Przejdź do zawartości

Polanowice (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polanowice
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

krakowski

Gmina

Słomniki

Liczba ludności (2022)

792[2]

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-090[3]

Tablice rejestracyjne

KRA

SIMC

0336220

Położenie na mapie gminy Słomniki
Mapa konturowa gminy Słomniki, na dole znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Polanowice”
Ziemia50°11′56″N 20°04′33″E/50,198889 20,075833[1]

Polanowicewieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki.

W 1595 roku wieś położona w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością wojewody kijowskiego Konstantego Wasyla Ostrogskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krakowskim. Integralna część miejscowości: Rędziny[5].
Polanowice znajdują się ok. 25 km na północny wschód od Krakowa (dojazd DK 7).

Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Toponimia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wsi wywodzi się prawdopodobnie od pól, polany lub kilku polan w lesie.

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Polanowice[6][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0336237 Rędziny część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o Polanowicach pochodzi z 1224 roku. Miały one być gniazdem rodowym Bieńka Polanowicza[8]. W 1536 r. Jadwiga Pernus kupiła je od Michała Polanowskiego[9]. Przypuszcza się, że wieś powstała przy folwarku. W 1945 r. po reformie rolnej dokonano podziału gruntów dworskich, podział ten panuje do chwili obecnej. Zmienił się obraz wsi nastąpiło inne usytuowanie gospodarstw rolnych, ziemie otrzymali bezrolni mieszkańcy folwarku oraz służba dworska, w następstwie czego powstało wiele nowych gospodarstw na Zaborzu i cała tzw. Kolonia Polanowice. Najstarsze istniejące domy we wsi (drewniane, kryte strzechą) mają 100–150 lat.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

26 września 2005 r. wieś Polanowice liczyła 687 mieszkańców mieszkających w 142 budynkach mieszkalnych. Wieś zajmuje powierzchnię 507,87 ha. Na 1 km² wsi przypada 135,27 mieszkańców.

Droga do szkoły

Wieś ma charakter typowo rolniczy, głównie uprawa czosnku oraz zbóż, ziemniaków, itp. Na terenie wsi zarejestrowanych jest 51 podmiotów gospodarczych.

Wieś posiada wodociąg, jednak brak jest obecnie sieci kanalizacyjnej i gazowej. Drogi gminne (lokalne i dojazdowe) – 9,43 km, drogi powiatowe – 2,26 km.

W Polanowicach znajdowała się Publiczna Szkoła Podstawowa, do której w roku szkolnym 2005/2006 uczęszczało 22 uczniów w klasach 0–3.

We wsi od 1970 działa LKS Polanowice. Klub posiada dwie sekcje piłkarskie. Początkowo rozgrywał swoje mecze na boiskach innych klubów z gminy Słomniki, w Prandocinie i Niedźwiedziu. W 1999 powstał Komitet Budowy Stadionu Sportowego. Stadion otwarty w 2002 r. został wybudowany czynem społecznym przez mieszkańców wsi.

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

Wieś położona jest między dwoma lasami, na jej terenie znajdują się dwa pomniki przyrody.

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do diecezji kieleckiej (parafia Goszcza).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 107264
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 948 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 109.
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. GUS. Rejestr TERYT
  8. Rycerstwo polskie wieków rednich : Piekosiski, Franciszek, 1844-1906 : Free Download & Streaming : Internet Archive [online], archive.org [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  9. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. - Kasper Niesiecki - Google Książki [online], books.google.pl [dostęp 2017-11-26].