Przejdź do zawartości

Skit (budowla)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skit – odosobniona pustelnia mnichów pragnących prowadzić życie surowsze niż w monastyrach.

Słowo pochodzi od nazwy koptyjskiego miasta Σκήτις egipskiej kolebki życia monastycznego, zwanej obecnie Wadi an-Natrun, które przeszło do greckiego jako σκήτη (skete)[1], lub też od ἀσκητής (askētḗs, “asceta”).

Cerkiew Opieki Matki Bożej w skicie w Odrynkach

Aby dodatkowo się umartwiać niektórzy mnisi nie mieszkali w skitach, lecz w znajdujących się w pobliżu jaskiniach lub szałasach w lesie.

Zwyczajowo większe monastery posiadały własne skity, na przykład ławra Poczajowska posiadała własny skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach, ławra Peczerska – skit Teofania. Istniały również samodzielne skity: najsłynniejszym z nich był Skit Maniawski.

We współczesnej Polsce istnieją dwa skity:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Макс Фасмер. Этимологический словарь русского языка [online], etymolog.ruslang.ru [dostęp 2021-08-15].
  2. decyzja Metropolity Sawy z dnia 16.01.2009 r. nr 22/2009. [dostęp 2009-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-25)].
  3. Monastery. lublin.cerkiew.pl. [dostęp 2019-08-10].
  4. Skit św. Mikołaja Cudotwórcy Żeńskiego Monasteru pw. Opieki Matki Bożej w Turkowicach. lublin.cerkiew.pl. [dostęp 2019-08-10].