Przejdź do zawartości

Thomas Eakins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thomas Eakins
Ilustracja
Autoportret, 1902, National Academy of Design
Imię i nazwisko

Thomas Cowperthwait Eakins

Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1844
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

25 czerwca 1916
Filadelfia

Narodowość

amerykańska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

realizm

Strona internetowa
Max Schmitt w łodzi wiosłowej, 1871, Metropolitan Museum of Art

Thomas Eakins (ur. 25 lipca 1844 w Filadelfii, zm. 25 czerwca 1916 tamże) – amerykański malarz, rzeźbiarz, fotograf i nauczyciel, uważany za jednego z największych malarzy realistów XIX wieku. Malował zarówno portrety, jak i sceny rodzajowe, szczególnie związane z zawodami sportowymi, rozrywkami na świeżym powietrzu, polowaniem itp. Jego obrazy wprowadziły do sztuki amerykańskiej elementy ruchu. Próbował uzyskać doskonałość techniczną nie tracąc przy tym elementu ludzkiego i humanizmu.

Jego portrety i sceny we wnętrzach są raczej mroczne i ciemne w kolorze, natomiast sceny dzienne na otwartym powietrzu emanują światłem i kolorem. Najbardziej znanymi portretami Eakinsa są Walt Whitman, Myśliciel, dwa portrety grupowe: The Clinic of Dr. Agnew i The Clinic of Dr. Gross. Jednym z najbardziej znanych jest obraz o tematyce sportowej: Max Schmitt in a Single Scull, zaliczany do największych osiągnięć malarstwa amerykańskiego w ogóle[1].

Eakins studiował w Filadelfii jednocześnie w Pennsylvania Academy of the Fine Arts i w Jefferson Medical College. W roku 1866 pojechał na trzy lata do Paryża, by studiować w tamtejszej École des Beaux-Arts. Później – przez kilka miesięcy – wędrował po Hiszpanii. Gdy wrócił w 1870 otworzył studio i ogłosił się jako portrecista. Nie odniósł wielkiego sukcesu. W rezultacie malował portrety członków własnej rodziny, kolegów i przyjaciół – przeważnie lekarzy i muzyków.

W późniejszym wieku zajął się nauczaniem – wykładał anatomię zarówno w filadelfijskiej akademii, jak i w licznych innych szkołach plastycznych. Był jednym z pionierów zastosowania fotografii do studiowania ludzkiego ciała w ruchu. Zajmował się również rzeźbą.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Lipoński: Humanistyczna encyklopedia sportu. Warszawa: "Sport i Turystyka", 1987, s. 78. ISBN 832172448.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ian. Chilvers: Oksfordzki leksykon sztuki. Warszawa: Arkady, 2002, s. 213. ISBN 83-213-4157-8.