmussen. Od 1995 do 2000 Uffe Ellemann-Jensen przewodniczył Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów[1].

Po odejściu z polityki kierował przez kilka lat centrum zajmującym się prawami człowieka i sprawami międzynarodowymi[1].

Wyróżniony tytułem doktora honoris causa przez Uniwersytet Gdański (2002)[3].

Był ojcem Jakoba i Karen.

Odznaczenia[4]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Uffe Ellemann-Jensen. denstoredanske.dk. [dostęp 2022-06-28]. (duń.).
  2. Emma Klinker Stephensen, Emilie Haaber Lynggaardaf: Familie, venner og kolleger sagde et sidste farvel til Uffe Ellemann-Jensen. tv2.dk, 28 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-28]. (duń.).
  3. Doktorzy Honorowi Uniwersytetu Gdańskiego. ug.edu.pl. [dostęp 2015-01-18].
  4. Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 2014. Kopenhaga: Digitaliseringsstyrelsen, 2014, s. 35. (duń.).
  5. Storkors (SK.). Modtager titel: Dannebrogordenens Storkors. borger.dk. [dostęp 2015-12-05]. (duń.).
  6. Uffe hin aldrig spages våbenskjold. jyllands-posten.dk, 20 czerwca 2003. [dostęp 2015-01-18]. (duń.).
  7. M.P. z 2018 r. poz. 38