Piotr Jurgenson

Piotr Jurgenson
Пётр Юргенсон
Imię i nazwisko	Piotr Iwanowicz Jurgenson
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1836 ; Rewel
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1904 ; Moskwa
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	wydawca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Iwanowicz Jurgenson, także Jürgenson^[1] (ros. Пётр Иванович Юргенсон; ur. 5 lipca^?/17 lipca 1836 w Rewlu, zm. 20 grudnia 1903^?/2 stycznia 1904 w Moskwie^[1]^[2]^[3]) – rosyjski wydawca muzyczny.

Życiorys

Urodził się jako najmłodsze z dzieci w ubogiej rodzinie^[2]. Od 14. roku życia uczył się zawodu księgarza, pracował w Petersburgu jako sztycharz i sprzedawca nut w firmach Bernarda, Büttnera i Stiełłowskiego^[1]^[3]. Od 1859 roku był kierownikiem działu nutowego wydawnictwa Szildbacha w Moskwie^[1]^[3]. W 1861 roku założył własne wydawnictwo nutowe^[1]^[2]^[3], w 1866 roku poszerzył jego działalność o wydawanie literatury muzycznej^[1]^[3]. Od 1867 roku posiadał własną drukarnię^[1]. Dzięki protekcji Nikołaja Rubinsteina został wprowadzony na salony^[1]^[2], otrzymując stanowisko oficjalnego dostawcy konserwatorium, a także godność członka Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego^[1]. Do 1903 roku jego firma przejęła 17 mniejszych wydawnictw działających w różnych miastach Imperium Rosyjskiego^[1], stając się wiodącym wydawnictwem muzycznym w kraju, cenionym również za granicą^[1]^[2]. Przyjaźnił się z Piotrem Czajkowskim i był wieloletnim głównym wydawcą jego dzieł^[1]^[2]^[3]. Publikował partytury kompozytorów rosyjskich, m.in. Arienskiego, Bałakiriewa, Borodina, Dargomyżskiego, Glinki, Rimskiego-Korsakowa i Skriabina^[1]. Jako pierwszy w Rosji opublikował edycje zebranych dzieł fortepianowych Fryderyka Chopina, Roberta Schumanna i Felixa Mendelssohna^[1]^[2]. Publikował też wyciągi partytur z oper Richarda Wagnera^[1]^[2].

Od 1897 roku jego firma wydawnicza posiadała filię w Lipsku^[1]. W 1903 roku otworzył w Moskwie pierwszą bezpłatną czytelnię muzyczną^[1]. Opublikował łącznie ponad 20 tysięcy utworów muzycznych^[1]^[2], a także ponad 150 książek i podręczników, w tym rosyjskie wydanie leksykonu i prac Hugo Riemanna^[1].

Po śmierci Jurgensona prowadzenie wydawnictwa przejęli jego synowie, Boris i Grigorij^[1]^[2]^[3]. Po rewolucji październikowej firma została znacjonalizowana^[1]^[2]^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 516–517. ISBN 83-224-0453-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1794. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Daniel Jaffé: Historical Dictionary of Russian Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2022, s. 205. ISBN 978-1-5381-3008-7.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 516–517. ISBN 83-224-0453-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1794. ISBN 978-0-02-865528-4.

[jaffe-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Daniel Jaffé: Historical Dictionary of Russian Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2022, s. 205. ISBN 978-1-5381-3008-7.

[1]

[2]

[3]