Przejdź do zawartości

Szczaw alpejski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczaw alpejski
Ilustracja
Ilustracja z Deutschlands Flora in Abbildungen, J.G. Sturm, 1798
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

rdestowate

Rodzaj

szczaw

Gatunek

szczaw alpejski

Nazwa systematyczna
Rumex alpinus L.
Sp. Pl. 1: 334, 1753[3]

Szczaw alpejski (Rumex alpinus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych (Polygonaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotny obszar naturalnego zasięgu tego gatunku obejmował góry Azji (Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, Turcja) i Europy (Albania, Austria, Bułgaria, Czechosłowacja, Grecja, Francja, Hiszpania, Jugosławia, Niemcy, Polska, Szwajcaria, Włochy), później rozprzestrzenił się w Anglii i krajach skandynawskich, a także w Ameryce Północnej (USA)[4]. W Polsce występuje w wyższych położeniach Sudetów (m.in. Karkonosze, Góry Orlickie, Góry Bystrzyckie, Masyw Śnieżnika) i Karpat (od Beskidu Żywieckiego przez Tatry po Bieszczady).

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiatostan
Liście
Pokrój
Pokrój
Roślina z przyziemną rozetą liści. Pod ziemią z poziomym kłączem.
Łodyga
Tęga, żeberkowana, osiąga wysokość 1–2 m.
Liście
Odziomkowe duże, z długim ogonkiem, górą rynienkowatym. Blaszka liściowa szerokojajowata, z sercowatą nasadą. Liście łodygowe drobne, z długą białawą gatką. Na brzegach są faliste, na spodniej stronie przy nerwach nieco omszone.
Kwiaty
Zebrane w gęsty kwiatostan na szczycie łodygi. Wewnętrzne listki okwiatu zaostrzone, bez guzków.
Owoce
Rozwijają się na długich, górą silnie nabrzmiałych szypułkach.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Zmienność

[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z szczawiem tępolistnym[6].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]
  • Jest uciążliwym chwastem pastwiskowym[7].
  • Bywa stosowany w medycynie ludowej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-01-10] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2012-12-18].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2012-05-28].
  5. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  6. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  7. Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.