Obserwatorium Paryskie

Obserwatorium Paryskie
Państwo	Francja
Region	Île-de-France
Miejscowość	Paryż
Typ budynku	obserwatorium astronomiczne
	Położenie na mapie Paryża Obserwatorium Paryskie
	Położenie na mapie Francji Obserwatorium Paryskie
	Położenie na mapie Île-de-France Obserwatorium Paryskie
	48°50′11″N 2°20′11″E/48,836389 2,336389
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Obserwatorium Paryskie (fr. Observatoire de Paris albo Observatoire de Paris-Meudon) – obserwatorium astronomiczne we Francji i jeden z największych astronomicznych ośrodków na świecie.

Administracyjnie jest to grand établissement („znakomita firma”) pod opieką ministerstwa, kształcąca studentów z wyższym wykształceniem, ze statusem zamkniętego publicznego uniwersytetu. Jego misje obejmują:

badania astronomiczne i astrofizyczne
edukację (cztery programy magisterskie, doktor filozofii nauki)
popularyzację nauki.

Obserwatorium jest siedzibą słonecznego obserwatorium przy Meudon i radioastronomicznego obserwatorium przy Nançay. W latach 1913–1987 było siedzibą Międzynarodowego Biura Czasu^[1].

Historia

Podstawowe fundamenty obserwatorium zapoczątkował Jean-Baptiste Colbert, który chciał poszerzać morską potęgę Francji i handel międzynarodowy w XVII wieku. Ludwik XIV był promotorem uruchomienia budowy, która zaczęła się w 1667 a zakończyła się w 1671. Architektem był prawdopodobnie Claude Perrault, którego brat, Charles, był sekretarzem Colberta i kierownikiem robót publicznych. Optyczne przyrządy zostały zapewnione przez Giuseppe Campaniego. Budynki zostały rozbudowane w 1730, 1810, 1834, 1850 i 1951. Ostatnim powiększeniem był pokój południkowy zaprojektowany przez Jeana Prouvé. W 1863 obserwatorium wydało pierwszą współczesną mapę pogodową.

Dyrektorzy

Giovanni Cassini (1671-1712) (początkowo stanowisko zaproponowano Janowi Heweliuszowi, który odmówił)
Jacques Cassini (1712-1756)
César François Cassini de Thury (1756-1784)
Jean-Dominique Cassini (1784-1793)
Jean Pemy Villeneuve, p.o. dyrektora (1793-ok. 1794)
Nicolas-Antoine Nouet, p.o. dyrektora (ok. 1794-1795)
Jérôme Lalande (1795-1800)
Pierre Méchain (1800-1804)
Jean Baptiste Joseph Delambre (1804-1822)
Alexis Bouvard (1822-1843)
François Arago (1843-1853)
Urbain Le Verrier (1854-1870)
Charles-Eugène Delaunay (1870-1873)
Urbain Le Verrier (1873-1877)
Amédée Mouchez (1878-1892)
Félix Tisserand (1892-1896)
Maurice Loewy (1896-1907)
Benjamin Baillaud (1908-1926)
Henri-Alexandre Deslandres (1926-1929)
Ernest Esclangon (1929-1944)
André Danjon (1945-1963)
Jean-François Denisse (1963-1967)
Jean Delhaye (1967-1971)
Raymond Michard (1971-1976)
Jacques Boulon (1976-1981)
Pierre Charvin (1981-1991)
Michel Combes (1991-1999)
Pierre Couturier (1999-2003)
Daniel Egret (2003-2011)
Claude Catala (2011-)

Przypisy

↑ BernardB. Guinot BernardB., History of the Bureau International de l'Heure, „Historical and Scientific Problems, ASP Conference Series,”, 208, IAU Colloquium #178. Edited by Steven Dick, Dennis McCarthy, and Brian Luzum. (San Francisco: ASP), 2000, s. 175–184, ISBN 1-58381-039-0, Bibcode: 2000ASPC..208..175G (ang.).

Linki zewnętrzne

Witryna internetowa Obserwatorium Paryskiego (ang. • fr.)

[Guinot-1] BernardB. Guinot BernardB., History of the Bureau International de l'Heure, „Historical and Scientific Problems, ASP Conference Series,”, 208, IAU Colloquium #178. Edited by Steven Dick, Dennis McCarthy, and Brian Luzum. (San Francisco: ASP), 2000, s. 175–184, ISBN 1-58381-039-0, Bibcode: 2000ASPC..208..175G (ang.).

[1]