Paul Barth (filozof)

Paul Ernst Emil Barth (ur. 1 sierpnia 1858 w Borucicach, zm. 30 września 1922 w Lipsku) – niemiecki filozof i pedagog, prof. dr hab. Uniwersytetu Lipskiego.

Życiorys

Od 1875 studiował w Uniwersytecie Wrocławskim na filologii klasycznej, historii i filozofii. Doktorat uzyskał w Uniwersytecie w Lipsku (1881). W latach 1882–1888 pracował jako nauczyciel w szkołach w Legnicy, Lipsku i Jenie. W 1890 habilitował się na Uniwersytecie Lipskim, a następnie był wykładowcą filozofii na tejże uczelni. W 1897 został profesorem filozofii i pedagogiki. W 1918 został mianowany profesorem zwyczajnym.

Dorobek naukowy

Barth posiadał rozległą wiedzę przyrodniczą, ekonomiczną oraz przede wszystkim filozoficzno-humanistyczną. Był zwolennikiem socjologii wychowania. Uważał wychowanie za część rzeczywistości społecznej, która jest zależna od woli społeczeństwa i podporządkowana jego normom. Skupiał się szczególnie na edukacji moralnej oraz respektowaniu czynników społecznych w historii edukacji. Napisał zarys historii pedagogiki, w którym poruszył problemy z dziedziny teorii edukacji.

Publikacje (wybór)

• De infinitioni apud poetas scaeni cos satinos usu, 1881
• Die Geschichtsphilosophie Hegels und der Hegelianer, 1890
• Die Philosophie der Geschichte als Soziologie, 1897
• Die Elemente der Erziehung- und Unterrichtslehre. Auf Grund der Psychologie der Gegenwart dargestellt, 1906
• Die Geschichte der Erziehung in soziologischer und geistesgeschichtlicher Beleuchtung, 1911
• Der Lebensführer, 1920
• Die Notwendingkeit eines systematischen Moralunterrichts, 1920
• Die Stoa, 1922
• Deutsche Pädagogen der Neuzeit, 6 wyd. 1927

Bibliografia

• Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 38. ISBN 83-88149-41-5.

Linki zewnętrzne

• Paul Barth na uni-leipzig.de
• Przegląd wykładów Paula Bartha
• Paul Barth w Katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej
• Paul Barth, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03]  (ang.).