Stanisław Dunin-Markiewicz

Stanisław Dunin-Markiewicz
Data i miejsce urodzenia	19 października 1885 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 1946 ; Wielka Brytania
Narodowość	polska
Stanowisko	dyrektor techniczny
Pracodawca	Państwowa Wytwórnia Prochu i Materiałów Kruszących w Pionkach
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Dunin-Markiewicz (ur. 19 października 1885 w Warszawie, zm. 25 kwietnia 1946) – polski inżynier.

Życiorys

Urodził się 19 października 1885 w Warszawie^[1]. W 1911 ukończył studia na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej z tytułem inżyniera. Pracował w majątkach Klemensów i Zwierzyniec należących do rodziny Zamoyskich. W okresie II Rzeczypospolitej pełnił funkcję dyrektora technicznego Państwowej Wytwórni Prochu i Materiałów Kruszących w Pionkach (później przemianowana na Państwową Wytwórnię Prochu); do 1932 miasto Pionki istniało pod nazwą Zagożdżon^[2]. Dyrektorem fabryki był mjr dr inż. Jan Prot. Wyprodukowany w Pionkach materiał saperski nazwano od nazwiska S. Dunin-Markiewicza; ponadto w powstałym wskutek wsparcia PWP tamtejszym kościele św. Barbary na cześć kierowników fabryki nazwano dzwony „Jan” – Jan Prot, „Stanisław” – S. Dunin-Markiewicz i „Zygmunt” – Zygmunt Rakowicz^[3].

Był majorem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie^[1]. Zmarł 25 kwietnia 1946 i został pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w Edynburgu^[1].

Był mężem Marii z Łobodzińskich, z którą miał czworo swoich dzieci, w tym córkę Barbarę po mężu Modzelewską (ur. 1920) oraz jedno adoptowane.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[4]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[5]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 21.
↑ Bogusław Blum. Eugeniusz Czyż 1879–1953. Architekt i Konstruktor. „Czasopismo Techniczne”, s. 9, Zeszyt 7-A / 2008.
↑ Michał S. Balasiewicz: Prot d. Berlinerblau. wordpress.com, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2015-04-03].
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

Bogusław Blum. Eugeniusz Czyż 1879–1953. Architekt i Konstruktor. „Czasopismo Techniczne”, s. 38, Zeszyt 7-A / 2008.
Stanisław Alfred Traczyk: Budowniczy Pionek. nadzagozdzonka.pl, 21 lutego 2011. [dostęp 2015-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)].

[WPSZ-1] Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 21.

[2] Bogusław Blum. Eugeniusz Czyż 1879–1953. Architekt i Konstruktor. „Czasopismo Techniczne”, s. 9, Zeszyt 7-A / 2008.

[3] Michał S. Balasiewicz: Prot d. Berlinerblau. wordpress.com, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2015-04-03].

[4] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.

[5] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]