Przejdź do zawartości

Tadeusz Dominik (mykolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Dominik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1909
Włocławek

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1980
Szczecin

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: fitopatologia, mykologia, hodowla lasu
Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Doktorat

1936

Habilitacja

1951

Profesura

1955

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uniwersytet Wrocławski
Wyższa Szkoła Rolnicza w Szczecinie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego

Tadeusz Dominik (ur. 7 listopada 1909 we Włocławku, zm. 7 listopada 1980 w Szczecinie) – polski profesor nauk przyrodniczych w zakresie fitopatologii i mykologii[1]

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował biologię na Uniwersytecie Poznańskim (1928-1932), a później leśnictwo na tej samej uczelni (1937-1939)[2]. W 1936 obronił pracę doktorską w zakresie botaniki na podstawie rozprawy pt. Badania nad mykorhizą niektórych obcych drzew iglastych aklimatyzowanych w Polsce[3], napisanej pod kierunkiem profesora Adama Wodziczki. W czasie II wojny światowej był leśniczym. Po wojnie pracował w Katedrze Botaniki Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1947-1949. W 1949 został kierownikiem Katedry Fitopatologii i Mykologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1951 habilitował się na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu na podstawie rozprawy pt. Badanie mykotrofizmu dzikich grusz na terenie Polski z uwzględnieniem warunków biolekologicznych, ale habilitacja nie została zatwierdzona przez Centralną Komisję z przyczyn politycznych. W 1954 pracował w Instytucie Leśnictwa w Kuźni Nieborowskiej, kierując nowo utworzonym Zakładem Mikrobiologii Leśnej. W 1957 Zakład ten został przeniesiony do Szczecina i zamieniony w Katedrę Ochrony Roślin w tamtejszej Wyższej Szkole Rolniczej. W 1955 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1961 – profesorem zwyczajnym. Przeszedł na emeryturę w 1980[4].

Opublikował około 200 prac naukowych, dotyczących głównie mykoryzy, grzybów glebowych i fitopatologii, a także pięciu podręczników dydaktycznych dotyczących patologii roślin. Jego imieniem nazwano rezerwat przyrody Bukowe Zdroje w Puszczy Bukowej[4].

Wybrane publikacje[4]

[edytuj | edytuj kod]
  • Patologia roślin. Wrocław 1949, 274 ss.
  • Patologia ogólna roślin. PZWS Wrocław 1951, 225 ss.
  • Podstawy mykologii. PWN, Wrocław 1951, 370 ss.
  • Huby. Warszawa 1958, 157 ss.
  • Patologia ogólna roślin. Ogólny zarys. WSR Szczecin 1957, 159 ss.
  • Patologia ogólna roślin. WSR Szczecin 1967, 1968, 125 ss., 2 wyd. 171 ss.

Odznaczenia i nagrody[3]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Prof. zw. dr hab. Tadeusz Dominik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-06-23].
  2. Maciej Nowak i Klaudyna Kojder (red.), Wybitni szczecińscy naukowcy. Wybrane sylwetki, Szczecin: Wyd. Volumina, 2024, s. 36-38, ISBN 978-83-7867-879-3 [dostęp 2024-06-22].
  3. a b Tomasz Majewski, Irena Majchrowicz, Professor Tadeusz Dominik (1909-1980), „Acta Mycologica”, 22 (1), 2014, s. 53–64, DOI10.5586/am.1986.006, ISSN 2353-074X [dostęp 2020-01-15] (ang.).
  4. a b c Janusz Blaszkowski: Professor Tadeusz Dominik. Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. [dostęp 2012-10-06]. (pol.).