Przejdź do zawartości

Order „Za osobiste męstwo” (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order „Za osobiste męstwo”
Орден «За личное мужество»
Awers
Awers orderu nadawanego w ZSRR
Awers
Awers orderu nadawanego w Federacji Rosyjskiej
Baretka
Baretka
Ustanowiono

28 grudnia 1988

Wielkość

średnica 45 mm

Kruszec

srebro

Wydano

ok. 629

Powyżej

Order „Znak Honoru”

Poniżej

Order Sławy

Order „Za osobiste męstwo” (ros. Орден «За личное мужество») – radzieckie odznaczenie nadawane za męstwo w czasie pokoju, ostatni z orderów ustanowionych w ZSRR.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

22 sierpnia 1988 roku Prezydium Rady Najwyższej ZSRR wydała dekret o poprawie procedury przyznawania odznaczeń państwowych Związku Radzieckiego, w którym wprowadzono „Order za osobiste Męstwo”, który miał być nadawany osobą za wykazane męstwo w czasie pokoju. Statut tego odznaczenia i procedury jego nadawania opracowały Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Ministerstwo Sprawiedliwości.

28 grudnia wydano dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, który określił statut tego odznaczenia i wprowadził go do systemu odznaczeń państwowych ZSRR. Było to ostatnie odznaczenie państwowe ustanowione w ZSRR.

Po 1991 roku w związku z rozpadem Związku Radzieckiego order przestano nadawać, lecz w 1992 roku został włączony w system odznaczeń państwowych Federacji Rosyjskiej z niewielkimi zmianami w wyglądzie i tak zmieniony nadawany był do 1994 roku, po czym został on zastąpiony przez Order Męstwa.

Zasady nadawania

[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie ze statutem order miał być nadawany za wykazane osobiste męstwo i odwagę przy ratowaniu życia ludzkiego, ochronie porządku publicznego i własności socjalistycznej, zwalczaniu przestępczości, klęsk żywiołowych i innych sytuacji kryzysowych, a w szczególności:

  • za męstwo w ratowaniu życia ludzkiego, zwalczaniu przestępstw przeciwko życiu,
  • za odwagę w działaniach związanych z ochroną porządku publicznego, ochroną własności socjalistycznej, zatrzymywaniem przestępców oraz ujawnianiem grup przestępczych, jeżeli to związane było z dużym ryzykiem dla własnego życia i zdrowia,
  • za męstwo i odwagę wykazaną podczas klęsk żywiołowych, pożarów, wypadków, katastrof i innych sytuacji kryzysowych lub usuwania ich skutków, o ile działania te były wykonywane w warunkach stałego zagrożenia życia lub zdrowia lub znacznych strat materialnych i duchowych,
  • dla innych bezinteresownych czynów dokonanych w poczuciu obywatelskiego obowiązku, w okolicznościach które zagrażały życiu osoby, która tego czynu dokonała.

Pierwsze nadanie tego orderu miało miejsce 3 lutego 1989 roku i otrzymała go Natalia Jefimowa, nauczycielka ze szkoły w Ordżonikidze, która wykazała się odwagą w czasie ataku terrorystów na autobus szkolny, ratując swoim działaniem 31 uczniów. Ostatnie nadania orderu miało miejsce dekretem z dnia 28 października 1994 roku.

Łącznie w okresie od 1989 do 1994 roku nadano 529 orderów dla obywateli ZSRR i Federacji Rosyjskiej oraz około 100 dla cudzoziemców.

Opis odznaki

[edytuj | edytuj kod]

Odznaka orderu wykonana jest ze srebra i ma postać pięcioramiennej gwiazdy o średnicy 45 mm, wysokości 48 mm i szerokości 44,5 mm. Ramiona gwiazdy tworzą pozłacane promienie. Gwiazda umieszczona jest we wieńcu; z lewej strony wieniec wykonany jest z liściu dębu, a z prawej z liści laurowych. W środkowej części gwiazdy umieszczona jest tarcza pokryta białą emalią. Wewnątrz tarczy znajduje się owalne wgłębienie niepokryte emalią, a w nim pozłacany napis ЗА ЛИЧНОЕ МУЖЕСТВО (pol. „Za osobiste męstwo”). Powyżej niego znajduje się pięcioramienna gwiazda pokryta czerwoną emalią z sierpem i młotem, a poniżej napisu została umieszczona szarfa, pokryta również czerwoną emalią, z napisem CCCP (pol. „ZSRR”).

Rewers orderu jest gładki, znajduje się na nim jedynie nazwa wytwórni oraz numer odznaczenia.

W orderze nadawanym w latach 1992–1994 w Federacji Rosyjskiej usunięto z szarfy napis CCCP, pozostałe elementy orderu są identyczne.

Order zawieszony był na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru czerwonego o szerokości 24 mm, po bokach znajdują się po trzy paski koloru białego o szerokości 1 mm.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918–1991. T. 1. Ворон, 1996, s. 249-251. (ros. • ang.).
  • Маргарита Изотова, Татьяна Царёва: Ордена и медали России и СССР. Rostów nad Donem: Владис, 2010, s. 519-521. ISBN 978-5-9567-0960-3. (ros.).