Przejdź do zawartości

Ted Lindsay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Lindsay
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1925
Renfrew

Data i miejsce śmierci

3 marca 2019
Oakland

Obywatelstwo

Kanada

Pozycja

napastnik

Ted Lindsay, właśc. Robert Blake Theodore Lindsay (ur. 29 lipca 1925 w Renfrew, zm. 3 marca 2019[1] w Oakland) – kanadyjski profesjonalny napastnik w hokeju na lodzie. Karierę w NHL spędził w klubach Detroit Red Wings i Chicago Blackhawks. Był jednym z założycieli NHL Players' Association (Stowarzyszenie graczy NHL). W całej karierze zdobył ponad 800 punktów, był laureatem Art Ross Trophy w 1950 roku i czterokrotnie sięgał po Puchar Stanleya.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Teda Lindsaya, Bert, zajmował się utrzymywaniem dobrego stanu technicznego lodowisk, lecz był też bramkarzem w niższych ligach i to właśnie on zachęcał syna to wybrania kariery sportowca. Ted zaczynał ją w Kirkland Lake w Ontario, skąd przeniósł się do St. Michael's Majors w Toronto. W 1994 oku grał w drużynie zdobywców Memorial Cup Oshawa Generals.

Dobre występy w lidze Ontario Hockey Association Junior A (obecnie Ontario Hockey League) spowodowały, że Lindsay został zaproszony przez Detroit Red Wings z NHL na obóz i po pozytywnych wynikach Lindsay zadebiutował w NHL w 1944 roku, mając wtedy 19 lat.

Lindsay nie błyszczał przez dwa pierwsze sezony w Skrzydłach, lecz w sezonie 1946/47 został połączony z Sidem Abelem i Gordiem Howe'em w linii, która została nazwana "Production Line", czyli "Linia Produkcyjna". Ci trzej zawodnicy osiągnęli w 1950 roku coś, czego nie udało się nikomu od tamtej pory – zajęli pierwsze trzy miejsca w lidze pod względem skuteczności a czołowe miejsce zajął Lindsay i sięgnął po Art Ross Trophy z 78 oczkami. Red Wings zdobyli też wtedy Puchar Stanleya. Lindsay stał się jednym z najlepszych graczy ligi i, mimo małej postury, otrzymał pseudonim "Terrible Ted" ("Straszny Ted") ze względu na ostrą i zawziętą grę.

Przez kolejne siedem lat w Detroit Lindsay doprowadził zespół do trzech kolejnych zwycięstw w lidze a w marcu 1957 roku znalazł się razem z Howe'em na okładce magazynu "Sports Illustrated".

Związek zawodowy

[edytuj | edytuj kod]

W tym samym roku był powodem spięć z właścicielami drużyn kiedy razem z Dougiem Harveyem z Montreal Canadiens poprowadził małą grupkę zawodników, mającą na celu stworzenie pierwszego Stowarzyszenia Graczy NHL. W tamtych czasach właściciele byli nimi w dosłownym znaczeniu tego słowa – zawodnicy byli generalnie związani z danym klubem przez całą karierę. Lindsey i reszta graczy zażądali takich podstawowych świadczeń jak minimalna płaca i dobrze zorganizowany plan emerytalny. Podczas gdy właściciele zarabiali krocie na sprzedaży biletów, zawodnicy grali za prawie żadne pieniądze i byli często zmuszeni podejmować się różnych dorywczych prac aby związać koniec z końcem. Prawie wszyscy zawodnicy mieli tylko średnie wykształcenie i parali się zawodowo hokejem całe życie. Nie mieli więc żadnych wizji przyszłości po zakończeniu kariery. Supergwiazdy w latach 50. zarabiały mniej niż 25 tysięcy dolarów rocznie, co nie wystarczało na godne życie po zakończeniu kariery.

Transfer do Chicago

[edytuj | edytuj kod]

Lindsay bardzo aktywnie pracował nad projektem związku a wielu z jego kolegów, popierających ten plan, zostawało degradowanych do niższych lig lub po prostu nie pozwalano im grać. Ted, jako jeden z najlepszych graczy NHL, został, jako forma represji, odesłany do Chicago Blackhawks. Drużyna ta odwiecznie zajmowała ostatnie miejsca w lidze. Lindsay grał tam trzy lata, nie osiągając niczego szczególnego, zdobywając 39, 58 i 28 punktów w kolejnych sezonach. Wystąpił też w dziesięciu meczach playoff, lecz nie doprowadził Jastrzębi do żadnego sukcesu. W roku 1960 zakończył karierę zawodniczą po raz pierwszy.

Koniec kariery i spuścizna

[edytuj | edytuj kod]

Cztery lata później, Sid Abel, były kolega z zespołu, w tym czasie trener i generalny menadżer Red Wings, zaproponował 39-letniemu Lindsayowi powrót do gry. Ted zagrał jeden sezon, pomagając Wings wygrać sezon zasadniczy z 87 punktami. W pierwszej rundzie (a zarazem w półfinale) playoff odpadli jednak z Blackhawks w siedmiu meczach.

Red Wings nie mieli wystarczająco dużo miejsca w składzie, aby ochronić Lindsaya od draftu międzyligowego w 1965 roku. Ted bardzo chciał jednak zakończyć karierę w Detroit. Razem z Abelem postanowili "ukryć" Lindsaya na liście zawodników, którzy zakończyli karierę na sezon 1965/66 aby mógł powrócić sezon później. Toronto Maple Leafs zaprotestowali jednak w tej sprawie, co spowodowało, że Lindsay nie wrócił już na lodowiska. W 1977 Ted Lindsay został generalnym menadżerem Red Wings, którzy w tym okresie mieli duże problemy, żeby chociaż dostać się do playoff. Udało mu się jednak odwrócić los i został wybrany najlepszym działaczem ligi tego roku. W sezonie 1980/81 zasiadł też za ławką trenerską Skrzydeł. W 20 spotkaniach wygrał tylko trzykrotnie a przegrał 14 meczów.

W 1068 meczach sezonu zasadniczego Lindsay zdobył 379 bramek i 472 asysty, co daje mu 851 punktów. Zagrał w 133 meczach playoff, gdzie zanotował na koncie 47 bramek i 96 punktów. Ośmiokrotnie był wybierany do Pierwszej Drużyny Gwiazd NHL a raz do Drugiej Drużyny Gwiazd. W 1966 roku został przyjęty do Galerii Sław Hokeja. 10 listopada 1991 roku Detroit Red Wings uhonorowali jego zasługi dla zespołu, zastrzegając jego numer 7. W 1998 roku uplasował się na 21. miejscu listy 100 Największych Hokeistów, zaproponowanej przez magazyn "The Hockey News".

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
    Sezon zasadniczy   Playoffy
Sezon Zespół Liga M G A Pkt MK M G A Pkt MK
1944-45 Detroit Red Wings NHL 45 17 6 23 43 14 2 0 2 6
1945-46 Detroit Red Wings NHL 47 7 10 17 14 5 0 1 1 0
1946-47 Detroit Red Wings NHL 59 27 15 42 57 5 2 2 4 10
1947-48 Detroit Red Wings NHL 60 33 19 52 95 10 3 1 4 6
1948-49 Detroit Red Wings NHL 50 26 28 54 97 11 2 6 8 31
1949-50 Detroit Red Wings NHL 69 23 55 78 141 13 4 4 8 16
1950-51 Detroit Red Wings NHL 67 24 35 59 110 6 0 1 1 8
1951-52 Detroit Red Wings NHL 70 30 39 69 123 8 5 2 7 8
1952-53 Detroit Red Wings NHL 70 32 39 71 111 6 4 4 8 6
1953-54 Detroit Red Wings NHL 70 26 36 62 110 12 4 4 8 14
1954-55 Detroit Red Wings NHL 49 19 19 38 85 11 7 12 19 12
1955-56 Detroit Red Wings NHL 67 27 23 50 161 10 6 3 9 22
1956-57 Detroit Red Wings NHL 70 30 55 85 103 5 2 4 6 8
1957-58 Chicago Blackhawks NHL 68 15 24 85 39 110
1958-59 Chicago Blackhawks NHL 70 22 36 58 184 6 2 4 6 13
1959-60 Chicago Blackhawks NHL 68 7 19 26 91 4 1 1 2 0
1964-65 Detroit Red Wings NHL 69 14 14 28 173 7 3 0 3 34
NHL Ogółem 1068 379 472 851 1808 133 47 49 96 194

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
  • Ted Lindsay Award – nagroda indywidualna w lidze NHL, od 2010 nosząca imię i nazwisko Teda Lindsaya[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. China Okasi: Breaking: Ted Lindsay, NHL Legend, Dies at 93. 2019-03-04. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
  2. 404 [online], www.tsn.ca [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]