Przejdź do zawartości

Odczynnik Czugajewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odczynnik Czugajewa – 1% roztwór dimetyloglioksymu w alkoholu etylowym, wprowadzony do analizy przez Lwa Czugajewa w 1905 roku[1]. Stosowany w analizie chemicznej jako bardzo czuły wskaźnik chemiczny do wykrywania szeregu metali, poprzez tworzenie z roztworami wodnymi ich soli barwnych związków kompleksowych. Stosowany do wykrywania: Ni, Pd, Pt, Rh, Bi, Pb, Cd, Cu, Fe, Co. Szczególnie czuły wobec nawet śladowych soli niklu[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Tadeusz Lipiec, Zdzisław Stefan Szmal: Chemia analityczna z elementami analizy instrumentalnej. Wyd. 4. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1976, s. 100.