The Catholic Worker
| Częstotliwość |
7 razy na rok |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
Nowy Jork |
| Tematyka |
polityczno-społeczna |
| Pierwszy numer |
1 maja 1933 |
| Redaktor naczelny |
Joanne Kennedy |
| ISSN | |
| OCLC | |
The Catholic Worker (pol. Katolicki Robotnik) – czasopismo wydawane siedem razy w roku przez ruch Catholic Worker w Nowym Jorku. Gazeta została założona przez Dorothy Day i Petera Maurina, aby promować nauczanie Kościoła dot. sprawiedliwości społecznej.
Kiedy w czasie Wielkiego Kryzysu w Stanach Zjednoczonych komunizm zdobywał popularność, Day i Maurin chcieli przekazać to, co uważali za dobrze strzeżoną tajemnicę: postępowe nauczanie Kościoła, tak aby ubodzy, w większości katolicy, zwrócili się do własnej tradycji po rozwiązanie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]1 maja 1933 ukazał się pierwszy numer gazety „The Catholic Worker”, w cenie jednego centa[1]. Od tego czasu wydawana jest nieprzerwanie. Skierowany był do najbardziej cierpiących w czasie Wielkiego Kryzysu, „tych, którzy uważają, że nie ma nadziei na przyszłość” i ogłaszał im, że „Kościół katolicki ma program społeczny. [...] są ludzie Boży, którzy pracują nie tylko dla ich duchowego, ale także materialnego dobra”. Nie akceptował reklam i nie a redakcja nie czerpała przychodów. Publikacja pierwszego numeru została częściowo wsparta darowizną w wysokości 1 dolara od siostry Peter Claver, na cześć której nazwano jeden z domów ruchu Catholic Worker[2].
Nakład szybko wzrósł do 25 000 w ciągu kilku miesięcy, a w 1936 osiągnął 150 000[3].
„The Catholic Worker” stracił tysiące czytelników z powodu swojej surowej pacyfistycznej postawy i odmowy przyłączenia się do wezwania zaangażowania się USA w II wojnę światową. Dorothy Day była redaktorką pisma aż do swojej śmierci w 1980[1].
Do gazety pisali zarówno niedoświadczone chętne osoby, jak i tak znane osobistości jak Ammon Hennacy, Thomas Merton, Daniel Berrigan, Jeremy Scahill, Karl Meyer, Robert Coles czy Jacques Maritain. Ade Bethune i Fritz Eichenberg często wykonywali ilustracje[4]. W latach 60. redaktorką (a później wykonawczynią testamentu Day) była Judith Palache Gregory[5].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Day stwierdziła, że słowo „Robotnik” w tytule gazety odnosi się do „tych, którzy pracowali ręką lub umysłem, tych, którzy wykonywali pracę fizyczną, umysłową lub duchową. Ale myśleliśmy przede wszystkim o biednych, wywłaszczonych, wyzyskiwanych”.
„The Catholic Worker” jest uważany za czasopismo chrześcijańskiego anarchizmu[6][7].
Cena za numer zawsze wynosiła jeden cent. Oficjalna cena rocznej subskrypcji w 2021 wynosiła 25 centów[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bartłomiej Dwornik, Dorothy Day. Historia dziennikarki-feministki, która może zostać świętą [online], reporterzy.info [dostęp 2021-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-18] (pol.).
- ↑ Sheila Webb, Dorothy Day and the Early Years of the "Catholic Worker": Social Action through the Pages of the Press, „U.S. Catholic Historian”, 21 (3), 2003, s. 71–88, ISSN 0735-8318, JSTOR: 25154868 [dostęp 2021-02-21].
- ↑ Dorothy Day, The Long Loneliness: the autobiography of Dorothy Day, HarperOne, 2009, ISBN 978-0-06-061751-6.
- ↑ Robert Coles, Dorothy Day: A Radical Devotion, Da Capo Press, 1989, ISBN 978-0-201-07974-6.
- ↑ Dorothy Day - Catholic Worker Collection [online], Marquette University [dostęp 2021-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-09] (ang.).
- ↑ Patrick Coy (red.), Revolution Of The Heart: Essays On the Catholic Worker, Temple University Press, 1988, ISBN 978-0-87722-531-7.
- ↑ Maysam Taher, Joanne Kennedy, Joanne Kennedy, Catholic Worker [online], wp.nyu.edu [dostęp 2021-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-18] (ang.).
- ↑ Frequently Asked Questions [online], www.catholicworker.org [dostęp 2021-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-18] (ang.).