Przejdź do zawartości

Radoszkowice (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radoszkowic(z)e
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920-21: poza adm. polską)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

1921–27: wilejski
1927–39: mołodeczański

Siedziba

Radoszkowic(z)e

Populacja (1921)
• liczba ludności


3505[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

28

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Radoszkowic(z)e”
54°09′00,0000″N 27°13′48,0000″E/54,150000 27,230000

Radoszkowice (początkowo Raduszkowice, Radoszkowicze) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1945 w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy były Radoszkowicze; 2459 mieszk. w 1921 roku[2]), które stanowiły odrębną gminę miejską[3].

Na samym początku okresu międzywojennego gmina Radoszkowicze należała do powiatu wilejskiego. Na mocy umowy o preliminaryjnym pokoju i rozejmie między Rzecząpospolitą Polską a Rosją i Ukrainą, podpisanej w Rydze 12 października 1920 i ratyfikowanej 22 października 1920 tereny wokół Radoszkowicz nie zostały przyznane Polsce[4]. Jednak na mocy postanowień traktatu ryskiego z 18 marca 1921 dokonano korekty i tak pas terytorium wokół Radoszkowicz przypadł Polsce[5][6]. Gmina weszła w skład utworzonego 19 lutego 1921 woj. nowogródzkiego[2][7].

13 kwietnia 1922 gmina wraz z całym powiatem wilejskim została przyłączona do objętej władzą polską Ziemi Wileńskiej[8], przekształconej 20 stycznia 1926 w województwo wileńskie. 1 kwietnia 1927 gmina weszła w skład nowo utworzonego powiatu mołodeckiego w tymże województwie[9]. Po wojnie obszar gminy Radoszkowice wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 3505 osób, 677 było wyznania rzymskokatolickiego, 2803 prawosławnego, 8 ewangelickiego, 1 mahometańskiego, 16 mojżeszowego. Jednocześnie 1375 mieszkańców zadeklarowało polską, 2114 białoruską, 1 niemiecką, 5 żydowską, 6 rosyjską, 1 estońską i 1 łotewską przynależność narodową. Było tu 608 budynków mieszkalnych[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. (Dz.U. z 1920 r. nr 101, poz. 667)
  5. Adam Janusz Mielcarek, Podziały terytorialno-administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej, Warszawa 2008
  6. Dz.U. z 1921 r. nr 49, poz. 301
  7. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  8. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  9. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472, zmieniony przez Dz.U. z 1926 r. nr 26, poz. 158, zmieniony przez Dz.U. z 1927 r. nr 8, poz. 62
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 91.