Przejdź do zawartości

Samogłoska prawie przymknięta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Samogłoska prawie przymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach. Charakteryzuje się tym, że w trakcie wymawiania język jest ułożony podobnie jak w przypadku samogłoski przymkniętej, ale nieco mniej ściśnięty. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA trzy samogłoski prawie przymknięte posiadają odrębne symbole:

Handbook of the International Phonetic Association definiuje samogłoski zapisywane symbolami [ɪ, ʏ, ʊ] jako przesunięte ku szwie odpowiedniki samogłosek kardynalnych [i, y, u][1], więc można je alternatywnie zapisać [i̽, y̽, u̽].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. IPA 1999 ↓, s. 13.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • International Phonetic Association (IPA): Handbook of the International Phonetic Association. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 978-0-521-65236-0. (ang.).