Przejdź do zawartości

Rattini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rattini
Burnett, 1830[1]
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – szczur śniady (Rattus rattus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Rattini

Typ nomenklatoryczny

Rattus G. Fischer, 1803

Synonimy
Rodzaje

51 rodzajów (w tym 7 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Rattiniplemię ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Plemię obejmuje gatunki występujące na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)[4].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do plemienia należą następujące rodzaje[5][4][6]:

Opisano również rodzaje wymarłe[7]:

  1. Typ nomenklatoryczny: Micromys Dehne, 1841.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b G.T. Burnett. Illustrations of the Quadrupeda, or Quadrupeds, being the arrangement of the true four-footed Beasts indicated in outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 28, s. 350, 1829. (ang.). 
  2. P. Fabre, L. Hautier & E.J. Douzery: A synopsis of rodent molecular phylogenetics, systematics and biogeography. W: P.G. Cox & L. Hautier (redaktorzy): Evolution of the Rodents. Cambridge: Cambridge University Press, 2015, s. 38. ISBN 978-1-107-36015-0. (ang.).
  3. M. Pagès, P.‐H. Fabre, Y. Chaval, A. Mortelliti, V. Nicolas, K. Wells, J,R. Michaux & V. Lazzari. Molecular phylogeny of South‐East Asian arboreal murine rodents. „Zoologica Scripta”. 45 (4), s. 349–364, 2015. DOI: 10.1111/zsc.12161. (ang.). 
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 462–484. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  5. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-01-07]. (ang.).
  6. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263–283. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. J.S. Zijlstra, Rattini Burnett, 1830, Hesperomys project (Version 23.2.0), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-02-25] (ang.).
  8. J. Louys, S. O’Connor, Mahirta, P. Higgins, S. Hawkins & T. Maloney. New genus and species of giant rat from Alor Island, Indonesia. „Journal of Asia-Pacific Biodiversity”. 11 (4), s. 505, 2018. DOI: 10.1016/j.japb.2018.08.005. (ang.). 
  9. G.G. Musser. The giant rat of Flores and its relatives east of Borneo and Bali. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 169, s. 99, 1981. (ang.). 
  10. a b S.T. Turvey, J.J. Crees, J. Hansford, T.E. Jeffree, N. Crumpton, I. Kurniawan, E. Setiyabudi, T. Guillerme, U. Paranggarimu, A. Dosseto & G.D. van den Bergh. Quaternary vertebrate faunas from Sumba, Indonesia: implications for Wallacean biogeography and evolution. „Proceedings of the Royal Society B”. Biological Sciences. 284 (1861), s. 20171278 (5), 2017. DOI: 10.1098/rspb.2017.1278. (ang.). 
  11. Zheng 1993 ↓, s. 195.
  12. Y. Chaimanee, V. Suteethorn, S. Triamwichanon & J.-J. Jaeger. A new stephanodont Murinae (Mammalia, Rodentia) from the early Pleistocene of Thailand and the age and place of the Rattus adaptive radiation in South East Asia. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. Série IIa. 322, s. 156, 1996. (fr.). 
  13. Zheng 1993 ↓, s. 188.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 郑绍华 / S.-h. Zheng: 川黔地区第四纪啮齿类 / Quaternary Rodents of Sichuan-Guizhou Area, China. 北京 / Beijing: 科学出版社 / Science Press, 1993, s. 1–270. ISBN 978-7-03-003122-8. (chiń. • ang.).