Przejdź do zawartości

Nadine Dorries

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadine Dorries
Ilustracja
Nadine Dorries (2021)
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1957
Liverpool

Minister kultury, mediów i sportu
Okres

od 15 września 2021
do 6 września 2022

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Oliver Dowden

Następca

Michelle Donelan

Poseł do Izby Gmin z okręgu

Mid Bedfordshire

Okres

od 5 maja 2005
do 26 sierpnia 2024

Poprzednik

Jonathan Sayeed(inne języki)

Następca

Alistair Strathern(inne języki)

Nadine Dorries, nazwisko panieńskie: Bargery (ur. 21 maja 1957[1] w Liverpoolu[2]) – brytyjska polityk, członek Partii Konserwatywnej, poseł do Izby Gmin w latach 2005–2023. Od 15 września 2021 do 6 września 2022 minister kultury, mediów i sportu w drugim gabinecie Borisa Johnsona(inne języki)[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jej ojciec miał irlandzkie pochodzenie i był katolikiem, matka jest Brytyjką i należy do Kościoła Anglii. Rodzice rozwiedli się, gdy Nadine miała 10 lat. Była wychowywana przez matkę[4].

W wieku 21 lat zdobyła zawód pielęgniarki. W 1982 roku została przedstawicielem medycznym firmy Ethicla Ltd. Lata 1983–1984 spędziła w Zambii, gdzie jej mąż pracował jako inżynier górnictwa, prowadząc tam miejscową szkołę[5]. Była założycielką firmy Company Kids Ltd. zajmującej się zapewnianiem opieki dzieciom pracujących rodziców, w 1998 roku spółkę wykupiła Bupa[6].

W 2001 roku bez powodzenia kandydowała do Izby Gmin z okręgu Hazel Grove[7]. W 2005 roku została wybrana posłem do Izby Gmin z okręgu okręgu Mid Bedfordshire, uzyskała reelekcję w 2010, 2015, 2017 i 2019 roku[8].

Przed objęciem stanowiska ministra kultury, mediów i sportu piastowała wyższe stanowiska urzędnicze w resorcie zdrowia, odpowiadając m.in. za bezpieczeństwo pacjentów, zdrowie psychiczne i zapobieganie samobójstwom[3]. We wrześniu 2022 odmówiła wejścia w skład gabinetu Liz Truss(inne języki)[9], zaś 26 sierpnia 2023 zrezygnowała z mandatu poselskiego[10].

Poza działalnością polityczną jest także pisarką, do 2022 roku napisała 16 powieści[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest rozwiedziona, ma trzy córki[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Times: Guide to the House of Commons 2017. Londyn: Times Books, 2017, s. 81. ISBN 978-0-00-826333-1.
  2. Nadrew Gimson: Nadine Dorries: brave Tory rebel or a self-serving stunt woman?. 2012-11-11. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  3. a b gov.uk: The Rt Hon Nadine Dorries MP. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  4. a b Roz Lewis: Nadine Dorries: My family values. 2015-03-06. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  5. BBC: Nadine Bargery. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  6. Andrew Anthony: ‘She often speaks without thinking’: Nadine Dorries, our new minister for culture wars. 2021-10-31. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  7. House of Commons: General Election results, 7 June 2001. 2001-06-18. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-25)]. (ang.).
  8. parliament.uk: Ms Nadine Dorries. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  9. Manori Ravindran, U.K. Culture Secretary Nadine Dorries Resigns [online], Variety, 6 września 2022 [dostęp 2024-09-21] (ang.).
  10. Nadine Dorries' resignation letter in full [online], 26 sierpnia 2023 [dostęp 2024-09-21] (ang.).
  11. booksradar.com: Nadine Dorries books in order. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).