Przejdź do zawartości

Tim Henman

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tim Henman
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

6 września 1974
Oksford

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1993

Zakończenie kariery

23 września 2007

Trener

Larry Stefanki (2001−2003)
Paul Annacone (2003−2007)

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

4 (7 sierpnia 2002)

Australian Open

4R (2000−2002)

Roland Garros

SF (2004)

Wimbledon

SF (1998, 1999, 2001, 2002)

US Open

SF (2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

62 (21 lutego 2001)

Australian Open

1R (1996−1998)

Roland Garros

3R (1996)

Wimbledon

2R (1994)

US Open

2R (1996)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Atlanta 1996 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Timothy Henry Henman (ur. 6 września 1974 w Oksfordzie) − brytyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atlancie (1996) w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Henman rozpoczął w 1993 roku, a zakończył w 2007 roku.

W grze pojedynczej wygrał 11 turniejów rangi ATP World Tour i w 17 uczestniczył w finale. Wśród zwycięstw turniejowych Brytyjczyka znajduje się tytuł rangi ATP Masters Series w Paryżu w hali. W zawodach wielkoszlemowych czterokrotnie dochodził do półfinału Wimbledonu. W 1998 i 1999 roku odpadał po porażkach z Pete’em Samprasem, w 2001 roku pokonał go Goran Ivanišević, a w 2002 roku Lleyton Hewitt. W 2004 roku po raz pierwszy w karierze dotarł do półfinału innego niż Wimbledon turnieju wielkoszlemowego, French Open, przegrywając z Guillermo Corią. W tym samym roku dotarł także do półfinału US Open, gdzie wyeliminował Henmana Roger Federer.

W grze podwójnej Henman zwyciężył w 4 imprezach rangi ATP World Tour oraz dochodził do 2 finałów.

W latach 1994−2007 Henman reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie 54 pojedynki, z których 40 wygrał.

W 1996 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Z gry pojedynczej odpadł w 2 rundzie, natomiast w grze podwójnej wywalczył srebrny medal, w parze z Neilem Broadem. Mecz o złoty medal Brytyjczycy przegrali z Australijczykami Toddem Woodbridge’em oraz Markiem Woodforde’em[1]. Henman startował również w turniejach singlowych igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i Atenach (2004) ponosząc porażki w 1 rundach.

Specjalizował się w grze opartej na serwisie i woleju (styl serwis-wolej)[2]. Pochodzi z rodziny o tradycjach tenisowych (m.in. jego dziadek występował na Wimbledonie w latach 50.).

W rankingu gry pojedynczej Henman najwyżej był na 4. miejscu (7 sierpnia 2002), a w klasyfikacji gry podwójnej na 62. pozycji (21 lutego 2001).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (11–17)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 5 stycznia 1997 Doha Twarda Stany Zjednoczone Jim Courier 5:7, 7:6(5), 2:6
Zwycięzca 1. 12 stycznia 1997 Sydney Twarda Hiszpania Carlos Moyá 6:3, 6:1
Finalista 2. 23 lutego 1997 Antwerpia Twarda (hala) Szwajcaria Marc Rosset 2:6, 5:7, 4:6
Zwycięzca 2. 14 września 1997 Taszkent Twarda Szwajcaria Marc Rosset 7:6(2), 6:4
Finalista 3. 18 stycznia 1998 Sydney Twarda Słowacja Karol Kučera 5:7, 4:6
Finalista 4. 2 sierpnia 1998 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 20 września 1998 Taszkent Twarda Rosja Jewgienij Kafielnikow 7:5, 6:4
Zwycięzca 4. 11 października 1998 Bazylea Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:4, 6:3, 3:6, 6:4
Finalista 5. 10 stycznia 1999 Doha Twarda Niemcy Rainer Schüttler 4:6, 7:5, 1:6
Finalista 6. 21 lutego 1999 Rotterdam Dywanowa (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow 2:6, 6:7(3)
Finalista 7. 13 czerwca 1999 Londyn (Queen’s) Trawiasta Stany Zjednoczone Pete Sampras 7:6(1), 4:6, 6:7(4)
Finalista 8. 10 października 1999 Bazylea Dywanowa (hala) Słowacja Karol Kučera 4:6, 6:7(10), 6:4, 6:4, 6:7(2)
Finalista 9. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala) Francja Cédric Pioline 7:6(3), 4:6, 6:7(4)
Finalista 10. 12 marca 2000 Scottsdale Twarda Australia Lleyton Hewitt 4:6, 6:7(2)
Finalista 11. 13 sierpnia 2000 Cincinnati Twarda Szwecja Thomas Enqvist 6:7(5), 4:6
Zwycięzca 5. 15 października 2000 Wiedeń Twarda (hala) Niemcy Tommy Haas 6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca 6. 26 listopada 2000 Brighton Twarda (hala) Słowacja Dominik Hrbatý 6:2, 6:2
Zwycięzca 7. 18 lutego 2001 Kopenhaga Twarda (hala) Szwecja Andreas Vinciguerra 6:3, 6:4
Finalista 12. 17 czerwca 2001 Londyn (Queen’s) Trawiasta Australia Lleyton Hewitt 6:7(3), 6:7(3)
Zwycięzca 8. 28 października 2001 Bazylea Dywanowa (hala) Szwajcaria Roger Federer 6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca 9. 6 stycznia 2002 Adelaide Twarda Australia Mark Philippoussis 6:4, 6:7(6), 6:3
Finalista 13. 24 lutego 2002 Rotterdam Twarda (hala) Francja Nicolas Escudé 6:3, 6:7(7), 4:6
Finalista 14. 17 marca 2002 Indian Wells Twarda Australia Lleyton Hewitt 1:6, 2:6
Finalista 15. 16 czerwca 2002 Londyn (Queen’s) Trawiasta Australia Lleyton Hewitt 6:4, 1:6, 4:6
Zwycięzca 10. 3 sierpnia 2003 Waszyngton Twarda Chile Fernando González 6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 2 listopada 2003 Paryż Twarda (hala) Rumunia Andrei Pavel 6:2, 7:6(6), 7:6(2)
Finalista 16. 21 marca 2004 Indian Wells Twarda Szwajcaria Roger Federer 3:6, 3:6
Finalista 17. 8 października 2006 Tokio Twarda Szwajcaria Roger Federer 3:6, 3:6

Gra podwójna (4–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 28 lipca 1996 Atlanta Twarda Wielka Brytania Neil Broad Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca 1. 5 października 1997 Bazylea Dywanowa (hala) Szwajcaria Marc Rosset Niemcy Karsten Braasch
Stany Zjednoczone Jim Grabb
7:6, 6:7, 7:6
Zwycięzca 2. 28 lutego 1999 Londyn Dywanowa (hala) Wielka Brytania Greg Rusedski Zimbabwe Byron Black
Południowa Afryka Wayne Ferreira
6:3, 7:6(6)
Zwycięzca 3. 25 kwietnia 1999 Monte Carlo Ceglana Francja Olivier Delaître Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:2, 6:3
Finalista 2. 20 lutego 2000 Rotterdam Twarda (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
7:5, 2:6, 3:6
Zwycięzca 4. 25 kwietnia 2004 Monte Carlo Ceglana Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić Argentyna Gastón Etlis
Argentyna Martín Rodríguez
7:5, 6:2

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marcin Motyka: To oni tworzyli historię. Poczet mistrzów i medalistów igrzysk olimpijskich w tenisie. sportowefakty.wp.pl, 3 sierpnia 2016. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
  2. Łukasz Roszak: Henman komentatorem telewizyjnym. sportowefakty.wp.pl, 12 kwietnia 2008. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]