Przejdź do zawartości

Ryōyū Kobayashi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryōyū Kobayashi
小林陵侑
Ilustracja
Ryōyū Kobayashi (Wisła 2018)
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1996
Hachimantai

Klub

Tsuchiya Home Ski Team

Debiut w PŚ

24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

24 stycznia 2016 w Zakopanem (7. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

18 listopada 2018 w Wiśle (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

24 listopada 2018 w Ruce

Rekord życiowy

291,0 m na Hlíðarfjall w Akureyri (24 kwietnia 2024)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 normalna
srebro Pekin 2022 duża
Mistrzostwa świata
srebro Planica 2023 duża
brąz Seefeld 2019 duża druż.
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Râșnov 2016 indywidualnie
brąz Râșnov 2016 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
Kryształowa kula
2018/2019
Kryształowa kula
2021/2022
2. miejsce
2023/2024
3. miejsce
2019/2020
Puchar Świata w lotach
Mała kryształowa kula
2018/2019
srebro 2. miejsce
2020/2021
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
2018/2019
złoto 1. miejsce
2021/2022
złoto 1. miejsce
2023/2024
Raw Air
złoto 1. miejsce
2019
srebro 2. miejsce
2020
brąz 3. miejsce
2022
Planica 7
złoto 1. miejsce
2019
Inne
złoto Skok Roku
2019
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Ryōyū Kobayashi (jap. 小林陵侑 Kobayashi Ryōyū; ur. 8 listopada 1996 w Hachimantai[2]) – japoński skoczek narciarski. Indywidualny złoty i srebrny medalista olimpijski z 2022. Srebrny medalista indywidualny mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym ze skoczni dużej z 2023, brązowy medalista w drużynie męskiej z 2019. Zdobywca Pucharu Świata w sezonach 2018/2019 i 2021/2022, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2023/2024 oraz trzeci w sezonie 2019/2020. Zwycięzca 67. Turnieju Czterech Skoczni (trzeci w historii zwycięzca wszystkich konkursów jednego turnieju), 70. Turnieju Czterech Skoczni oraz 72. Turnieju Czterech Skoczni. Zwycięzca Willingen Five 2019, Raw Air 2019, Planica 7 (2019), Titisee-Neustadt Five 2020 oraz Pucharu Świata w lotach 2018/2019. Indywidualny oraz drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata Juniorów 2016, medalista mistrzostw kraju. Rekordzista świata w długości skoku narciarskiego (291,0 m)[1][3].

Jego rodzeństwo: bracia Junshirō i Tatsunao oraz siostra Yūka, również uprawia skoki narciarskie[4].

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Lata 2013–2017

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2013 w Râșnovie zadebiutował w zawodach FIS Cupu, w swoim drugim starcie odnosząc zwycięstwo. W styczniu 2015 wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Sapporo, zajmując 26. i 22. miejsce. W 2014 i 2015 startował w konkursach skoków narciarskich na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym, indywidualnie zajmując kolejno 40. i 30., a drużynowo – 11. i 6. miejsce[5][6].

Kilkukrotnie zgłoszony został do zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015, we wszystkich zajmując miejsca poza trzydziestką. W styczniu 2016 został powołany do kadry japońskiej na zawody Pucharu Świata w Zakopanem. 23 stycznia wystąpił w konkursie drużynowym, w którym reprezentacja Japonii zajęła 8. miejsce, natomiast 24 stycznia, w swoim debiucie w zawodach indywidualnych cyklu, Kobayashi zajął 7. miejsce. 23 lutego tego samego roku zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, a następnego dnia powtórzył ten wynik w konkursie drużynowym[7].

W Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Przez całą zimę 2016/17 startował w Pucharze Świata, ani razu nie zdobywając punktów. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, zajmując 7. miejsce w konkursie drużynowym[8].

Sezon 2017/2018

[edytuj | edytuj kod]

27 sierpnia 2017 zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie[9]. Na Mistrzostwach Japonii 2017 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej i brązowy na skoczni dużej[10][11].

W sezonie 2017/2018 Pucharu Świata począwszy od końca grudnia regularnie zdobywał punkty. Najwyżej klasyfikowany był w marcu 2018 w Lahti, gdzie zajął 6. miejsce. Kilka innych konkursów kończył na pozycjach w drugiej dziesiątce[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 24. lokacie ze 187 punktami[12]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, zajmując 16. miejsce. Wystartował również na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Konkursy indywidualne ukończył na 7. (skocznia normalna) i 10. (skocznia duża) pozycji, zaś zawody drużynowe na 6. miejscu[9]. W kwalifikacjach do zawodów na skoczni dużej ustanowił nowy rekord skoczni w Pjongczangu, uzyskując odległość 143,5 m[13].

Sezon 2018/2019

[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2018 dwukrotnie zwyciężył w konkursach w Hakubie, a miejsca w najlepszej dziesiątce zajmował również w Râșnovie[14].

18 listopada 2018 zajął 3. miejsce w otwierających sezon 2018/2019 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, tym samym po raz pierwszy stając na podium indywidualnego konkursu cyklu. 24 listopada zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Ruce, dzień później również zajął pierwsze miejsce. W grudniu zajął 3. i 1. pozycję w zawodach cyklu w Niżnym Tagile, zwyciężył też w drugim konkursie w Engelbergu[14]. W 67.Turnieju Czterech Skoczni Japończyk zwyciężył we wszystkich czterech konkursach. Został trzecim zawodnikiem w historii (po Svenie Hannawaldzie i Kamilu Stochu), który uzyskał taki rezultat[15].

W styczniowych zawodach Pucharu Świata zwyciężył jeszcze w pierwszym konkursie w Val di Fiemme i był trzeci w drugim w Sapporo. Poza tym najniżej klasyfikowany był na 7. pozycji. 1 lutego 2019 na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zajął, najgorszą w sezonie w ramach Pucharu Świata, 14. lokatę, ale dzień później na tym samym obiekcie zwyciężył. 10 lutego był 2. w zawodach w Lahti. W konkursach Willingen Five 2019 zajął kolejno 3. i 1. miejsce[14]. Odniósł też zwycięstwo w całym turnieju[16]. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie zajął 4. miejsce na skoczni dużej i 14. na normalnej; w obu konkursach zajmował miejsca w czołowej trójce po pierwszej serii. W drużynie męskiej, wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Junshirō Kobayashim, zdobył brązowy medal, natomiast zawody drużyn mieszanych ukończył na 5. pozycji[14].

W ramach Raw Air 2019 zajął kolejno 5. miejsce w Oslo, 3. w Lillehammer, 1. w Trondheim i 2. w Vikersund[14]. Zwyciężył tym samym w całym turnieju, o 2,9 pkt wyprzedzając Stefana Krafta[17]. Na zakończenie sezonu zajął 2. i 1. miejsce w Planicy i zwyciężył w Planica 7. Sezon zakończył z 13 zwycięstwami i łącznie 21 miejscami na podium Pucharu Świata[14][18]. Zajął 1. miejsce w klasyfikacji generalnej cyklu, z 2085 punktami o 736 wyprzedzając drugiego Krafta. Zdobył również Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019[12].

Sezon 2019/2020

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił w czterech konkursach Letniego Grand Prix 2019. W sierpniu 2019 dwukrotnie zwyciężył w zawodach w Hakubie[19]. Na Mistrzostwach Japonii w Skokach Narciarskich 2019 zwyciężył w zawodach na skoczni dużej[20] i zajął 3. miejsce na normalnej[21].

Od początku sezonu 2019/2020 Pucharu Świata zajmował pozycje w czołowej dziesiątce. Na podium po raz pierwszy stanął w czwartym konkursie sezonu – 8 grudnia 2019 w Niżnym Tagile zajął 3. miejsce. 15 grudnia w Klingenthal zwyciężył i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej cyklu. W kolejnych zawodach, rozgrywanych 21 grudnia w Engelbergu zajął 4. miejsce i stracił pozycję lidera na rzecz Stefana Krafta, ale dzień później zwyciężył i odzyskał żółtą koszulkę. Wygrał również w otwierającym 68. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. W pozostałych zajął kolejno 4., 14. i 7. miejsce[19].

11 stycznia 2020 po zajęciu najsłabszej w sezonie, 26. lokaty w konkursie w Predazzo Kobayashi stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata na rzecz Karla Geigera[19][22]. W kolejnych tygodniach nadal regularnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. 18 i 19 stycznia zajął kolejno 3. i 2. pozycję w zawodach w Titisee-Neustadt[19] i odniósł zwycięstwo w turnieju Titisee-Neustadt Five 2020[23]. W lutym 2020 był 3. w drugim konkursie w Sapporo oraz 2. w drugich zawodach w Bad Mitterndorf[19]. W marcu zajął 2. miejsce w Raw Air 2020[12]. Konkursy indywidualne turnieju kończył na 9. i 4. lokacie[19]. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata ze 1178 punktami znalazł się na 3. miejscu klasyfikacji generalnej, o 481 punktów za Kraftem i 341 za Geigerem, a o 9 przed czwartym Dawidem Kubackim[12].

Sezon 2020/2021

[edytuj | edytuj kod]

W rozgrywanych w listopadzie i grudniu 2020 zawodach Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w drugiej dziesiątce. Najwyżej w tym okresie sklasyfikowany był na 12. miejscu, w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 19. pozycję indywidualnie oraz 5. w drużynie. Począwszy od stycznia 2021 zaczął w Pucharze Świata zajmować lokaty w najlepszej dziesiątce, w najlepszym występie w tym miesiącu, w zawodach w Zakopanem, zajmując 6. miejsce[24].

13 lutego 2021 zwyciężył w indywidualnych zawodach Pucharu Świata w Zakopanem, a 19 lutego powtórzył ten wynik w konkursie w Râșnovie. Następnie wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 12. miejsce na skoczni normalnej oraz 34. na dużej[24], na której upadł przy skoku w pierwszej serii[25]. W drużynie mieszanej zajął natomiast 5., a w męskiej – 4 pozycję. W marcowych zawodach Pucharu Świata w Planicy w pierwszym konkursie indywidualnym zwyciężył, a w dwóch kolejnych zajął 2. lokatę[24]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej z 919 punktami, a Puchar Świata w lotach narciarskich 2020/2021 ukończył na 2. pozycji[12].

Sezon 2021/2022

[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2021 wystąpił w dwóch ostatnich konkursach. W zawodach w Hinzenbach zajął 2. miejsce, a w Klingenthal zwyciężył[26]. Na Mistrzostwach Japonii 2021 zdobył złoty medal zarówno na normalnej, jak i na dużej skoczni[27][28].

Sezon 2021/2022 Pucharu Świata rozpoczął 20 listopada 2021 od 2. miejsca w Niżnym Tagile[26]. W kolejnym konkursie został zdyskwalifikowany w kwalifikacjach[29]. Tydzień później w Ruce zwyciężył w pierwszym konkursie[26], a w drugim nie wystąpił z powodu pozytywnego wyniku testu na obecność SARS-CoV-2[30]. Do startów w cyklu powrócił w Klingenthal, gdzie zajął 7. i 1. miejsce. W Engelbergu w pierwszym konkursie zajął 2. pozycję, a dzień później zwyciężył. W ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni wygrał w pierwszych trzech zawodach, a w ostatnim konkursie zajął 5. miejsce[26]. Zwyciężył tym samym w całym turnieju[12]. Po zawodach w Garmisch-Partenkirchen objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata[31].

W kolejnych konkursach Pucharu Świata na początku stycznia 2022 zajmował 4. i 5. miejsca[26]. Po pierwszych zawodach w Titisee-Neustadt stracił prowadzenie w cyklu na rzecz Karla Geigera[32]. Odzyskał je po pierwszym konkursie w Willingen, w którym zwyciężył[33], ale dzień później był 4. i ponownie znalazł się w klasyfikacji za Geigerem[34]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej oraz srebrny na skoczni dużej. W drużynie mieszanej był 4., a w zespole męskim zajął 5. pozycję[26].

W kolejnych zawodach Pucharu Świata, rozgrywanych w Lahti, zajął 7. lokatę, a następnie zwyciężył[26] i znów objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej[35]. W ramach Raw Air 2022 zajął 2. miejsce w Lillehammer oraz 6. i 7. w Oslo[26]. W turnieju sklasyfikowany został na 3. pozycji[12]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zajął na nich 13. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie. W ostatnich konkursach Pucharu Świata zajął 10., 6., 5. i 8. pozycję[26]. Pozwoliło mu to po raz drugi w karierze zdobyć Kryształową Kulę. Z 1621 punktami w klasyfikacji generalnej o 106 wyprzedził Geigera[12].

Sezon 2022/2023

[edytuj | edytuj kod]

W jedynym występie w konkursie indywidualnym w Letnim Grand Prix 2022 zajął 2. lokatę w zawodach w Klingenthal[36]. Na Mistrzostwach Japonii 2022 zdobył złoty medal na skoczni dużej[37] i srebrny na normalnej[38].

Sezon 2022/2023 Pucharu Świata rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle. W grudniowych zawodach cyklu najwyżej klasyfikowany był na 10. pozycji, którą zajmował w Titisee-Neustadt i Engelbergu. W konkursach w Sapporo rozgrywanych 20–22 stycznia 2023 dwukrotnie zwyciężył i raz zajął 3. miejsce. W dalszej części sezonu regularnie kończył zawody w czołowej dziesiątce. W lutym 2023 indywidualnie na podium cyklu stawał w drugim konkursie w Willingen i pierwszym w Lake Placid, oba kończąc na 2. lokacie[36].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. W zawodach indywidualnych na obiekcie normalnym został zdyskwalifikowany w drugiej serii za nieregulaminowy kombinezon i sklasyfikowany na 30. miejscu, w zespole mieszanym był 5., a w drużynie męskiej zajął 7. pozycję. W marcowych zawodach Pucharu Świata raz stanął na podium, zwyciężając w jednoseryjnym konkursie w Lahti[36]. Sezon cyklu zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1065 punktami[12].

Sezon 2023/2024

[edytuj | edytuj kod]

W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej sklasyfikowany był na 5. miejscu, które zajął w październiku w Klingenthal[39]. Na Mistrzostwach Japonii 2023 zdobył srebrny medal na skoczni normalnej[40].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata początkowo zajmował naprzemiennie lokaty w pierwszej i drugiej dziesiątce. Na podium po raz pierwszy stanął 9 grudnia 2023 w Klingenthal, zajmując 3. miejsce. Wszystkie cztery konkursy 72. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 2. pozycji[39]. Pozwoliło to Kobayashiemu na trzecie w karierze zwycięstwo w tym turnieju. Został też dziewiątym w historii i pierwszym od sezonu 1998/1999 skoczkiem, który wygrał Turniej Czterech Skoczni, nie zwyciężając w żadnym z wchodzących w jego skład konkursów[41].

Wszystkie konkursy Pucharu Świata rozgrywane w styczniu i lutym 2024 kończył w pierwszej dziesiątce. 14 stycznia w Zakopanem odniósł pierwsze w sezonie zwycięstwo w zawodach cyklu. Wystąpił następnie na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, na których zajął 9. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie. W lutym na podium Pucharu Świata stawał w Willingen, gdzie był dwukrotnie 2., w pierwszym konkursie w Lake Placid, gdzie również zajął 2. pozycję, w Sapporo, gdzie ponownie był dwukrotnie 2., a także w drugich zawodach na mamuciej skoczni w Oberstdorfie, gdzie zajął 3. miejsce[39].

W marcu 2024 trzykrotnie stawał na podium: był 3. w pierwszym konkursie w Lathi, a w ramach Raw Air 2024 zajął 2. lokatę w drugim konkursie w Oslo oraz zwyciężył w pierwszych zawodach w Trondheim[39]. Cały sezon 2023/2024 Pucharu Świata ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej z 1673 punktami, o 476 za zwycięzcą, Stefanem Kraftem, a o 185 przed trzecim Andreasem Wellingerem[12].

W dniach 23–24 kwietnia 2024 wziął udział w zorganizowanej przez swojego sponsora, firmę Red Bull, próbie pobicia rekordu świata w długości skoku narciarskiego i oddania skoku na odległość 300 m. W tym celu przygotowano tymczasową skocznię na stoku Hlíðarfjall w islandzkim Akureyri. Kobayashi oddał cztery skoki na odległości 256, 259, 282 i 291 m, za każdym razem bijąc rekord świata, który do tej pory wynosił 253,5 m i należał do Stefana Krafta[1]. Rekordu nie uznała Międzynarodowa Federacja Narciarska i Snowboardowa[42].

Igrzyska olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2018 Korea Południowa Pjongczang – 7. miejsce (K-98), 10. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou – złoty medal (K-95), srebrny medal (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2018 Korea Południowa Pjongczang – 6. miejsce[a]
2022 Pekin/Zhangjiakou – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 5. miejsce[c]

Starty R. Kobayashiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 108,0 m 108,0 m 240,8 pkt 18,5 pkt Andreas Wellinger
10. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 135,5 m 128,0 m 258,0 pkt 27,7 pkt Kamil Stoch
6. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 132,5 m 130,0 m 940,5 pkt (258,9 pkt) 158,0 pkt Norwegia
1. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 104,5 m 99,5 m 275,0 pkt –
4. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[b] 102,5 m 106,0 m 836,3 pkt (267,6 pkt) 165,2 pkt Słowenia
2. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 142,0 m 138,0 m 292,8 pkt 3,3 pkt Marius Lindvik
5. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 134,0 m 132,5 m 882,8 pkt (258,6 pkt) 59,9 pkt Austria

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 4. miejsce (K-120), 14. miejsce (K-99)
2021 Niemcy Oberstdorf – 12. miejsce (K-95), 34. miejsce (K-120)
2023 Słowenia Planica – 30. miejsce (K-95), srebrny medal (K-125)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2017 Finlandia Lahti – 7. miejsce (K-116)[d]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – brązowy medal (K-120)[e], 5. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[f]
2021 Niemcy Oberstdorf – 5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[f], 4. miejsce (K-120)[g]
2023 Słowenia Planica – 5. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[h], 7. miejsce (K-125)[i]

Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[d] 114,5 m 119,0 m 922,7 pkt (226,7 pkt) 181,5 pkt Polska
4. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 133,5 m 126,5 m 262,0 pkt 17,4 pkt Markus Eisenbichler
3.brąz 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[e] 127,0 m 123,0 m 920,2 pkt (250,2 pkt) 67,3 pkt Niemcy
14. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 101,0 m 92,5 m 203,4 pkt 14,9 pkt Dawid Kubacki
5. 2 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[f] 97,0 m 113,0 m 928,6 pkt (259,1 pkt) 83,6 pkt Niemcy
12. 27 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 104,0 m 96,5 m 250,0 pkt 18,8 pkt Piotr Żyła
5. 28 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. miesz.[f] 96,0 m 99,5 m 940,3 pkt (248,0 pkt) 60,5 pkt Niemcy
34. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 117,5 m[j] – 90,3 pkt 186,2 pkt Stefan Kraft
4. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[g] 135,5 m 128,5 m 1017,5 pkt (257,9 pkt) 29,1 pkt Niemcy
30. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,0 m DSQ 126,7 pkt 135,1 pkt Piotr Żyła
5. 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[h] 94,0 m 95,0 m 944,9 pkt (236,7 pkt) 72,3 pkt Niemcy
2.srebro 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 135,0 m 129,5 m 276,8 pkt 10,7 pkt Timi Zajc
7. 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[i] 133,0 m 136,0 m 1011,0 pkt (302,2 pkt) 167,9 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2018 Niemcy Oberstdorf – 16. miejsce
2020 Słowenia Planica – 19. miejsce
2022 Norwegia Vikersund – 13. miejsce
2024 Austria Tauplitz – 9. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2020 Słowenia Planica – 5. miejsce[k]
2022 Norwegia Vikersund – 6. miejsce[l]
2024 Austria Tauplitz – 5. miejsce[m]

Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
16. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 207,5 m 205,5 m 165,5 m –[n] 528,4 pkt 123,5 pkt Daniel-André Tande
19. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 203,0 m 212,5 m 202,0 m 205,0 m 716,7 pkt 160,5 pkt Karl Geiger
5. 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[k] 207,0 m 203,5 m 1483,5 pkt (379,1 pkt) 244,2 pkt Norwegia
13. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 204,5 m 208,5 m 195,5 m 218,5 m 737,9 pkt 116,3 pkt Marius Lindvik
6. 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[l] 224,5 m 210,0 m 1433,9 pkt (397,0 pkt) 277,6 pkt Słowenia
9. 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 214,0 m 196,5 m 231,5 m –[n] 603,5 pkt 43,9 pkt Stefan Kraft
5. 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[m] 233,5 m 224,5 m 1493,0 pkt (432,7 pkt) 122,4 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 40. miejsce
2015 Kazachstan Ałmaty – 30. miejsce
2016 Rumunia Râșnov – brązowy medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – 11. miejsce[o]
2015 Kazachstan Ałmaty – 6. miejsce[p]
2016 Rumunia Râșnov – brązowy medal[q], 6. miejsce (drużyna mieszana)[r]

Starty R. Kobayashiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
40. 31 stycznia 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 79,0 m – 77,8 pkt 153,7 pkt Jakub Wolny
11. 1 lutego 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[o] 91,5 m – 444,2 pkt (113,3 pkt) 582,8 pkt Polska
30. 5 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 95,0 m 91,5 m 227,2 pkt 42,7 pkt Johann André Forfang
6. 7 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[p] 95,0 m 96,0 m 809,9 pkt (211,9 pkt) 83,4 pkt Norwegia
3.brąz 23 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 96,5 m 94,0 m 244,8 pkt 4,2 pkt David Siegel
6. 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[r] 97,5 m 95,5 m 798,3 pkt (235,1 pkt) 84,5 pkt Słowenia
3.brąz 24 lutego 2016 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[q] 94,5 m 92,0 m 820,9 pkt (234,2 pkt) 45,8 pkt Niemcy

Puchar Świata

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2015/2016 42.
2017/2018 24.
2018/2019 1.
2019/2020 3.
2020/2021 4.
2021/2022 1.
2022/2023 5.
2023/2024 2.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 24 listopada 2018 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m – 142,0 pkt –
2. 25 listopada 2018 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 147,5 m 310,4 pkt –
3. 2 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 133,5 m 273,1 pkt –
4. 16 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 144,0 m 137,0 m 294,4 pkt –
5. 30 grudnia 2018 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,5 m 126,5 m 282,3 pkt * TCS 2018/2019
6. 1 stycznia 2019 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 136,5 m 133,0 m 266,6 pkt * TCS 2018/2019
7. 4 stycznia 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 136,5 m 131,0 m 267,0 pkt * TCS 2018/2019
8. 6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 135,0 m 137,5 m 282,1 pkt * TCS 2018/2019
9. 12 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 135,0 m 136,0 m 315,0 pkt –
10. 2 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 234,0 m 427,0 pkt * Loty 2018/2019
11. 17 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 146,0 m 144,0 m 274,4 pkt * WF 2019
12. 14 marca 2019 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 141,0 m 141,5 m 298,4 pkt * RA 2019
13. 24 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 252,0 m 230,5 m 464,9 pkt * P7 2019, Loty 2018/2019
14. 15 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 134,0 m 277,0 pkt –
15. 22 grudnia 2019 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 132,5 m 134,0 m 272,0 pkt –
16. 29 grudnia 2019 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,0 m 134,0 m 305,1 pkt * TCS 2019/2020
17. 13 lutego 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,5 m 134,5 m 268,9 pkt –
18. 19 lutego 2021 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 94,0 m 98,5 m 257,9 pkt –
19. 25 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 235,5 m 244,5 m 452,5 pkt –
20. 27 listopada 2021 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m 143,0 m 324,5 pkt –
21. 12 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 139,0 m 262,8 pkt –
22. 19 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 132,5 m 136,5 m 306,0 pkt –
23. 29 grudnia 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 128,5 m 141,0 m 302,0 pkt * TCS 2021/2022
24. 1 stycznia 2022 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,0 m 135,5 m 291,2 pkt * TCS 2021/2022
25. 5 stycznia 2022 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,0 m 137,5 m 291,3 pkt * TCS 2021/2022
26. 29 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 145,0 m – 115,6 pkt –
27. 27 lutego 2022 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 125,0 m 130,5 m 278,0 pkt *ex aequo z H.E. Granerudem
28. 20 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,0 m 130,0 m 271,5 pkt –
29. 22 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 141,0 m 143,0 m 280,9 pkt –
30. 26 marca 2023 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 136,5 m – 145,9 pkt –
31. 14 stycznia 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m 139,5 m 269,4 pkt * PT 2024
32. 12 marca 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-105 106,0 m 99,0 m 280,9 pkt * RA 2024

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2015/2016 – – – –
2016/2017 – – – –
2017/2018 – – – –
2018/2019 13 3 5 21
2019/2020 3 2 3 8
2020/2021 3 2 – 5
2021/2022 8 3 – 11
2022/2023 3 2 1 6
2023/2024 2 10 3 15
Suma 32 22 12 66

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 18 listopada 2018 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 137,5 m[s] 127,0 m 255,6 pkt 3. 7,8 pkt Jewgienij Klimow
2. 24 listopada 2018 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m – 142,0 pkt 1. –
3. 25 listopada 2018 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 140,0 m 147,5 m 310,4 pkt 1. –
4. 1 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 134,0 m 130,0 m 262,0 pkt 3. 2,4 pkt Johann André Forfang
5. 2 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 133,5 m 273,1 pkt 1. –
6. 16 grudnia 2018 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 144,0 m 137,0 m 294,4 pkt 1. –
7. 30 grudnia 2018 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,5 m 126,5 m 282,3 pkt 1. –
8. 1 stycznia 2019 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 136,5 m 133,0 m 266,6 pkt 1. –
9. 4 stycznia 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 136,5 m 131,0 m 267,0 pkt 1. –
10. 6 stycznia 2019 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 135,0 m 137,5 m 282,1 pkt 1. –
11. 12 stycznia 2019 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-135 135,0 m 136,0 m 315,0 pkt 1. –
12. 27 stycznia 2019 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 124,5 m 129,5 m 236,6 pkt 3. 11,6 pkt Stefan Kraft
13. 2 lutego 2019 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 234,0 m 427,0 pkt 1. –
14. 10 lutego 2019 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 129,5 m 263,7 pkt 2. 17,2 pkt Kamil Stoch
15. 16 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 144,5 m 143,0 m 304,7 pkt 3. 6,4 pkt Karl Geiger
16. 17 lutego 2019 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 146,0 m 144,0 m 274,4 pkt 1. –
17. 12 marca 2019 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 130,0 m 137,0 m 261,7 pkt 3. 24,0 pkt Stefan Kraft
18. 14 marca 2019 Norwegia Trondheim Granåsen K-124 HS-138 141,0 m 141,5 m 298,4 pkt 1. –
19. 17 marca 2019 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 237,0 m 239,0 m 454,6 pkt 2. 0,1 pkt Domen Prevc
20. 22 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 242,0 m 220,0 m 438,1 pkt 2. 6,9 pkt Markus Eisenbichler
21. 24 marca 2019 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 252,0 m 230,5 m 464,9 pkt 1. –
22. 8 grudnia 2019 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 133,5 m 113,0 m 252,3 pkt 3. 25,3 pkt Stefan Kraft
23. 15 grudnia 2019 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 134,0 m 277,0 pkt 1. –
24. 22 grudnia 2019 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 132,5 m 134,0 m 272,0 pkt 1. –
25. 29 grudnia 2019 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 138,0 m 134,0 m 305,1 pkt 1. –
26. 18 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 138,5 m 282,8 pkt 3. 7,3 pkt Dawid Kubacki
27. 19 stycznia 2020 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 147,0 m 134,0 m 283,0 pkt 2. 0,3 pkt Dawid Kubacki
28. 2 lutego 2020 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 132,0 m 239,0 pkt 3. 29,5 pkt Stefan Kraft
29. 16 lutego 2020 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 242,5 m – 231,9 pkt 2. 0,7 pkt Stefan Kraft
30. 13 lutego 2021 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,5 m 134,5 m 268,9 pkt 1. –
31. 19 lutego 2021 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 94,0 m 98,5 m 257,9 pkt 1. –
32. 25 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 235,5 m 244,5 m 452,5 pkt 1. –
33. 26 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 231,0 m – 227,7 pkt 2. 9,6 pkt Karl Geiger
34. 28 marca 2021 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 242,0 m 217,0 m 452,4 pkt 2. 6,9 pkt Karl Geiger
35. 20 listopada 2021 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 128,0 m 131,0 m 243,7 pkt 2. 8,7 pkt Karl Geiger
36. 27 listopada 2021 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m 143,0 m 324,5 pkt 1. –
37. 12 grudnia 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,5 m 139,0 m 262,8 pkt 1. –
38. 18 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 137,5 m 140,5 m 286,6 pkt 2. 0,8 pkt Karl Geiger
39. 19 grudnia 2021 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 132,5 m 136,5 m 306,0 pkt 1. –
40. 29 grudnia 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 128,5 m 141,0 m 302,0 pkt 1. –
41. 1 stycznia 2022 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 143,0 m 135,5 m 291,2 pkt 1. –
42. 5 stycznia 2022 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,0 m 137,5 m 291,3 pkt 1. –
43. 29 stycznia 2022 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 145,0 m – 115,6 pkt 1. –
44. 27 lutego 2022 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 125,0 m 130,5 m 278,0 pkt 1. –
45. 3 marca 2022 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 136,0 m 134,5 m 289,0 pkt 2. 5,1 pkt Stefan Kraft
46. 20 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 135,0 m 130,0 m 271,5 pkt 1. –
47. 21 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 129,0 m 137,5 m 276,1 pkt 3. 7,4 pkt Stefan Kraft
48. 22 stycznia 2023 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 141,0 m 143,0 m 280,9 pkt 1. –
49. 5 lutego 2023 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 134,5 m 145,5 m 252,3 pkt 2. 20,7 pkt Halvor Egner Granerud
50. 11 lutego 2023 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 136,0 m 114,0 m 256,0 pkt 2. 8,5 pkt Andreas Wellinger
51. 26 marca 2023 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 136,5 m – 145,9 pkt 1. –
52. 9 grudnia 2023 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,5 m 143,5 m 270,7 pkt 3. 4,0 pkt Karl Geiger
53. 29 grudnia 2023 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 134,5 m 129,0 m 306,3 pkt 2. 3,0 pkt Andreas Wellinger
54. 1 stycznia 2024 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-142 137,0 m 135,5 m 292,6 pkt 2. 3,2 pkt Anže Lanišek
55. 3 stycznia 2024 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 128,5 m 132,0 m 258,7 pkt 2. 8,8 pkt Jan Hörl
56. 6 stycznia 2024 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 137,0 m 139,0 m 287,6 pkt 2. 1,3 pkt Stefan Kraft
57. 14 stycznia 2024 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m 139,5 m 269,4 pkt 1. –
58. 3 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 128,0 m 148,0 m 221,7 pkt 2. 31,0 pkt Johann André Forfang
59. 4 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 144,5 m 146,0 m 235,6 pkt 2. 2,0 pkt Andreas Wellinger
60. 10 lutego 2024 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-115 HS-128 125,5 m 122,0 m 278,1 pkt 2. 0,8 pkt Lovro Kos
61. 17 lutego 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 138,5 m 262,6 pkt 2. 0,4 pkt Stefan Kraft
62. 18 lutego 2024 Japonia Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 133,0 m 139,0 m 269,8 pkt 2. 3,8 pkt Domen Prevc
63. 25 lutego 2024 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 224,0 m 215,0 m 422,1 pkt 3. 11,4 pkt Stefan Kraft
64. 1 marca 2024 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,0 m 131,0 m 254,9 pkt 3. 7,6 pkt Lovro Kos
65. 10 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 129,0 m 127,5 m 260,0 pkt 2. 1,0 pkt Johann André Forfang
66. 12 marca 2024 Norwegia Trondheim Granåsen K-94 HS-105 106,0 m 99,0 m 280,9 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 22 grudnia 2024

Źródło[43][29]
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - - 7 20 36 - - - - - - - - - - 44 - 23 - 55
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
33 36 q q 41 q q 46 45 q 42 34 q 34 44 37 38 46 q 48 43 39 44 q 34 - 0
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
26 q - - 49 q dq 12 29 31 20 28 16 - - 6 19 19 13 22 13 15 187
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
3 1 1 3 1 7 1 1 1 1 1 1 7 7 5 3 14 1 9 2 3 1 5 3 1 2 2 1 2085
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
4 6 6 3 1 4 1 1 4 14 7 26 25 3 2 7 15 3 9 9 2 - - 14 7 9 4 1178
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
27 38 15 12 15 13 16 14 7 7 14 10 7 6 9 7 14 11 13 1 9 1 1 2 2 919
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
2 q 1 - - 7 1 2 1 1 1 1 5 4 4 5 4 1 4 7 1 2 6 7 10 6 5 8 1621
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
7 30 41 23 10 12 10 31 15 19 32 17 - 1 3 1 14 13 6 2 2 5 - 6 14 8 5 4 12 1 12 8 1065
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
6 13 12 5 3 7 12 10 2 2 2 2 1 5 2 2 2 5 2 2 7 3 3 5 38 2 1 14 9 11 9 20 1673
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
16 17 16 24 23 13 17 16 13 12 150
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]

stan na 13 grudnia 2024

Źródło[43][29]
Sezon
2015/2016 		Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
- - 8 - - 4
Sezon
2016/2017 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
- 8 8 5 6 6
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
5 3 6 5 5 5 6 5
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
4 5 3 5 2 5 4
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
6 3 4 5 5
Sezon
2020/2021 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
5 5 5 4 2
Sezon
2021/2022 		Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
- 2 3 - 5 4 6
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
5 - 4 3 - 7 7
Sezon
2023/2024 		Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
5 4 4 4 5 4
Sezon
2024/2025 		Lillehammer HS140 (mikst) Titisee-Neustadt HS142 (duety) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (mikst) Lahti HS130 (duety) Planica HS240
- 5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2015/2016 38.
2017/2018 17.
2018/2019 1.
2019/2020 4.
2020/2021 2.
2021/2022 9.
2022/2023 8.
2023/2024 6.

Turniej Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2016/2017 43.
2017/2018 22.
2018/2019 1.
2019/2020 4.
2020/2021 6.
2021/2022 1.
2022/2023 18.
2023/2024 1.

Raw Air

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2017 39.
2018 11.
2019 1.
2020 2.
2022 3.
2023 4.
2024 12.

Willingen Six

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2019 1.
2020 6.
2021 7.

Planica 7

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2018 9.
2019 1.
2021 2.
2022 9.
2023 9.
2024 5.

Titisee-Neustadt Five

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2020 1.

Letnie Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Ryōyū Kobayashi podczas Letniego Grand Prix w Wiśle (2016)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2016 14.
2017 15.
2018 7.
2019 4.
2021 8.
2022 15.
2023 22.
2024 34.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 24 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 131,5 m 128,0 m 279,8 pkt
2. 25 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 134,5 m 131,5 m 287,9 pkt
3. 23 sierpnia 2019 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 129,0 m 132,5 m 294,9 pkt
4. 24 sierpnia 2019 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 136,0 m 129,5 m 315,5 pkt
5. 2 października 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 140,0 m 283,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 2017 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 134,5 m 120,0 m 241,5 pkt 2. 3,3 pkt Junshirō Kobayashi
2. 24 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 131,5 m 128,0 m 279,8 pkt 1. –
3. 25 sierpnia 2018 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 134,5 m 131,5 m 287,9 pkt 1. –
4. 23 sierpnia 2019 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 129,0 m 132,5 m 294,9 pkt 1. –
5. 24 sierpnia 2019 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 136,0 m 129,5 m 315,5 pkt 1. –
6. 25 września 2021 Austria Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 90,5 m 87,0 m 245,1 pkt 2. 1,6 pkt Yukiya Satō
7. 2 października 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 140,0 m 283,8 pkt 1. –
8. 2 października 2022 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,5 m 131,0 m 260,1 pkt 2. 11,7 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[43][29]
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
5 41 11 20 6 5 - - - - 165
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - 11 2 9 15 - - 149
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
- - - - 1 1 6 7 14 294
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 1 1 20 4 261
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 2 1 180
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - q 2 80
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 16 8 5 92
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 17 14 6 72
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[43][29]
2016 Wisła HS134
7
2022 Râșnov HS97 (duety) Râșnov HS97 (mikst) Klingenthal HS140 (mikst)
- - 4
2023 Klingenthal HS140 (mikst)
2
2024 Klingenthal HS140 (mikst)
4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2014/2015 105.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[43][29]
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
- - - - - - - 26 22 - 34 39 - - - - - - - - - - - - - - 14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2023

Źródło[43][29]
2015
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
51 56 - - - - - - 39 37 42 48 - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[29]
2013/2014 41.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 29 września 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 97,5 m 98,0 m 258,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 września 2013 Rumunia Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 97,5 m 98,0 m 258,5 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[43][29]
Sezon 2013/2014
Villach Villach Szczyrk Szczyrk Kuopio Kuopio Kranj Kranj Zakopane Zakopane Frenstat Frenstat Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Brattleboro Brattleboro Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane punkty
- - - - - - - - - - - - - - 7 1 - - - - - - - - 136
Sezon 2015/2016
Villach Villach Kuopio Kuopio Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Râșnov Râșnov Notodden Notodden Zakopane Zakopane Pjongczang Pjongczang Whistler Whistler Eau Claire Eau Claire Planica Planica Harrachov Harrachov punkty
41 62 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Skład zespołu: Taku Takeuchi, Daiki Itō, Noriaki Kasai i Ryōyū Kobayashi
  2. ↑ a b Skład zespołu: Sara Takanashi, Yukiya Satō, Yūki Itō i Ryōyū Kobayashi
  3. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  4. ↑ a b Skład zespołu: Taku Takeuchi, Ryōyū Kobayashi, Noriaki Kasai i Daiki Itō
  5. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Daiki Itō, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  6. ↑ a b c d Skład zespołu: Yūki Itō, Yukiya Satō, Sara Takanashi i Ryōyū Kobayashi
  7. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Keiichi Satō i Ryōyū Kobayashi
  8. ↑ a b Skład zespołu: Nozomi Maruyama, Naoki Nakamura, Yūki Itō i Ryōyū Kobayashi
  9. ↑ a b Skład zespołu: Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi, Ren Nikaidō i Ryōyū Kobayashi
  10. ↑ Nie ustał tego skoku.
  11. ↑ a b Skład zespołu: Keiichi Satō, Naoki Nakamura, Ryōyū Kobayashi i Yukiya Satō
  12. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  13. ↑ a b Skład zespołu: Ren Nikaidō, Naoki Nakamura, Junshirō Kobayashi i Ryōyū Kobayashi
  14. ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
  15. ↑ a b Skład zespołu: Ryōyū Kobayashi, Takumi Nara, Shingo Nishikata i Masamitsu Itō
  16. ↑ a b Skład zespołu: Yukiya Satō, Ryōyū Kobayashi, Rikuta Watanabe i Masamitsu Itō
  17. ↑ a b Skład zespołu: Masamitsu Itō, Yūken Iwasa, Naoki Nakamura i Ryōyū Kobayashi
  18. ↑ a b Skład zespołu: Minami Watanabe, Masamitsu Itō, Yūka Setō i Ryōyū Kobayashi
  19. ↑ Skok podparty.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Adam Bucholz: 291 metrów! Rekordowy wyczyn Ryoyu Kobayashiego [WIDEO]. skijumping.pl, 2024-04-24. [dostęp 2024-05-14].
  2. ↑ Ryoyu KOBAYASHI - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2020-06-23].
  3. ↑ Skoki narciarskie. 291 metrów! Rekordowy wyczyn Ryoyu Kobayashiego [WIDEO] [online], Skijumping.pl, 2024 [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  4. ↑ Dominik Formela: Tochimoto wraca do Pucharu Świata, trzeci brat Kobayashi zadebiutuje na MŚJ. skijumping.pl, 2019-01-08. [dostęp 2019-01-11].
  5. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
  6. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
  7. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
  8. ↑ KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
  9. ↑ a b c KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
  10. ↑ Dominik Formela: J. Kobayashi oraz Takanashi górą w Japonii, Althaus mistrzynią Niemiec. skijumping.pl, 2017-11-04. [dostęp 2018-04-24].
  11. ↑ Dominik Formela: Kasai nokautuje na Okurayamie!. skijumping.pl, 2017-11-05. [dostęp 2018-04-24].
  12. ↑ a b c d e f g h i j KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
  13. ↑ Adam Bucholz: ZIO w Pjongczangu: Johansson zwycięzcą kwalifikacji, R. Kobayashi z rekordem skoczni. skijumping.pl, 2018-02-16. [dostęp 2018-04-22].
  14. ↑ a b c d e f KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-03]. (ang.).
  15. ↑ Adam Bucholz: TCS w Bischofshofen: Ryoyu Kobayashi zgarnia Wielkiego Szlema! Dawid Kubacki drugi w konkursie i czwarty w turnieju!. skijumping.pl, 2019-01-06. [dostęp 2019-01-07].
  16. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: R. Kobayashi wygrywa konkurs i Willingen Five, Żyła trzeci!. skijumping.pl, 2019-02-17. [dostęp 2019-04-03].
  17. ↑ Adam Bucholz: Raw Air w Vikersund: D. Prevc wygrywa konkurs, R. Kobayashi turniej! Jakub Wolny czwarty!. skijumping.pl, 2019-03-17. [dostęp 2019-04-03].
  18. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: R. Kobayashi zwycięża w konkursie, lotach i Planica 7. Piotr Żyła tuż za podium. skijumping.pl, 2019-03-24. [dostęp 2019-04-03].
  19. ↑ a b c d e f KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-21]. (ang.).
  20. ↑ Adam Bucholz: Ryoyu Kobayashi mistrzem Japonii na Okurayamie. skijumping.pl, 2019-10-27. [dostęp 2020-04-21].
  21. ↑ Dominik Formela: Takanashi i J. Kobayashi najlepsi na Miyanomori. skijumping.pl, 2019-10-26. [dostęp 2020-04-21].
  22. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Predazzo: Geiger wygrywa i zostaje liderem cyklu, Kubacki trzeci!. skijumping.pl, 2020-01-11. [dostęp 2020-04-21].
  23. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Dawid Kubacki wygrywa konkurs, Ryoyu Kobayashi cały turniej!. skijumping.pl, 2020-01-19. [dostęp 2020-04-21].
  24. ↑ a b c KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-13]. (ang.).
  25. ↑ Adam Bucholz: MŚ w Oberstdorfie: Kraft mistrzem świata na dużej skoczni, Żyła tuż za podium. skijumping.pl, 2021-03-05. [dostęp 2021-05-13].
  26. ↑ a b c d e f g h i KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
  27. ↑ Adam Bucholz: R. Kobayashi i Takanashi mistrzami Japonii na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2021-10-22. [dostęp 2022-04-10].
  28. ↑ Dominik Formela: Ryoyu Kobayashi podwójnym mistrzem Japonii. skijumping.pl, 2021-10-24. [dostęp 2022-04-10].
  29. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Adam Kwieciński: KOBAYASHI Ryoyu 1996.11.08 JPN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-05-14].
  30. ↑ Adam Bucholz: Ryoyu Kobayashi z pozytywnym wynikiem testu na koronawirusa. skijumping.pl, 2021-11-28. [dostęp 2022-04-10].
  31. ↑ Adam Bucholz: TCS w Ga-Pa: R. Kobayashi ponownie najlepszy, Żyła jedenasty. skijumping.pl, 2022-01-01. [dostęp 2022-04-10].
  32. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Geiger wygrywa i odzyskuje plastron lidera, Wolny z dwoma punktami. skijumping.pl, 2022-01-22. [dostęp 2022-04-10].
  33. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Willingen: Kobayashi wygrywa jednoseryjny konkurs i powraca na prowadzenie. Żyła i Hula zdyskwalifikowani, Stoch 21.. skokinarciarskie.pl, 2022-01-29. [dostęp 2022-04-10].
  34. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: Lindvik najlepszy, Kubacki czternasty. skijumping.pl, 2022-01-30. [dostęp 2022-04-10].
  35. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Lahti: Wspólny triumf Graneruda i R. Kobayashiego, Kubacki siódmy. skijumping.pl, 2022-02-27. [dostęp 2022-04-10].
  36. ↑ a b c KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-20]. (ang.).
  37. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Japonii w Hakubie: Takanashi i R. Kobayashi górą na dużej skoczni. skijumping.pl, 2022-10-23. [dostęp 2023-05-20].
  38. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Japonii w Hakubie: Takanashi i Nikaido najlepsi na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2022-10-21. [dostęp 2023-05-20].
  39. ↑ a b c d KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang.).
  40. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Japonii w Sapporo: Y. Ito i N. Nakamura najlepsi na Miyanomori. skijumping.pl, 2023-10-26. [dostęp 2024-04-20].
  41. ↑ Adam Bucholz: TCS w Bischofshofen: Kraft wygrywa konkurs, R. Kobayashi cały turniej!. skijumping.pl, 2024-01-06. [dostęp 2024-04-20].
  42. ↑ Ryoyu Kobayashi flies 291 meter. fis-ski.com, 2024-04-24. [dostęp 2024-04-26]. (ang.).
  43. ↑ a b c d e f g KOBAYASHI Ryoyu - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-14]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
  • Drużyny mieszane
Skocznia normalna
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zdobywcy Pucharu Świata w skokach narciarskich
Zwycięzcy Turnieju Czterech Skoczni
Raw Air
Skocznie
Turnieje mężczyzn
Turnieje kobiet
Zwycięzcy
Zwyciężczynie

Mistrzowie Japonii w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryōyū_Kobayashi&oldid=75632684”