Przejdź do zawartości

Pochylenie podłużne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Znak drogowy ostrzegający o stromym podjeździe

Pochylenie podłużne, pochylenie wzdłużne, nachylenie podłużne, nachylenie wzdłużne – w transporcie drogowym lub kolejowym wielkość opisująca różnicę wysokości między dwoma punktami drogi kołowej lub kolejowej odniesioną do odległości dzielącej te punkty.

Opis pochylenia

[edytuj | edytuj kod]

Istnieją dwa podstawowe sposoby opisu pochylenia podłużnego drogi:

Kąt Tangens Sinus
0 % 0 %
9 % 9 %
10° 18 % 17 %
30° 58 % 50 %
45° 100 % 71 %
60° 173 % 87 %
90° 100 %
Wielkości opisujące pochylenie podłużne drogi


  • przez podanie kąta α pochylenia trasy do poziomu
  • przez podanie w procentach (dla tras kolejowych zwykle w promilach) stosunku zmiany wysokości bezwzględnej trasy do jej długości. Istnieją dwie definicje matematyczne, w zależności od których podana wartość jest sinusem lub tangensem kąta nachylenia:
    • Stosunek zmiany wysokości Δh, mierzonej w dwóch punktach trasy, do odległości l między nimi, mierzonej wzdłuż trasy, jest sinusem tego kąta: sin(α) = Δh/l.
    • Stosunek zmiany wysokości Δh, mierzonej w dwóch punktach trasy, do odległości d między nimi, mierzonej w poziomie, jest tangensem tego kąta: tg(α)= Δh/d.
W praktyce różnica między dwiema alternatywnymi metodami pomiaru jest niewielka, gdyż typowe trasy transportowe są nachylone nie więcej niż 20°, a dla tak małych kątów różnica sinusa i tangensa jest nieznaczna (co pokazuje tabelka). Z tego powodu prawie nigdy przy podawaniu pochylenia trasy nie zaznacza się, w jaki sposób zostało ono wyliczone (najczęściej jest sinusem).