Osyth
| |
| Data śmierci | |
|---|---|
| Czczona przez | |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
jeleń za plecami |
Osyth (Osgyth, Sythe, Ositha, Othith; data urodzenia nieznana, zm. 700 r.) – staroangielska święta, założycielka klasztoru Chich w dawnym Królestwie Essex, żona tamtejszego króla Sighere.
Istnieją różne, spisane już po czasach anglosaskich, wersje żywota Osyth, ale w czasie, gdy powstawały, jej kult był już na stałe przemieszany z kultem jej imienniczki Osyth z Aylesburry[1][2].
Przyjmuje się, że Osyth była córką Frithuwolda, współwładcy Mercji, rządzącego Surrey oraz Wilburgi - córki króla Pendy[3]. Była również siostrzenicą św. Edyty Wilton i św. Edburga z Bicester[4]. Wychowywała się w klasztorze w Warwickshire pod opieką św. Modwen[5]. Marzyła o tym, by zostać przełożoną w tym klasztorze, ale pochodziła ze zbyt wysokiego rodu, by jej marzenie się urzeczywistniło. Jej przeznaczeniem było umocnienie sojuszu między państwami poprzez małżeństwo.
W tym czasie władzę zwierzchnią nad Królestwem Essex uzyskał Wulfhere z Mercji. Nakłonił on swego brata Frithuwolda do wydania Osyth za władcę podporządkowanego królestwa – Sighere[6][4][3]. Małżeństwo to miało związać obie dynastie i dać mandat mercyjczykom do sprawowania władzy nad Essex. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta[5], jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, Offa, który został władcą Essex w 683 roku[6].
Podczas nieobecności swego męża na dworze, Osyth nakłoniła dwóch miejscowych biskupów do udzielenia jej święceń zakonnych i udała się do klasztoru[4]. W końcu, prawdopodobnie po śmierci Sigehere, założyła klasztor w Chich i została jego przełożoną[3].
Została zamordowana w 700 roku podczas najazdu Duńczyków[6]. Jej śmierć uznawana jest za męczeńską; według tradycji została ścięta, gdyż nie chciała oddać hołdu normandzkim bogom[5][3].
Tradycyjnym dniem wspomnienia św. Osyth jest 7 października. Trwa jednak spór odnośnie do jej kultu - powszechnie w średniowiecznej Anglii uważana była za świętą, ale nie ma dowodów na to, że była kiedykolwiek formalnie kanonizowana. Nie wspomina o niej również Catholic Encyclopedia, w której znajdują się żywoty wielu współczesnych jej świętych. Miejsce pochówku Osyth, kościół w Aylesbury, przyciągał liczne pielgrzymki aż do roku 1500, kiedy na polecenie papieża usunięto jej kości z kościoła i pochowano w utrzymywanym w tajemnicy miejscu.
W ikonografii Osyth przedstawiana jest z jeleniem za plecami (w nawiązaniu do legendy, iż przyjęła święcenia zakonne w czasie gdy jej mąż polował na jelenia) oraz z kluczami u pasa, które symbolizują jej stanowisko przełożonej klasztoru[4].
Od imienia Osyth wzięła nazwę miejscowość Saint Osyth w hrabstwie Essex, w pobliżu Chelmsford.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barbara Yorke: Królowie i królestwa Anglii w czasach Anglosasów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 80. ISBN 978-83-01-16169-9.
- ↑ Susan Janet Ridyard: The royal saints of Anglo-Saxon England: a study of West Saxon and East Anglian cults. Cambridge: CUP Archive, 1988, s. 243. ISBN 0-521-30772-4.
- ↑ a b c d James Campbell: Essays in Anglo-Saxon history. Continuum International Publishing Group, 1986, s. 225, seria: History series. ISBN 0-907628-33-8.
- ↑ a b c d St Osith. britannia. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).
- ↑ a b c St. Osyth's Priory. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-07-05)]. (ang.).
- ↑ a b c Latin Saints of the Orthodox Patriarchate of Rome. Orthodox Europe. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).