Przejdź do zawartości

NGC 4051

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NGC 4051
Ilustracja
NGC 4051 (Liverpool Telescope)
Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

6 lutego 1788

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Wielka Niedźwiedzica

Typ

spiralna z poprzeczką (SBbc)

Rektascensja

12h 03m 09,6s

Deklinacja

+44° 31′ 55″

Przesunięcie ku czerwieni

0,002336[1]

Jasność obserwowana

10,0m

Rozmiary kątowe

5,2' × 3,9'

Alternatywne oznaczenia
UGC 7030, MCG 8-22-59, ZWG 243.38, IRAS12005+4448, PGC 38068

NGC 4051 (również PGC 38068 lub UGC 7030) – galaktyka spiralna z poprzeczką (SBbc), znajdująca się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. Odkrył ją William Herschel 6 lutego 1788 roku[2].

NGC 4051 (HST)

Jedna z najczęściej badanych galaktyk. Jest jasną galaktyką spiralną o przesunięciu ku czerwieni 0,002336, z aktywnym jądrem, klasyfikowaną jako galaktyka Seyferta typu 1,5[1] lub typu 1 z wąskimi liniami emisyjnymi.

Zawarta w katalogu Dreyera, uwzględniona w próbce galaktyk badanych przez Edwina Hubble’a w pracy z 1926 roku, w której zaobserwował on jako pierwszy ekspansję Wszechświata i wyznaczył tempo tej ekspansji. W 1943 roku znalazła się w próbce kilku galaktyk o wyjątkowo jasnych jądrach i silnych liniach emisyjnych zebranych i analizowanych przez Carla Seyferta, a emisja rentgenowska została zarejestrowana po raz pierwszy przez satelitę Einstein.

Jądro galaktyki zawiera supermasywną czarną dziurę o masie około 1,9 miliona mas Słońca[3].

W galaktyce tej zaobserwowano supernowe SN 1983I, SN 2003ie i SN 2010br[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b NGC 4051 w NASA/IPAC Extragalactic Database.
  2. Courtney Seligman: NGC 4051. Celestial Atlas. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
  3. B. M. Peterson et al. Central Masses and Broad-Line Region Sizes of Active Galactic Nuclei. II. A Homogeneous Analysis of a Large Reverberation-Mapping Database. „The Astrophysical Journal”. 613 (2), s. 682–699, 2004-10-01. DOI: 10.1086/423269. (ang.). 
  4. List of Supernovae. [w:] IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]