Przejdź do zawartości

Neobisium brevidigitatum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Neobisium brevidigitatum
(Beier, 1928)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Iocheirata

Nadrodzina

Neobisioidea

Rodzina

Neobisiidae

Podrodzina

Neobisiinae

Rodzaj

Neobisium

Podrodzaj

Neobisium (Neobisium)

Gatunek

Neobisium (Neobisium) brevidigitatum

Synonimy
  • Obisium (Obisium) doderoi brevidigitatum Beier, 1928
  • Neobisium (Neobisium) doderoi brevidigitatum (Beier, 1928)

Neobisium brevidigitatumgatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae. Występuje od środkowo-zachodniej części Europy po środkową część Azji.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten opisany został po raz pierwszy w 1928 roku przez Maxa Beiera pod nazwą Obisium (Obisium) doderoi brevidigitatum, a więc jako podgatunek. W 1932 roku cały gatunek przeniesiony został przez Beiera do podrodzaju nominatywnego rodzaju Neobisium. W 1963 roku Beier wyniósł omawiany takson do rangi niezależnego gatunku. Lokalizacją typową wskazaną przez Beiera jest Braszów w Rumunii[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Na prosomie (głowotułowiu) występują dwie pary oczu zaopatrzonych w soczewki. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków i nie występuje na nim rozgałęziona galea; szczecinka galealna osadzona jest przedśrodkowo. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego pierwsze dwie lub trzy blaszki są na przedzie drobno ząbkowane. Nogogłaszczki zaopatrzone są w jednolicie rudobrązowe szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych; palec ruchomy i nieruchomy są podobnej długości. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma równych długości ząbki oraz osiem trichobotrii, z których trichobotrium ist osadzone jest zaśrodkowo, bliżej trichobotrium it niż trichobotrium ib; odległość między trichobotriami ist i ib jest mniejsza niż dwukrotność odległości między trichobotrium ist a szczytem palca. Ruchomy palec nogogłaszczków ma cztery trichobotria. Udo nogogłaszczków jest stosunkowo smukłe, o długości większej niż 3,5-krotność jego szerokości, dłuższe od karapaksu, o powierzchni pozbawionej guzków. Rzepka nogogłaszczków jest zmodyfikowana i nie zachowuje tulipanowatego kształtu. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[2].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Pajęczak ten należy do fauny epigeicznej[2]. Bytuje w ściółce lasów, w tym buczyny karpackiej[3].

Gatunek palearktyczny; znany jest z Niemiec, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Węgier, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Grecji, Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu i Iranu[1]. W Polsce podawany jest z Pienin, Bieszczadów[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Mark Harvey: Neobisium brevidigitatum L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16].
  2. a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4. 
  3. a b Wojciech B. Jędryczkowski. Zaleszczotki (Pseudoscorpionidea). „Flora i Fauna Pienin – Monografie Pienińskie”. 1, s. 125–126, 2000.