Przejdź do zawartości

Spock’s Beard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spock’s Beard
Ilustracja
Spock’s Beard (2007)
Rok założenia

1992

Pochodzenie

 Stany Zjednoczone

Gatunek

rock progresywny[1], hard rock[1], art rock[1], rock neoprogresywny[1]

Wydawnictwo

InsideOut Music, Avalon/Marquee Inc.

Powiązania

Transatlantic

Strona internetowa

Spock’s Beardamerykański zespół tworzący rock progresywny. Początki zespołu sięgają 1992 roku, choć profesjonalna kariera rozpoczęła się dwa lata później. Przez pierwsze lata kariery liderem zespołu był Neal Morse – charyzmatyczny wokalista i multiinstrumentalista, autorów niemal całości muzyki i tekstów, który odszedł od zespołu w roku 2002. Spock’s Beard został założony przez doświadczonych muzyków, od lat znanych w branży muzycznej ze współpracy ze znanymi twórcami: Neal Morse – wokal, instrumenty klawiszowe, gitara; Alan Morse – gitara (brat Neala, doświadczony muzyk studyjny); Nick D'Virgilio (współpracujący z Genesis i Tears for Fears) – perkusja; Dave Meros (wcześniej w zespołach Erica Burdona) – bas. Wkrótce do zespołu dołączył doświadczony japoński klawiszowiec Ryo Okumoto, mający w dorobku kilka płyt zarówno solowych i dwa razy więcej jako producent lub wykonawca.

Poszczególni członkowie zespołu sprawnie obsługują po kilka instrumentów muzycznych:

  • Neal Morse to wirtuoz zarówno fortepianu jak i elektronicznych instrumentów klawiszowych, ponadto bardzo sprawny gitarzysta elektryczny i akustyczny, także perkusista;
  • Alan Morse gra na wiolonczeli, tereminie i mandolinie;
  • Dave Meros oprócz basu sprawnie gra także na waltorni;
  • Nick D'Virgilio poza byciem perkusistą jest także wiodącym wokalistą w nowym wcieleniu zespołu a także sprawnym gitarzystą, basistą i klawiszowcem.

W trakcie koncertów muzycy zamieniają się instrumentami, a koncerty zwykli kończyć z wokalistą grającym na perkusji a perkusistą jako prowadzącym wokalistą grającym na gitarze.

Przełomem w karierze zespołu było odejście lidera po opublikowaniu podwójnego albumu "Snow". Ten typowy album koncepcyjny nieprzypadkowo jest często porównywany ze słynnym "The Lamb Lies Down on Broadway" grupy Genesis i jest świadomym nawiązaniem do zawartej tam problematyki. Odejście ze Spock’s Beard Neal Morse tłumaczył duchową przemianą, którą opisać można jako gwałtowne i całościowe nawrócenie się na chrześcijaństwo. Zapoczątkowała ona nowy, religijny etap w twórczości tego artysty, owocujący kilkoma cenionymi przez krytyków albumami. Od tego czasu na kolejnych płytach zespół prezentuje się w czteroosobowym składzie, a obowiązki głównego wokalisty przejął Nick D'Virgilio. Na koncertach funkcje perkusisty przejął częściowo nowy członek zespołu – Jimmy Keegan. Muzycy obecnego składu Spock’s Beard chętnie udzielają się jako instrumentaliści w nagraniach innych zespołów, m.in. zespołu Neal Morse Band. Nick D'Virgilio kontynuuje także solową karierę wokalną i instrumentalną jako NDV.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście
GER
[2]
NLD
[3]
BEL
[4]
FRA
[5]
CHE
[6]
1995 The Light
  • Data: 1995
  • Wydawca: Metal Blade Records
1996 Beware of Darkness
  • Data: 1996
  • Wydawca: Metal Blade Records
1998 The Kindness Of Strangers
  • Data: 1998
  • Wydawca: Giant Electric Pea
1999 Day For Night
  • Data: 23 marca 1999
  • Wydawca: Metal Blade Records
2000 V
  • Data: 22 sierpnia 2000
  • Wydawca: InsideOut Music
37
2002 Snow
  • Data: 2002
  • Wydawca: InsideOut Music
80 100
2003 Feel Euphoria
  • Data: 8 lipca 2003
  • Wydawca: InsideOut Music
58
2005 Octane
  • Data: 1 lutego 2005[7]
  • Wydawca: InsideOut Music
81 87
2006 Spock’s Beard
  • Data: 21 listopada 2006[8]
  • Wydawca: InsideOut Music
2010 X
  • Data: 2010
  • Wydawca: Mascot Records
85
2013 Brief Nocturnes and Dreamless Sleep
  • Data: 2 kwietnia 2013[9]
  • Wydawca: InsideOut Music
89 171 164
2015 The Oblivion Particle
  • Data: 21 sierpnia 2015[10]
  • Wydawca: InsideOut Music
23 16 78 51
"—" pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł
1996 The Official Live Bootleg
  • Data: 1996
  • Wydawca: Radiant Records
1998 The Beard Is Out There
  • Data: 1998
  • Wydawca: Radiant Records
1999 Live at The Whisky and Nearfest
  • Data: 1999
  • Wydawca: Radiant Records
2000 Don’t Try This At Home
  • Data: 25 kwietnia 2000[11]
  • Wydawca: Radiant Records
2000 Don't Try This @ Home Either!
  • Data: 2000
  • Wydawca: Radiant Records
2001 There And Here
  • Data: 1 stycznia 2001
  • Wydawca: Radiant Records
2005 Gluttons For Punishment - Live 05
  • Data: 27 września 2005[12]
  • Wydawca: InsideOut Music
2008 Live
  • Data: 24 czerwca 2008[13]
  • Wydawca: InsideOut Music
2012 The X Tour - Live
  • Data: 13 lutego 2012[14]
  • Wydawca: Music Theories Recordings

Albumy wideo

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł
2000 Live At The Whiskey A Go-Go (Los Angeles 1999)
  • Data: 2000
  • Wydawca: wydanie własne
2002 Don’t Try This At Home-Live / The Making of V
  • Data: 2002
  • Wydawca: Inside Out Music
2008 Live
  • Data: 13 czerwca 2008
  • Wydawca: InsideOut Music

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d David White: Spock’s Beard Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-04-06]. (ang.).
  2. Spock’s Beard/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2014-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-17)]. (niem.).
  3. Spock’s Beard Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
  4. Spock’s Beard Belgian Albums Chart. ultratop.be. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
  5. Spock’s Beard French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2014-03-12]. (ang.).
  6. Spock’s Beard Swiss Albums CHart. hitparade.ch. [dostęp 2015-09-07]. (niem.).
  7. Thom Jurek: Spock’s Beard Octane review. allmusic.com. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  8. Spock’s Beard Spock’s Beard. allmusic.com. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  9. Spock’s Beard Brief Nocturnes and Dreamless Sleep. allmusic.com. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  10. Spock’s Beard The Oblivion Particle. allmusic.com. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  11. Spock’s Beard Don’t Try This At Home: Live. allmusic.com. [dostęp 2015-09-07]. (ang.).
  12. François Couture: Spock’s Beard Gluttons for Punishment review. allmusic.com. [dostęp 2015-09-07]. (ang.).
  13. Alex Henderson: Spock’s Beard Live review. allmusic.com. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).
  14. Spock’s Beard The X-Tour Live. allmusic.com. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]