Przejdź do zawartości

Synowódzko Wyżne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synowódzko Wyżne
Верхнє Синьовидне
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

stryjski

Powierzchnia

36,2 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


3555
92 os./km²

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Synowódzko Wyżne”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Synowódzko Wyżne”
Ziemia49°05′57″N 23°35′00″E/49,099167 23,583333

Synowódzko Wyżne (ukr. Верхнє Синьовидне) – osiedle typu miejskiego w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego. Osiedle liczy 3555 mieszkańców.

Znajduje tu się stacja kolejowa Synowódzko Wyżne, położona na linii LwówStryjBatiowo.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Latopis Ipatijewski podaje, że król Daniło wracając z Węgier od króla Beli IV, do którego udał się z prośbą o pomoc przeciwko Tatarom, stanął na nocleg w tutejszym monasterze Bogarodzicy. Nazwa Synowódzko miała powstać jakoby od sinych wód wielkiego jeziora, które niegdyś zalewało całą dolinę zajętą przez obie wsi[1].

Wieś prawa wołoskiego, położona była na początku XVI wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2].

Założone w 1561 r. Wieś Synowucko Wyższe położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie stryjskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[3], wieś Sienowocko Wyżne w drugiej połowie XVII wieku należał do starostwa stryjskiego[4]. Za II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa, następnie wieś należała do zbiorowej wiejskiej gminy Synowódzko Wyżne[5], której była siedzibą. Początkowo w powiecie skolskim, a od 1932 w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem[6].

W 1921 roku we wsi urodził się biznesmen i filantrop Petro Jacyk[7].

Na początku lipca 1941 roku miejscowa ludność urządziła pogrom, w którym zginęło 147 Żydów. Antyżydowskie zajścia powstrzymało zajęcie wsi 5 lipca 1941 przez wojsko węgierskie. W 1942 roku pozostałych Żydów Niemcy deportowali do Stryja i Bolechowa (a stamtąd później do obozu zagłady w Bełżcu)[8].

W czerwcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 42 Polaków[9].

Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 2) Wyżne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 744.
  2. Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
  3. Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie, [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 3.
  4. Lustracja województwa ruskiego 1661-1665. Cz. 1, Ziemia Przemyska i Sanocka, wydali Kazimierz Arłamowski i Wanda Kaput, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 182.
  5. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 628
  6. Dz.U. z 1932 r. nr 6, poz. 37
  7. Верхнє Синьовидне. ukrmandry.com.ua. [dostęp 2016-01-16]. (ukr.).
  8. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 151
  9. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 586, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]