Oleg Nowicki

Oleg Nowicki
Алег Віктаравіч Навіцкі, Олег Викторович Новицкий
	; Oleg Nowicki (2012)
Pełne imię i nazwisko	Oleg Wiktorowicz Nowicki
Data i miejsce urodzenia	12 października 1971 ; Czerwień
Narodowość	rosyjska
Status	aktywny
Funkcja	dowódca, inżynier pokładowy
Łączny czas misji kosmicznych	531 dni 6 godzin 58 minut 24 sekundy
Misje	Sojuz TMA-06M (Ekspedycja 33/34),; Sojuz MS-03 (Ekspedycja 50/51),; Sojuz MS-18 (Ekspedycja 64/65)
Stopień wojskowy	pułkownik Sił Powietrznych Federacji Rosyjskiej
Wyuczony zawód	pilot wojskowy
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Oleg Wiktorowicz Nowicki, ros. Олег Викторович Новицкий (ur. 12 października 1971 w Czerwieniu w Białoruskiej SRR) – rosyjski pilot wojskowy, kosmonauta, Bohater Federacji Rosyjskiej (2014)^[1].

Wykształcenie i służba wojskowa

1988 – ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście Czerwień.
1994 – został absolwentem Kaczyńskiej Wojskowej Wyższej Szkoły Lotniczej Pilotów. Po studiach uzyskał kwalifikacje „pilota-inżyniera”. Następnie przez kolejne 10 lat pełnił różne funkcje w pułku lotnictwa szturmowego 4 Armii Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej (sztab w Rostowie nad Donem). Latał na samolotach Aero L-39 Albatros i Su-25. Brał udział w działaniach bojowych na terenie Czeczenii.
2006 – w Akademii Sił Powietrznych im. Jurija Gagarina ukończył specjalność „Zarządzanie jednostkami wojskowymi i formacjami Sił Powietrznych”. Następnie powrócił do służby w 4 Armii, gdzie był dowódcą eskadry lotniczej.
2012 – rozkazem ministra obrony Federacji Rosyjskiej został przeniesiony do rezerwy.

Kariera kosmonauty

2007 – 6 lutego oficjalnie został przyjęty do korpusu kosmonautów i rozpoczął dwuletnie szkolenie podstawowe.
2008 – w dniach 22–28 czerwca w Sewastopolu (Ukraina) wspólnie z Siergiejem Rewinem oraz Jeleną Sierową przeszedł trening na wypadek awaryjnego wodowania lądownika statku kosmicznego Sojuz.
2009 – w lipcu ukończył kurs przygotowawczy w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina, zaś 1 sierpnia uzyskał uprawnienia kosmonauty doświadczalnego. W październiku uczestniczył w treningu w małym module badawczym ISS.
2010 – od stycznia do października przebywał na delegacji w Stanach Zjednoczonych. Był przedstawicielem Centrum Wyszkolenia Kosmonautów w JSC^[1]. W kwietniu, w związku z utworzeniem jednego korpusu kosmonautów w Rosji, Nowicki został rozkazem naczelnika Centrum Wyszkolenia Kosmonautów mianowany kosmonautą doświadczalnym wspomnianego korpusu. W połowie roku NASA opublikowała harmonogram planowanych lotów do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Nowicki znalazł się w składzie załóg Ekspedycji 33 i 34, których lot zaplanowano na jesień 2012^[2]. Od sierpnia rozpoczął przygotowania do misji Sojuza TMA-04M oraz lotu Sojuza TMA-06M (jako dowódca załogi podstawowej).
2012 – 15 maja podczas startu Sojuza TMA-04M pełnił funkcję dowódcy załogi rezerwowej. 23 października razem z Jewgienijem Tariełkinem i Kevinem Fordem na pokładzie Sojuza TMA-06M wystartował w kierunku Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, na pokład której kosmonauci dotarli dwa dni później. Weszli w skład Ekspedycji 33 i 34. W obu ekspedycjach Nowicki pełnił funkcję inżyniera pokładowego. Na pokładzie stacji kosmonauci przebywali do 15 marca 2013, a kilka godzin później 16 marca wylądowali na Ziemi w lądowniku Sojuza TMA-06M.
2016 – 17 listopada na pokładzie Sojuza MS-03 poleciał na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Wszedł w skład Ekspedycji 50 i 51 (jako inżynier pokładowy).
2017 – 2 czerwca wylądował na Ziemi w kapsule Sojuza MS-03.
2021 – 9 kwietnia na pokładzie Sojuza MS-18 poleciał na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Wszedł w skład Ekspedycji 64 i 65 (jako inżynier pokładowy).

Nagrody i odznaczenia

tytuł Bohatera Federacji Rosyjskiej z medalem Złotej Gwiazdy i honorową odznaką Lotnika Kosmonauty Federacji Rosyjskiej (2014)

Medale Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej:

Za udział w działaniach wojennych
Medal „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” I II i III stopnia
Za służbę w siłach powietrznych

Wykaz lotów

Loty kosmiczne, w których uczestniczył Oleg W. Nowicki
Lp.	Data startu	Statek kosmiczny	Data lądowania	Statek kosmiczny	Funkcja	Czas trwania
1	23 października 2012	Sojuz TMA-06M	16 marca 2013	Sojuz TMA-06M	dowódca Sojuza, inżynier pokładowy ISS	143 dni 16 godzin 15 minut 2 sekundy^[3]
2	17 listopada 2016	Sojuz MS-03	2 czerwca 2017	Sojuz MS-03	dowódca Sojuza, inżynier pokładowy ISS	196 dni 17 godzin 50 minut 18 sekund^[3]
3	9 kwietnia 2021	Sojuz MS-18	17 października 2021	Sojuz MS-18	dowódca Sojuza, inżynier pokładowy ISS	190 dni 20 godzin 53 minuty 4 sekundy^[3]
Łączny czas spędzony w kosmosie – 531 dni 06 godzin 58 minuty 24 sekundy

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Олег Викторович Новицкий. [w:] Герои Страны [on-line]. [dostęp 2017-04-12]. (ros.).
↑ NASA: Harmonogram lotów do MKS opublikowany przez NASA 8 lipca 2010. [dostęp 2017-04-12]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Oleg Wiktorowicz Nowickij. [w:] Loty Kosmiczne [on-line]. [dostęp 2022-07-10].

Linki zewnętrzne

Biografia na stronie NASA (ang.)
Biogram na stronie spacefacts.de (ang.)
Biogram na stronie Centrum Wyszkolenia Kosmonautów (ros.)

[hero-1] Олег Викторович Новицкий. [w:] Герои Страны [on-line]. [dostęp 2017-04-12]. (ros.).

[Harmonogram_lotów_do_MKS_opublikowany_przez_NASA_8_lipca_2010.-2] NASA: Harmonogram lotów do MKS opublikowany przez NASA 8 lipca 2010. [dostęp 2017-04-12]. (ang.).

[astronautilus-3] Oleg Wiktorowicz Nowickij. [w:] Loty Kosmiczne [on-line]. [dostęp 2022-07-10].

[1]

[2]

[3]