Potyczka pod Oględowem
| II wojna światowa, front wschodni, przyczółek baranowsko-sandomierski | |||
.jpg) Panzerkampfwagen VI B Tiger II nr 502 zdobyty pod Oględowem | |||
| Czas |
13 sierpnia 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
okolice Oględowa | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
zasadzka zorganizowana przez Aleksandra Ośkina | ||
| Wynik |
zwycięstwo oddziału radzieckiego | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Potyczka pod Oględowem – bitwa pancerna stoczona 13 sierpnia 1944 z niemiecką kolumną pancerną podążającą na linię frontu na przyczółku baranowsko-sandomierskim w czasie zasadzki zorganizowanej przez zwiad Armii Czerwonej pod Oględowem[2].
Potyczka pancerna pod Oględowem
[edytuj | edytuj kod]Usiłując zlikwidować tworzony przez armię radziecką przyczółek baranowsko-sandomierski[3], Niemcy użyli po raz pierwszy nowych czołgów Panzerkampfwagen VI B Tiger II (Königstiger). Podążająca w kierunku Staszowa z zamiarem dotarcia na linię frontu niemiecka kolumna pancerna w okolicy Oględowa wpadła w zasadzkę. Zorganizował ją dowódca patrolu radzieckiego z 6 Korpusu Pancernego Gwardii mł. lejt. Aleksandr Ośkin, wykorzystując dogodne ukształtowanie terenu.
Doskonale zamaskowany (w dużym stopniu snopami skoszonego zboża[3]) czołg T-34-85 Ośkina, którego załogę stanowili także: st. sierż. Aleksandr Stiecenko (kierowca-mechanik), st. sierż. Abubachir Mierchajdarow (celowniczy), st. sierż. Aleksandr Grudinin (strzelec-radiooperator) i mł. sierż. Aleksiej Chalczew (ładowniczy), strzałami z najbliższej odległości trafił 3 niemieckie czołgi, które stanęły w płomieniach. Reszta kolumny zawróciła[4].
Użyte pod Oględowem Tygrysy II pochodziły ze składu 501 Batalionu Czołgów Ciężkich[1]. Po zakończeniu walk w ręce Rosjan wpadły 3 całkowicie sprawne Tygrysy Królewskie o numerach „234”, „102” i „502”. Czołg w wersji dowódczej o numerze „502” został porzucony przez załogę na podwórzu jednego z zabudowań w Oględowie w pełni sprawny, z pełnym zapasem amunicji i paliwa. Według znalezionej dokumentacji Tygrys Królewski[5] miał przebieg 444 kilometrów. Obecnie czołg ten znajduje się w Muzeum Czołgów w Kubince pod Moskwą[6].
Za odwagę i bohaterstwo w tej potyczce, z rozkazu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR 23 września 1944 mł. lejt. Aleksandr Ośkin otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego wraz ze Złotą Gwiazdą i Orderem Lenina[7], st. sierż. Abubachir Mierchajdarow Order Czerwonego Sztandaru[8] a reszta załogi Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia[9][10][11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wojownicy, żołnierze i śmierć 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Wojna pancerna 1939-1945 1997 ↓, s. 288.
- ↑ a b Janusz Kędracki. Czołgi „Tygrysy” Hitlera upolowane pod Staszowem. „Gazeta Wyborcza”. 2015 (Ale historia!), 2015-05-09. (pol.).
- ↑ Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945 1977 ↓, s. 21.
- ↑ Dywizje pancerne Hitlera 2016 ↓, s. 149.
- ↑ Kielce 1945 2003 ↓, s. 12–21.
- ↑ Оськин Александр Петрович.
- ↑ Мерхаидаров Абубахир Юсупович 1918г.р.
- ↑ Стеценко Александр Андреевич 1920г.р.
- ↑ Грудинин Александр Иванович 1922г.р.
- ↑ Халчев Алексей Потапович 1923г.р.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Piekałkiewicz: Wojna pancerna 1939-1945. Warszawa: 1997.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: MON, 1977.
- Norbert Bączyk: Kielce 1945. Warszawa: 2003.
- Carlos Caballero Jurado: Dywizje pancerne Hitlera. Siły uderzeniowe Wehrmachtu. Warszawa: 2016.
- Piotr Korczyński: Wojownicy, żołnierze i śmierć nie zawsze pełna chwały. Kraków: Cztery Strony, 2015. ISBN 978-83-65137-02-9.