Roman Bowbelski
major piechoty | |
Pełne imię i nazwisko |
Roman Tadeusz Bowbelski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1894 |
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
210 pułk piechoty Imperium Rosyjskiego |
Stanowiska |
komendant dworca kolejowego |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Roman Tadeusz Bowbelski (ur. 21 kwietnia?/3 maja 1894 w Kiszyniowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Kiszyniowie, w rodzinie Justyna i Leontyny z Gubarewiczów-Radobylskiej[1]. Absolwent Gimnazjum Realnego im. Czerniejewa w Petersburgu. W 1913 zdał egzamin dojrzałości. Po ukończeniu odeskiej szkoły piechoty skierowany do wołyńskiego pułku piechoty lejbgwardii w stopniu kadeta. 1 czerwca 1915 awansował do stopnia chorążego i został przeniesiony do 108 batalionu w Jekaterynosławiu a następnie do 210 pułku piechoty. Dowodził plutonem a następnie kompanią. W 1916 roku został awansowany na podporucznika i porucznika. W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 2 pułku ptrzelców polskich. Następnie dowodzi kompanią w pułku zapasowym.
3 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1919 roku został komendantem Składnicy Broni w Łodzi, następnie dowodzi kompanią 7 pułku piechoty Legionów w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1920 przydzielony do Okręgowej Komisji Transportów Wojskowych w Siedlcach, jako komendant dworca kolejowego w Siedlcach.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 367. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 28 pułk Strzelców Kaniowskich[2]. W okresie międzywojennym służy jako referent wyszkoleniowy w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi i w Oddziale V Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 3 maja 1926 roku został awansowany na majora ze starszeństwem 1 lipca 1925 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Ukończył oficerskie kursy doskonalenia w Rembertowie i Chełmnie. Następnie dowodzi batalionem w 68 pułku piechoty. W październiku 1926 roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku[4]. Za ten okres służby inspektor armii gen. dyw. Edward Śmigły-Rydz wystawił mu następującą opinię: „jako kwatermistrz słaby, bez energii i inicjatywy, nie umie pracować z planem”[5]. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łęczycy na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Skierniewicach[6]. W kwietniu 1928 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[7][8]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[9]. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Białystok. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Figuruje na liście wywózkowej LW 017/3 z 1940, poz. 62, teczka personalna nr 11.Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Roman Bowbelski był żonaty z Janiną, z którą miał syna Romana i córkę Krystynę[1]. Roman Tadeusz Bowbelski zmarł we wrześniu 2001 roku w Spilsby, Lincolnshire[12].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]- Posadzeniem Dębu Pamięci na ul Lwowskiej w Chełmie[14].
- Na tablicy katyńskiej na Ścianie Pamięci kościoła Św. Stanisława w Siedlcach[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Order Wojenny św. Jerzego (Imperium Rosyjskie)
- Order św. Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Order św. Anny (Imperium Rosyjskie)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 50.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 43.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 125.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 340.
- ↑ Opinie o oficerach [online], www.pilsudski.org [dostęp 2017-07-26] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 310.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 26, 178.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 890.
- ↑ Serwis MyHeritage [online], www.myheritage.pl [dostęp 2017-07-26] .
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dąb pamięci – Chełmska Biblioteka Publiczna im. Marii Pauliny Orsetti [online], www.chbp.chelm.pl [dostęp 2017-07-26] (pol.).
- ↑ l, Oficjalna strona Miasta Siedlce : Miłość do Ojczyzny zażądała ofiary [online], www.siedlce.pl [dostęp 2017-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-22] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Oficerowie I Korpusu Polskiego w Rosji
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Jerzego (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1940
- Ludzie urodzeni w Kiszyniowie
- Kwatermistrzowie 68 Pułku Piechoty (II RP)
- Dowódcy batalionów 10 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 7 Pułku Piechoty Legionów