Poliizocyjanuran
Poliizocyjanuran[a], PIR – materiał izolacyjny, udoskonalona wersja poliuretanu (PUR). Produkowany w postaci twardych płyt piankowych, wykorzystywanych do termoizolacji budynków.
PIR charakteryzuje się lepszymi właściwościami fizykochemicznymi niż PUR.
- płyty PIR są stosunkowo dobrze odporne termicznie (krótkotrwale do +200 °C, długotrwale od −50 °C do +110 °C)[potrzebny przypis]
- niski współczynnik przewodności cieplnej λ, np. dla płyt izolacyjnych z rdzeniem z PIR wynosi on 0,023 W/(m·K)[1].
W porównaniu do innych stosowanych w budownictwie materiałów termoizolacyjnych, pianki na bazie poliizocyjanuratu prezentują korzystne właściwości izolacyjne. Dla porównania, współczynnik λ dla wełny mineralnej wynosi 0,04 W/(m·K), dla styropianu 0,033 W/(m·K), a dla pianki poliuretanowej 0,03 W/(m·K)[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stosowana jest również nazwa „poliizocyjanurat” będąca kalką z ang. polyisocyanurate, która jest nieprawidłowa z punktu widzenia nazewnictwa chemicznego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Deklaracja właściwości użytkowych. Thermano. [dostęp 2018-01-24].
- ↑ Thermal Conductivity of common Materials and Gases, [w:] Engineering ToolBox [online] [dostęp 2018-01-24] (ang.).