SS Kopernik
Poprzednie nazwy |
Mecklenburg, Turgieniew, Waza, Kruszewski |
---|---|
Następne nazwy |
Kolejarz |
Bandera | |
Armator | |
Nadzorujące towarzystwo klasyf. | |
Dane podstawowe | |
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Stocznia Schichaua w Elblągu |
Data wodowania |
1903 |
Data wycofania ze służby |
1958 (złomowany) |
Dane techniczne | |
Liczebność załogi |
37 |
Liczba pasażerów |
38 |
Długość całkowita (L) |
86,5 m |
Szerokość (B) |
14 m |
Zanurzenie (D) |
4,1 m |
Pojemność |
1728 RT |
Napęd mechaniczny | |
Silnik |
2 silniki parowe o mocy 2700 KM |
Liczba śrub napędowych |
2 |
Prędkość maks. |
12 w. |
SS Kopernik – prom kolejowy otrzymany w ramach podziału poniemieckiej zdobyczy wojennej. Jeden z pierwszych polskich promów morskich.
Pierwotnie niemiecki prom pasażersko-kolejowy zbudowany w 1903 w stoczni „F. Schichau” w Elblągu, pływał jako Mecklenburg (1903–1945).
Po II wojnie światowej został przejęty przez Związek Radziecki, otrzymał nazwę Turgieniew (Тургенев) i służył do repatriacji Polaków do kraju z terenu Niemiec, którzy m.in. znaleźli się tam na robotach przymusowych.
W roku 1947 przekazany Polsce[1] i skierowany do remontu, który trwał do maja 1950, i w trakcie którego między innymi w miejsce dwóch „rurkowych” kominów otrzymał jeden o obłym kształcie. Po jego zakończeniu wszedł do służby jako Waza, a następnie Kruszewski. W 1953 nastąpiła krótka zmiana nazwy na Kopernik. W tym czasie eksploatowany był na linii Świnoujście – Trelleborg do przewozu wagonów z węglem z Polski do Szwecji. W 1953, po zamknięciu tego połączenia, pod nazwą Kolejarz, jako hulk-świetlica służył kolejarzom PKP w porcie gdyńskim.
W latach 1955–1956 okręt Polskiej Marynarki Wojennej i wykorzystywany w niej jako hulk mieszkalny w porcie wojennym na Oksywiu. Od 1956 do 1958 wykorzystywany był jako pływająca kotłownia c.o. w Gdańskiej Stoczni Remontowej.
Został pocięty na złom w 1958.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ „Słowo Powszechne”, 17 października 1947, nr 205, s.3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Piwowoński, Flota spod Biało-Czerwonej, Warszawa 1989, Wyd. Nasza Księgarnia, ss. 206–208, 210; ISBN 83-10-08902-3.