Przejdź do zawartości

Test Dixona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Test Q Dixona (ang. Dixon's Q test) – test statystyczny służący do wykrywania obserwacji odstających w zbiorze danych o którym zakłada się, że pochodzi z populacji o rozkładzie normalnym[1]. Nazwa testu pochodzi od nazwiska W. J. Dixona[2].

Wartości krytyczne dla testu Dixona zostały stablicowane (dla prób mniejszych lub równych 100) w artykule autorstwa Verma i Quiroza-Ruiza pt. Critical values for six Dixon tests for outiers in normal samples up to sizes 100 and applications in science and engineering[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pękasiewicz, D. (2014). Wybrane testy statystyczne dla wartości nietypowych i ich zastosowanie w analizach ekonometrycznych. "Metody Ilościowe w Badaniach Ekonomicznych", 15(4), 111-120.
  2. Dixon, W.J. (1950). Analysis of extreme values. "The Annals of Mathematical Statistics", 21(4), 488-506.
  3. Verma, S. P., & Quiroz-Ruiz, A. (2006). Critical values for six Dixon tests for outliers in normal samples up to sizes 100, and applications in science and engineering. "Revista Mexicana de Ciencias Geológicas", 23(2), 133-161.