Sylwester Trojanowski

Sylwester Trojanowski
	kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1891 ; Jelitowo
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	Batalion KOP „Ostróg”
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; powstanie wielkopolskie; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sylwester Trojanowski (ur. 31 grudnia 1891 w Jelitowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 31 grudnia 1891 w Jelitowie, w rodzinie Franciszka i Marianny z Nowaków^[1]. Absolwent szkoły powszechnej w Witkowie i szkoły handlowo-przemysłowej w Gnieźnie. W 1914 wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim, dwukrotnie ranny. Zdemobilizowany w stopniu sierżanta. Wstąpił do wielkopolskich wojsk powstańczych. Walczył w Gnieźnie. Od stycznia 1919 w Wojsku Polskim, w 67 pułku piechoty, dowódca plutonu. Po awansie do stopnia podporucznika (1 października 1919) objął dowództwo kompanii. Walczył w wojnie 1920.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Służył w 67 pp. W 1924 mianowany kapitanem. Od 1930 objął dowództwo kompanii granicznej KOP „Bykowce” w batalionie KOP „Dederkały” (14 IV 1930 – XII 1937), a następnie przeniesiony (1937) do batalionu KOP „Ostróg”.

W kampanii wrześniowej objął dowództwo batalionu KOP „Ostróg”. Po 17 września wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 032/1 z 14.4.1940 r., poz. 22.

Był żonaty z Bogdaną z Borówków, z którą miał córkę Janinę^[1].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4523^[2]
Krzyż Niepodległości (27 czerwca 1938)^[3]
Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi (14 października 1934)^[4]
Odznaka za Rany i Kontuzje^[5]
Odznaka Pamiątkowa 67 pułku piechoty^[5]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 652.
↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 304.
↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296).
↑ M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
↑ ^a ^b Na podstawie fotografii [1]

Bibliografia

Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000652-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 652.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000304-2] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 304.

[3] M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296).

[4] M.P. z 1934 r. nr 238, poz. 297 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.

[:0-5] Na podstawie fotografii [1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]