Przejdź do zawartości

Parki narodowe w Hiszpanii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozmieszczenie parków narodowych w Hiszpanii

W Hiszpanii jest 15 parków narodowych: 10 na Półwyspie Iberyjskim, 4 na Wyspach Kanaryjskich i jeden na Balearach.

Pierwszy park narodowy utworzono 22 lipca 1918 roku. Był to Park Narodowy Picos de Europa (hiszp. Parque nacional de Picos de Europa), który nosił wówczas nazwę Parque nacional de la Montaña de Covadonga i miał powierzchnię 16 925 ha. W roku 1995 został powiększony. Największym parkiem narodowym Hiszpanii jest andaluzyjski Park Narodowy Sierra Nevada (hiszp. Parque nacional de Sierra Nevada) o powierzchni 86 210 ha, a najmniejszym kastylijski Park Narodowy Bagien Daimiel (hiszp. Parque nacional de las Tablas de Daimiel) o powierzchni 1 928 ha. Najwyżej położony jest Park Narodowy Teide, obejmujący Teide – trzeci co do wysokości wulkan na świecie (licząc od podstawy), którego szczyt ma 3718 m n.p.m.

Zarządzanie

[edytuj | edytuj kod]

Od wejścia w życie ustawy 5/2007 o Sieci Parków Narodowych (hiszp. Red de Parques Nacionales), zarządzanie parkami narodowymi w sprawach samoorganizacji i w kwestiach finansowych leży w gestii wspólnot autonomicznych. Administracja państwowa natomiast zarządza całym systemem, ustanawia podstawowe wytyczne i zapewnia spójność Sieci.

Zestawienie informacji o parkach narodowych

[edytuj | edytuj kod]
Nazwa parku Prowincja Data utworzenia Powierzchnia (ha) Chronione ekosystemy Maksymalna wys. n.p.m. Minimalna wys. n.p.m. Uwagi
Picos de Europa Asturia, León, Kantabria 1918 64 660   Atlantycki krajobraz wysokogórski:
Rzeźba glacjalna i krasowa, lasy liściaste
2 646   70   Rezerwat biosfery, OSO
Ordesa y Monte Perdido Huesca 1918 15 608   Atlantycki krajobraz wysokogórski:
Rzeźba glacjalna, krasowa i fluwialna, lasy iglaste i liściaste
3 335   750   Rezerwat biosfery, Lista światowego dziedzictwa UNESCO, Dyplom Europy, OSO.
Cañadas del Teide Teneryfa 1954 18 990   Wulkaniczny krajobraz makaronezyjski:
Rzeźba wulkaniczna (parowy, malpaíses), endemity, wysokogórski matorral kanaryjski
3 718   1 650   Dyplom Europy, Lista światowego dziedzictwa UNESCO
Caldera de Taburiente La Palma 1954 4 690   Wulkaniczny krajobraz makaronezyjski:
Kaldera wulkaniczna i erozyjna, lasy z sosną kanaryjską, roślinność naskalna
2 426   430   OSO
Parc Nacional d’Aigüestortes i Estany de Sant Maurici Lleida 1955 14 119   Atlantycki krajobraz wysokogórski:
Rzeźba glacjalna, lasy iglaste i liściaste
3 033   1 350   OSO
Doñana Huelva, Sewilla 1969 50 720   Mokradła:
Bagna przybrzeżne, ruchome wydmy, roślinność terenów piaszczystych, lasy sosnowe, lasy dębów korkowych
47   0   Rezerwat biosfery, Lista światowego dziedzictwa UNESCO, Konwencja ramsarska, OSO, Dyplom Europy
Park Narodowy Bagien Daimiel Ciudad Real 1973 3 030   Mokradła:
Bagna śródlądowe, słone bagna
618   607   Rezerwat biosfery, Konwencja ramsarska, OSO
Timanfaya Lanzarote 1974 5 107   Wulkaniczny krajobraz makaronezyjski:
Lawa trzewiowa (pahoehoe), stożki popiołu, aktywność geotermalna, endemity
510   0   Rezerwat biosfery,
OSO
Garajonay La Gomera 1981 3 984   Wulkaniczny krajobraz makaronezyjski:
Wąwozy, neki, roques, lasy wawrzynowe
1 487   700   Lista światowego dziedzictwa UNESCO, OSO
Archipiélago de Cabrera Baleary 1991 10 021  
(morze) 8 703  
(ląd) 1 318  
Krajobraz morski i lądowy:
Skaliste wysepki, dno morskie, roślinność twardolistna
172   -118  
(dno morskie)
OSO
Cabañeros Ciudad Real, Toledo 1995 39 687   Górski krajobraz śródziemnomorski:
Pasma górskie, pogórze, rañas, roślinność twardolistna, obszary trawiaste
1 448   600   OSO
Sierra Nevada Grenada, Almería 1999 86 208   Górski krajobraz śródziemnomorski:
Rzeźba lodowcowa i peryglacjalna, tundra górska, lasy dębowe
3 482   1 200   Rezerwat biosfery
Islas Atlánticas de Galicia Pontevedra,
A Coruña
2002 8 400  
(morze) 7 200  
(ląd) 1 200  
Krajobraz morski i lądowy:
Dno morskie, endemiczne gatunki ptaków
OSO
Monfragüe Cáceres 2007 17 852   Górski krajobraz śródziemnomorski:
Lasy śródziemnomorskie, roślinność twardolistna, dehesas, roquedos, rzeki, jeziora
750   250   Rezerwat biosfery, OSO
Sierra de Guadarrama Madryt, Segowia 2013 33 960   Śródziemnomorski krajobraz wysokogórski:
Rzeźba glacjalna, lasy liściaste i iglaste, lasy dębowe
2 428   Rezerwat biosfery, OSO
Gekon Tarentola angustimentalis to jeden z gatunków endemicznych żyjących w Parku Narodowym Timanfaya.

Tereny chronione są kluczowe dla przetrwania wielu hiszpańskich gatunków autochtonicznych i endemicznych.

Park Narodowy Garajonay na La Gomerze jest miejscem występowania żyjących wyłącznie na Wyspach Kanaryjskich gołębi: kanaryjskiego i laurowego. Zięba modra, jerzyk jednobarwny i mysikrólik kanaryjski znajdują schronienie w Parku Narodowym Teide. W Parku Narodowym Picos de Europa żyją niedźwiedź brunatny i głuszec, w Parku Narodowym Ordesa y Monte Perdido występują: traszka pirenejska, kozica pirenejska, orłosęp, śnieżka zwyczajna i pardwa górska, a w Parku Narodowym Aiguas Tortas y Lago de San Mauricio dzięcioł czarny i gronostaj.

W Parku Narodowym Archipelagu Cabrera na Balearach żyje wiele podgatunków endemicznej jaszczurki Lilforda. W Parku Narodowym Timanfaya na Lanzarote występuje wiele gatunków gadów, m.in. gekony z rodzaju Tarentola i endemiczna jaszczurka Gallotia atlantica, a także dużo gatunków ptaków. Park Narodowy Doñana jest kluczowym miejscem ochrony zagrożonych gatunków, takich jak: orzeł iberyjski, modrzyk zwyczajny, żmija iberyjska, łyska rogata i ryś iberyjski.

Parki narodowe według liczby odwiedzających

[edytuj | edytuj kod]
Park Narodowy Teide na Teneryfie jest najczęściej odwiedzanym parkiem narodowym w Hiszpanii, a także we wszystkich państwach europejskich. W roku 2010 był drugim najczęściej odwiedzanym parkiem na świecie.

Najczęściej odwiedzanym parkiem jest Park Narodowy Teide, który w roku 2007 odwiedziły ponad 3 miliony osób. Jest to też najczęściej odwiedzany park narodowy w państwach europejskich, a w roku 2010 był drugim najczęściej odwiedzanym parkiem narodowym na świecie[1]. Najrzadziej odwiedzany jest Park Narodowy Archipelagu Cabrera.

Parki narodowe Hiszpanii wraz z liczbą odwiedzających (2009)[2]:

  • Teide – 3 052 830
  • Picos de Europa – 1 818 671
  • Timanfaya – 1 371 349
  • Sierra Nevada – 673 302
  • Garajonay – 625 801
  • Ordesa y Monte Perdido – 617 500
  • Caldera de Taburiente – 377 349
  • Aiguas Tortas y Lago de San Mauricio – 329 227
  • Monfragüe – 306 041
  • Doñana – 288 897
  • Islas Atlánticas – 274 716
  • Tablas de Daimiel – 105 957
  • Cabañeros – 90 001
  • Archipiélago de Cabrera – 60 662

Razem – 9 992 303

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]