Przejdź do zawartości

Sporofit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gametofit paproci z młodym sporofitem
Sporofity płonnika jałowcowatego

Sporofitdiploidalne stadium w przemianie pokoleń roślin i glonów. W stadium sporofitu zachodzi proces mejozy, w wyniku której powstają zarodniki.

U roślin naczyniowych sporofit jest znacznie większy niż gametofit, jest też stadium zdolnym do samodzielnego istnienia.

Sporofit mszaków nazywany jest sporogonem, rozwija się na gametoficie z zapłodnionej komórki jajowej. Jest pokoleniem krótkotrwałym (recesywnym), zamiera po wytworzeniu zarodników. Jest on niewielki i zależny od gametofitu, wrasta w niego tzw. stopą, przez którą pobiera wodę i związki organiczne. Ma postać pojedynczego, nierozgałęzionego trzonka – sety (szczecinki), zakończonej na szczycie zarodnią (puszką), w której powstają zarodniki (mejospory)[1]. U mchów puszka najczęściej jest okryta czepkiem, który powstał z oderwanej części rodni[1]. Sporofity większości mszaków mają aparaty szparkowe, a niektóre nawet chloroplasty, dzięki którym mogą same wytwarzać związki organiczne. Mimo to muszą one pobierać od gametofitu wodę i sole mineralne.

W dawnych ujęciach pojęcie sporofitu stosowano również do grzybów (zaliczanych wówczas do roślin)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Barbara Sudnik-Wójcikowska, Adam Stebel: Aneks 1. Słownik ważniejszych terminów botanicznych. w: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000– podręcznik metodyczny. Tom 9 Gatunki roślin. Ministerstwo Środowiska, Warszawa 2004 r. ISBN 83-86564-43-1
  2. Richard Harder: Systematyka. W: Botanika: podręcznik dla szkół wyższych. Eduard Strasburger (red.). Wyd. 2. polskie według 28. oryg. Warszawa: PWRiL, 1967.