Przejdź do zawartości

Piotr Worobjow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Worobjow
Ilustracja
Piotr Worobjow (1997)
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1949
Moskwa

Obywatelstwo

rosyjska

Wzrost

178 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Odznaczenia
Order Przyjaźni

Piotr Iljicz Worobjow, ros. Пётр Ильич Воробьёв (ur. 28 stycznia 1949 w Moskwie) – radziecki i rosyjski hokeista, trener hokejowy.

Jego synowie Ilja (ur. 1975) i Aleksiej (ur. 1987)[1] także zostali hokeistami oraz trenerami.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

W epoce ZSRR przez lata grał w Łotewskiej SRR.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W Rydze pracował też w pierwszej dekadzie swojej kariery szkoleniowej. W trakcie sezonu 1989/1990 przeszedł do Dinama Moskwa. W 1993 wyjechał do Niemiec zostając trenerem klubu z Frankfurtu w 2. Bundeslidze, a od 1994 przez dwa lata w rozgrywkach DEL (zawodnikiem był tam wtedy jego syn Ilja). Po powrocie do Rosji od 1996 przez pięć sezonów prowadził drużynę z Jarosława (Torped, potem przemianowano na Łokomotiw). Równolegle pracował w narodowym w związku. Najpierw był głównym trenerem WNP w turnieju mistrzostw świata juniorów do lat 20 edycji 1992, następnie był asystentem w sztabie seniorskiej reprezentacji Rosji w turnieju mistrzostw świata edycji 1993, potem głównym trenerem kadry Rosji do lat 20 w turniejach MŚ edycji 1997, 1998, 2000, 2001. Był też sztabie szkoleniowym Rosji na turnieju zimowych igrzysk olimpijskich w 1998.

Po odejściu z Jarosława od 2001 pracował w Ładzie Togliatti, w Mytiszczi (grał tam jego syn Ilja) i w innych drużynach w superlidze rosyjskiej. W tym okresie prowadził reprezentację Łotwy na turnieju MŚ edycji 2006. W 2008 wrócił do Łady w utworzonych wtedy rozgrywkach KHL. W lutym 2010 ponownie został zatrudniony w Łokomotiwie[2]. Od grudnia 2010 pracował jako szkoleniowiec w juniorskiej drużynie Łoko Jarosław w rozgrywkach MHL (jego asystentem był tam jego syn Ilja)[3]. Dzień po katastrofie lotniczej z 7 września 2011 (zginęła wtedy cała drużyna Łokomotiwu), w grudniu tego roku został szkoleniowcem nowo utworzonej drużyny klubu i przeniesionej tymczasowo do rozgrywek WHL (do sztabu wszedł jego syn Ilja)[4]. Na początku sezonu KHL (2013/2014) we wrześniu 2013 został ponownie mianowany trenerem Łokomotiwu[5], a ustąpił ze stanowiska na początku lutego 2014 z uwagi na stan zdrowia[6][7]. W listopadzie 2015 został trenerem juniorskiej drużyny w MHL[8]. Pod koniec kwietnia 2016 został ogłoszony szkoleniowcem zespołu SKA-Niewa w WHL[9]. Od 2017 przez trzy sezony był nadzorcaą hokeja młodzieżowego w SKA Sankt Petersburg z KHL.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicze klubowe
Szkoleniowe klubowe
Szkoleniowe reprezentacyjne
Odznaczenia
  • Order Przyjaźni (1996)
  • Medal „za Pracę Na Rzecz Ziemi Jarosławskiej” II stopnia (2015)
Wyróżnienia
  • Mistrz Sportu ZSRR
  • Zasłużony Trener Łotewskiej SRR
  • Zasłużony Trener Rosji
  • KHL (2013/2014): Nagroda „Wiara w Młodzież” im. „Anatolija Tarasowa” (dla trenerów dających szansę gry obiecującym zawodnikom młodego pokolenia)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]