Przejdź do zawartości

Shigetō Dewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shigetō Dewa
出羽 重遠
Dewa Shigetō
Ilustracja
Kaigun-taishō admirał Kaigun-taishō
admirał
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1855
Fukushima

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1930
Tokio

Przebieg służby
Lata służby

1872–1925

Siły zbrojne

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun

Jednostki

„Tsukuba”, „Ryūjō”, „Naniwa”, „Takachiho”, „Akagi”, „Tatsuta”, „Tokiwa”

Stanowiska

dowódca
• 3. Dywizjonu Krążowników,
• 1., 4. i 2. Floty,
• Dystryktu Morskiego Sasebo,
szef Biura Szkolenia Morskiego,
członek Najwyższej Rady Wojennej

Główne wojny i bitwy

wojna boshin
wojna chińsko-japońska
wojna rosyjsko-japońska

Odznaczenia
Order Kwiatów Paulowni (Japonia) Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Order Złotej Kani III klasy (Japonia) Wielka Wstęga Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Złote Promienie z Rozetą Orderu Świętego Skarbu (Japonia, 1888–2003) Medal Wojskowy za Wojnę Chińsko-Japońską 1894-1895 (Japonia) Order Podwójnego Smoka (Cesarstwo Chińskie) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Wielka Wstęga Orderu Kwiatów Śliwy (Cesarstwo Koreańskie) Medal Japońskiego Czerwonego Krzyża dla Członka Specjalnego

Shigetō Dewa (jap. 出羽 重遠 Dewa Shigetō; ur. 10 grudnia 1855[1] w Fukushimie[2], zm. 27 stycznia 1930[1] w Tokio)admirał Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej, m.in. uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem samuraja z prowincji Aizu. We wczesnej młodości wstąpił do rezerwowego oddziału młodych samurajów o nazwie Byakkotai (Oddziały Białego Tygrysa), z którym następnie brał udział w wojnie domowej boshin, w przegranej bitwie o Aizu jesienią 1868.

W 1872 podjął naukę w Akademii Cesarskiej Marynarki Wojennej, którą ukończył w 5. promocji (6. pozycja na 43 kadetów). Od 1874 służył w trakcie studiów na różnych jednostkach, poczynając od statku pomocniczego „Takao Maru”, a następnie na korwecie „Tsukuba”.

W 1878 uzyskał stopień kadeta marynarki, a w 1880 pierwszy stopień oficerski – podporucznika. W latach 1885–1886 przebywał w Wielkiej Brytanii, skąd wrócił do kraju na nowo zbudowanym krążowniku „Naniwa”, którego został oficerem nawigacyjnym. Następnie służył na krążowniku „Takachiho”.

W latach 1887–1889 pełnił funkcje sztabowe, po czym w latach 1889-1890 był zastępcą dowódcy krążownika „Takao”. W 1893 w stopniu komandora podporucznika objął pierwsze dowództwo – kanonierki „Akagi”, następnie w 1984 – na krótko – kanonierki „Tatsuta”.

Podczas wojny chińsko-japońskiej (1894-1895) już jako komandor był oficerem sztabowym Floty Zachodniego Morza, formacji patrolującej japońskie wody terytorialne.

W latach 1898–1899 ponownie przebywał w Wielkiej Brytanii, nadzorując prace wykończeniowe i odbiór krążownika pancernego „Tokiwa”, którym następnie dowodził. Po awansie na stopień kontradmirała, w 1900 znów został przydzielony do służby sztabowej. W latach 1902–1903 piastował stanowisko szefa Biura Spraw Morskich w Ministerstwie Marynarki Wojennej.

28 grudnia 1903, w wyniku reorganizacji floty japońskiej przed planowaną wojną z Rosją, został dowódcą 3. Dywizjonu Krążowników 1. Floty. Dowodzony przez niego dywizjon brał czynny udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905, działając m.in. jako szybki zespół rozpoznawczy floty. Przede wszystkim jednak uczestniczył w ataku na Port Artur i bitwach na Morzu Żółtym (dowodził z krążownika „Yakumo") i pod Cuszimą. 6 czerwca 1904 Dewa awansował na stopień wiceadmirała. Po bitwie pod Cuszimą, 14 czerwca 1905 objął dowództwo nowo utworzonej 4. Floty, a po zakończeniu działań wojennych, 20 grudnia 1905 - dowództwo 2. Floty (po adm. Kamimurze).

Od 1906 był szefem Biura Szkolenia Morskiego. W 1907 otrzymał tytuł barona (jap. danshaku). W 1908 ponownie został dowódcą 2. Floty, a w grudniu 1909 – Dystryktu Morskiego Sasebo. W grudniu 1911 objął dowództwo 1. Floty.

W 1912 Dewa awansował na stopień admirała. 1. Flotą dowodził do 1 grudnia 1913, kiedy został członkiem Najwyższej Rady Wojennej. W 1914 przewodniczył komisji badającej aferę korupcyjną Siemensa w marynarce japońskiej. 17 grudnia 1920 przeszedł do rezerwy, a 17 grudnia 1925 w stan spoczynku.

Zmarł 27 stycznia 1930 w wieku 74. lat. Został pochowany na cmentarzu Aoyama w Tokio.

Kariera wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]