Rohaczyn
49°28′N 24°47′E/49,466667 24,783333_%D0%A0%D0%BE%D0%B3%D0%B0%D1%87%D0%B8%D0%BD.jpg) Cerkiew | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia |
2,844 km² | ||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3548 | ||
| Kod pocztowy |
47520 | ||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||
| 49°28′N 24°47′E/49,466667 24,783333
| |||
Rohaczyn (ukr. Рогачин) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w rejonie tarnopolskim[1] (do 2020 brzeżańskim) obwodu tarnopolskiego. Liczy ok. 900 mieszkańców.
W II Rzeczypospolitej Rohaczyn składał się z trzech miejscowości: Rohaczyn Miasto, Rohaczyn Wieś i Huta Szklana, które wchodzili do składu gminy wiejskiej Kurzany w powiecie brzeżańskim w województwie tarnopolskim.
W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali w Rohaczynie Mieście 31 Polaków oraz 7 Ukraińców i Łemków, a w Hucie Szklanej 33 Polaków. Wszystkie polskie zagrody w Hucie Szklanej zostały spalone[2].
Z Rohaczyna Miasto pochodził Władysław Żołnowski (1932-2020) - polski nauczyciel, prozaik, poeta, członek Opolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, autor książek o ludobójstwie Polaków na Kresach[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 125, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Odszedł Władysław Żołnowski - Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Emanuela Smołki w Opolu [online], www.wbp.opole.pl [dostęp 2023-09-12].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Władysław Żołnowski Moja pamięć, mój czas i mój czyściec, Opole 2014. ISBN 978-83-7511-204-7
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Rohaczyn, wś, pow. brzeżański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 691.
- Rohaczyn na stronie Rady Najwyższej Ukrainy