Przejdź do zawartości

Theodore Pell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Theodore Roosevelt Pell
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1879
Yonkers

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1967
Sands Point

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu

5 (1913)

US Open

SF (1915)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone

Theodore Roosevelt Pell (ur. 12 maja 1879 w Yonkers, zm. 18 sierpnia 1967 w Sands Point[1]) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sztokholmu (1912).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1910–1918 klasyfikowany w czołowej dziesiątce graczy amerykańskich, w tym jako nr 5. w 1913 i 1915. Jego ulubionym turniejem były halowe mistrzostwa USA, które wygrywał trzykrotnie w grze pojedynczej (1907, 1909 i 1911) oraz czterokrotnie w deblu (1905, 1909, 1911 i 1912). W 1915 dotarł do półfinału mistrzostw USA na kortach otwartych, w Newport, gdzie przegrał z Maurice’em McLoughlinem, ale pokonał po drodze m.in. Watsona Washburna i Bealsa Wrighta.

W 1912 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie, startując jako jedyny reprezentant USA w turnieju. Odpadł z rywalizacji w 3 rundzie, pokonany przez Luisa Marię Heydena.

W 1966 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Roosevelt Pell [online], olympedia.org [dostęp 2023-03-01] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]