Przejdź do zawartości

USS Scranton (SSN-756)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Scranton (SSN-756)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

Los Angeles

Historia
Stocznia

Newport News

Położenie stępki

29 czerwca 1986

Wodowanie

3 lipca 1989

 US Navy
Wejście do służby

26 stycznia 1991

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


6300 długich ton
6927 długich ton

Długość

110 m

Szerokość

10 m

Zanurzenie testowe

300 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

kadłub sztywny ze stali HY-80

Napęd
1 reaktor S6G chłodzony wodą
2 turbiny o mocy 35.000 KM, jedna śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
taktyczna


25 węzłów
33 węzły
8-12 węzłów

Sensory
• radar:AN/BPS-15
• sonary: AN/BQQ-5 i AN/BQS-15
                antena holowana TB-16
Uzbrojenie
26 x Mk 48 ADCAP, Tomahawk SLCM
12 Tomahawk SLCM w VLS
miny: Mk.67 SLMM, Mk.60 Captor
Wyrzutnie torpedowe

torpedowe: 4 x 533 mm na dziobie
• 12 x Vertical Launching System

Załoga

132 oficerów i marynarzy

USS Scranton (SSN-756)amerykański wielozadaniowy okręt podwodny z napędem atomowym ulepszonego typu Los Angeles - Improved Los Angeles / 688i. Okręt należy do grupy jednostek 688, które obok wyposażenia w dwanaście pionowych wyrzutni pocisków manewrujących, otrzymały usprawniony system napędowy oraz zostały znacznie bardziej wyciszone względem pierwowzoru. Na skutek tych zmian, prędkość taktyczna okrętu wzrosła z 6 do 8-12 węzłów. Jako okręt zmodyfikowanej w ten sposób generacji jednostek 688i, dysponuje możliwością wystrzeliwania torped mk.48, pocisków manewrujących, a także stawiania min, poprzez wykorzystanie czterech dziobowych wyrzutni torpedowych, jak też wystrzeliwania pocisków Tomahawk SLCM z wyrzutni typu VLS. Jednostka o długości 110 metrów i wyporności w zanurzeniu wynoszącej 6927 długich ton, dzięki napędowi atomowemu zapewnianemu przez siłownię o mocy 30000 KM z reaktorem wodnociśnieniowym S6G, zdolna była do pływania podwodnego z prędkością 33 węzłów. W lipcu 2001 roku, "Scranton" jako pierwszy amerykański okręt w trzecim tysiącleciu dotarł do bieguna północnego[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stephen Saunders: Jane's Fighting Ships 2002 - 2003. Jane's Information Group, s. 806-807. ISBN 0-7106-2432-8.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
  • Norman Friedman, James L. Christley: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Naval Institute Press. ISBN 1-55750-260-9.
  • Norman Friedman: The Naval Institute guide to world naval weapons systems, 1997-1998. Annapolis, Maryland: US Naval Institute, 1997. ISBN 1-55750-268-4.