Niezależny Kościół Filipiński
.png)
| |||||||||||
| Dewiza: Pismo Święte, Miłość, Wiedza, Prawo (Niezależny Kościół Filipiński) | |||||||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||
| Chrześcijaństwo └ Katolicyzm └ Starokatolicyzm | |||||||||||
| Ustrój kościelny |
Ustrój Episkopalno-Synodalny | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obrządek |
liturgia trydencka w języku hiszpańskim | ||||||||||
| Siedziba | |||||||||||
| Zwierzchnik • tytuł zwierzchnika |
Joel Porlares y Ocop | ||||||||||
| Organ ustawodawczy |
Rada Biskupów Niezależnego Kościoła Filipińskiego | ||||||||||
| Zasięg geograficzny | |||||||||||
| Członkostwo |
Światowa Rada Kościołów, Konferencja Chrześcijańska w Azji, Narodowa Rada Kościołów na Filipinach | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Niezależny Kościół Filipiński (hiszp. Iglesia Filipina Independiente) – Kościół starokatolicki, działający prawnie na terenie Filipin, USA i Kanady, będący członkiem Światowej Rady Kościołów, Konferencji Chrześcijańskiej w Azji oraz Narodowej Rady Kościołów na Filipinach. Jest drugim co do wielkości (po Kościele rzymskokatolickim) związkiem wyznaniowym na Filipinach (2,6% ogółu ludności Filipin). Organem prasowym wspólnoty jest Ang Tagapunla („Siewca”). Zwierzchnikiem kościoła jest bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
W roku 1521 portugalski odkrywca Ferdynand Magellan przybył na Filipiny i przyłączył je do Królestwa Hiszpanii. Kościół katolicki rozpoczął pracę misyjną na Filipinach w 1565 roku, kiedy augustiańscy misjonarze przybyli wraz z armią hiszpańską. W ciągu kilku lat większość ludności została ochrzczona. W XVII wieku na ziemie filipińskie przybyli także franciszkanie i jezuici. Kościół szybko stał się integralną częścią rządu kolonialnego. W roku 1898 na Filipinach wybuchło powstanie przeciwko Hiszpanom. W okresie rewolucji rozpoczęła się także walka z kolonialistycznym Kościołem. W konflikcie uczestniczyły Stany Zjednoczone, w efekcie czego przejęły one kontrolę nad krajem.
Po przegranej rewolucji misjonarze hiszpańscy musieli opuścić kraj, nieliczni katolicy filipińscy zostali osamotnieni, pozbawieni kierownictwa duchowego z powodu niewielkiej grupy rodzimych kapłanów, którzy nie byli w stanie zapewnić sobie szacunku wśród własnej ludności ze względu na przywiązanie do Kościoła reżimowego. W wyniku tego ksiądz katolicki Gregorio Aglipay y Labayon postanowił zorganizować krajowy i niezależny Kościół katolicki, który do dnia dzisiejszego opiera się na połączeniu katolicyzmu z nacjonalizmem filipińskim.
Dialog ekumeniczny
[edytuj | edytuj kod]Silne związki zostały wypracowane ze Wspólnotą anglikańską i Unią Utrechcką Kościołów Starokatolickich, które ostatecznie doprowadziły do pełnej komunii. W 1999 roku zawiązano interkomunię z Wielkim Kościołem Chrystusa na Filipinach.
Nauka Niezależnego Kościoła Filipińskiego
[edytuj | edytuj kod]W sprawowaniu świętych czynności posługuje się kalendarzem liturgicznym roku kościelnego i językiem hiszpańskim. Najwyższą cześć Kościół oddaje Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu. Kościół oddaje cześć aniołom, apostołom, męczennikom i świętym, a wśród nich w szczególny sposób Maryi Pannie. Kościół uznaje tradycyjne 7 sakramentów, zgodnie z nauką Kościoła katolickiego. Eucharystia sprawowana jest pod dwiema postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej. Wierni wierzą jednak, że chleb i wino, pozostają tylko symbolami podczas Mszy Świętej i nie zmieniają się w rzeczywiste Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. W Kościele są sprawowane dwie formy spowiedzi: indywidualna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna (sprawowana bądź jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą Świętą w części zwanej Spowiedzią Powszechną). Do spowiedzi indywidualnej są zobowiązane przystępować dzieci oraz młodzież do sakramentu bierzmowania. Kościół nie uznaje dogmatu o nieomylności papieża oraz odrzuca celibat duchownych. Kościół uznaje trójstopniową władzę święceń kapłańskich: diakonat, kapłaństwo i biskupstwo. Posługa kapłaństwa kobiet jest dopuszczona, chociaż nie jest powszechnie praktykowana. W kwestii moralnej Kościół charakteryzuje się liberalnymi poglądami, nie zabrania swoim wiernym antykoncepcji, a w określonych przypadkach nie potępia również aborcji.
Najwyższy biskup
[edytuj | edytuj kod]Zwierzchnicy Kościoła (noszący tytuł: Najwyższego biskupa) na przestrzeni lat:
- 1902–1940 – bp Gregorio Aglipay y Labayan (ur. 1860, zm. 1940)
- 1940–1946 – bp Santiago Antonio Fonacier y Suguitan (ur. 1885, zm. 1977)
- 1946 – bp Gerardo Bayaca y Medina
- 1946–1971 – bp Isabelo de los Reyes
- 1971–1981 – bp Macario Ga y Vilches (ur. 1900, zm. 1971)
- 1981–1987 – bp Abdias dela Cruz y Rebantad
- 1987–1989 – bp Soliman Ganno y Flores
- 1989–1993 – bp Tito Pasco y Esquillo
- 1993–1999 – bp Alberto Ramento y Baldovino (ur. 1936, zm. 2006)
- 1999–2005 – bp Tomas Millamena y Amabran
- 2005–2011 – bp Godofredo David y Juico
- 2011–2017 – bp Ephraim Fajutagana y Servanez
- 2017–2023 – bp Rhee Timbang y Millena
- od 2023 – bp Joel Porlares y Ocop
Administracja
[edytuj | edytuj kod]Kościół podzielony jest na 40 diecezji, w skład których wchodzą 726 parafie, obsługujące 2218 kaplic i kościołów. Niezależny Kościół Filipiński ma 44 biskupów, 688 kapłanów i 50 diakonów oraz ok. 3 mln wiernych (najwięcej z nich mieszka na wyspie Luzon), będąc uznanym za największy Kościół starokatolicki na świecie. Kościół w swoim zarządzaniu podzielony jest na Radę Biskupów, Radę Kapłanów i Radę Świeckich. Niezależny Kościół Filipiński prowadzi również trzy seminaria duchowne. Siedzibą zwierzchnich władz Kościoła jest Manila.
Diecezje
[edytuj | edytuj kod]| Diecezja | Ordynariusz |
|---|---|
| Agusans | bp Denny D. Dapitan |
| Agusuri | bp Denny D. Dapitan |
| Aklan i Capiz | bp Abdias R. dela Cruz |
| Antique | bp Leon T. Estrella |
| Bataan i Bulacan | bp Joel C. Porlares |
| Batac | bp Rosario S. Acoba |
| Bilessa | bp Vic A. Esclamado |
| Cavite | bp Pedro C. Ojascastro |
| Cebu City i Bohol | bp dr Vic Esclamado |
| Dagupan | bp Hermogenes M. Ranche |
| Diganat | bp Rhee M. Timbang |
| Guimaras | bp Tito Vilches |
| Iloilo | bp Tomas A. Millamena |
| Isabela | bp Joshua U. Cuarteros |
| Koronadal | bp Delfin Callao Jr. |
| Laguna | bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez |
| Laog | bp Emiliano Domingo |
| Libertad | bp Rudy Juliada |
| Luisa | bp Vermilion C. Tagalog |
| Manila | bp Bartolome Espartero |
| Masbate | bp Alger Loyao |
| Maquebaca | bp Rowel Arevalo |
| Mobuca | bp Felixberto L. Calang |
| Negros Occidental | bp Felomino N. Ang |
| Negros Oriental i Siquijor | bp David M. Ga |
| Nueva Ecija | bp Warlito Baldomero |
| Nueva Vizcaya i Quirino | bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez |
| Oroquieta | bp Noel B. Lorente |
| Ozamis | bp Pablito Jarantilla |
| Pagadian | bp Antonio N. Ablon |
| Palawan | bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez |
| Południowe Mindanao | bp Delfin Callao Jr. |
| Romblon i Mindoros | bp Ronelio V. Fabriquier |
| Rizal i Pampanga | bp Godofredo David y Juico |
| Romblon i Mindoro | bp Ronelio V. Fabriquer |
| Santiango | bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez |
| Siagro | bp Romeo Tagud |
| Wschodnie Stany Zjednoczone i Kanada | bp Robert D. Ilay |
| Zachodnie Stany Zjednoczone i Kanada | bp Raul C. Tobias |
| Surigao | bp Rhee M. Timbang |
| Tuguegarao | bp Ernesto M. Tamayo |
| Wschodni Pangasinan | bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez |
| Tarlac | bp Emmanuel Sampayan |
| Zachodnie Mindanao | bp Pablito M. Jarantilla |
| Zambales | bp Joselito T. Cruz |
| Katedra Narodowa | bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez |
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna witryna kościoła (pt). ifi.ph. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-14)].