Przejdź do zawartości

Polskie Towarzystwo Emigracyjne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Polskie Towarzystwo Emigracyjne – organizacja społeczna działająca w latach 1908-1939. Zostało utworzone w Galicji. Stawiało sobie za cel opiekę nad polskim wychodźstwem i podtrzymywanie związków emigrantów z krajem. Swoją działalność prowadziło poprzez inicjowanie i wspieranie pomocy socjalnej dla Polaków poza granicami kraju. Wspierało też działalność kulturalno-oświatową środowisk polonijnych.

Naczelnym dyrektorem PTE był Józef Okołowicz[1]. Działalność PTE przerwał wybuch I wojny światowej w 1914[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wychodźcy polscy na wyspach Hawajskich. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 7-9, 26 kwietnia 1913. 
  2. Zgon działacza emigracyjnego. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 11, 14 kwietnia 1923. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Polskie Towarzystwo Emigracyjne, [w:] Popularna Encyklopedia Powszechna, red. J. Pieszczachowicz i in., aut. A. Anczykowa i in., T. 14: Po - Q, Oficyna Wyd. "Fogra", Kraków 1996, s. 120. ISBN 83-85719-24-5.