Przejdź do zawartości

Palárikovo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Palárikovo
ilustracja
Flaga
Flaga
Państwo

 Słowacja

Kraj

 nitrzański

Powiat

Nowe Zamki

Starosta

Jozef Derňár[1]

Powierzchnia

51,29[2] km²

Wysokość

117[3] m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


4 224[4]
82,53[5] os./km²

Nr kierunkowy

+421 35[3]

Kod pocztowy

941 11[3]

Tablice rejestracyjne

NZ

Położenie na mapie kraju nitrzańskiego
Mapa konturowa kraju nitrzańskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Palárikovo”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Palárikovo”
Ziemia48°02′26″N 18°04′15″E/48,040556 18,070833
Strona internetowa

Palárikovo (węg. Tótmegyer, do roku 1948 Slovenský Meder) – wieś (obec) w południowo-zachodniej Słowacji w kraju nitrzańskim, w powiecie Nowe Zamki.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Leży na terenie Niziny Naddunajskiej, 88 km na południowy wschód od Bratysławy i 13 km na północny zachód od Nowych Zamków

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Badania archeologiczne wykazały, że tereny wsi były zamieszkane prawie nieprzerwanie od neolitu do średniowiecza. Szczególnie liczne są znaleziska celtyckie z okresu kultury lateńskiej.

Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1248. Jej rozwój został zahamowany w latach 1308–1321 podczas konfliktu między węgierskim możnowładcą Matuszem Czakiem a królem Węgier Karolem Robertem. Później wchodziła w skład majątków Ścibora ze Ściborzyc, a następnie jego syna Ścibora Ściborowica. Wieś ucierpiała ponownie w roku 1430, kiedy dwukrotnie przeciągnęły przez nią wojska husyckie. Po śmierci Ściborowica król Zygmunt Luksemburski darował ją za wierną służbę Michałowi Orsághowi.

W okresie ekspansji Imperium Osmańskiego wieś od 1559 r. była kilkakrotnie spustoszona przez Turków tak dokładnie, że w 1617 r. była wspominana jako Puszta Megyer. W ostatnim dziesięcioleciu XVII w. należała do rodu von Kaunitz z Moraw i wtedy (w latach 1690–1694) została ponownie zasiedlona osadnikami słowackimi i morawskimi oraz odbudowana.

Pod koniec XIX w. ośrodek popularyzowania się idei socjalistycznych wśród chłopstwa. W 1890 r. miała tu miejsce jedna z pierwszych na ówczesnych Węgrzech manifestacji pierwszomajowych, w której wzięło udział ok. 3 tys. chłopów z okolicznych wsi.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]

Čiky, Ľudovítov, Jur, Žofia i Drahy

Struktura narodowościowa mieszkańców

[edytuj | edytuj kod]
  • Słowacy – 96,70%
  • Węgrzy – 2,13%
  • Czesi – 0,69%
  • Ukraińcy – 0,04%
  • Niemcy – 0,02%
  • i inni

Nazwa miejscowości

[edytuj | edytuj kod]
  • 1248 Meger
  • 1773 Megyer
  • 1808 Tót-Megyer
  • 1863–1913 Tótmegyer,
  • 1920–1938 Slovenský Meder,
  • 1938–1945 Tótmegyer,
  • 1945–1948 Slovenský Meder, Tót-Megyer
  • od 1948 Palárikovo (na cześć słowackiego dramaturga i publicysty Jana Palárika).

Osoby związane z Palárikovem

[edytuj | edytuj kod]

W Palárikovie urodzili się:

  • Karol Strmeň (1921-1995) – romanista, redaktor emigracyjnej prasy słowackiej w USA, poeta i tłumacz poezji;
  • Agneša Gundová-Jergová (1926-2010) – redaktor rozgłośni Głos Ameryki, pisarka i publicystka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. [dostęp 2017-11-03]. (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 51,29S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  5. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adamec Vladimír, Jedličková Nora: Slovensko. Turistický lexikon, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1991, ISBN 80-7096-152-X.
  • Rezník Jaroslav: Od pevnosti po pevnosť, w: „Krásy Slovenska” R. LXXXIX, nr 7-8/2012, s. 36–40.