Mureksyd

Mureksyd
	Jedna z form mezomerycznych mureksydu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	2,4-diokso-5-[(2,4,6-triokso-1,3-diazynan-5-ylideno)amino]-1H-pirymidyn-6-olan amonu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C8H8N6O6
Masa molowa	284,19 g/mol
Wygląd	krystaliczny, ciemnoczerwony proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	3051-09-0
PubChem	18275
SMILES
	C1(=C(NC(=O)NC1=O)[O-])N=C2C(=O)NC(=O)NC2=O.[NH4+]
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	dość trudno
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol: praktycznie nierozpuszczalny
Temperatura topnienia	> 300 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-07-07]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS.
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według europejskich kryteriów.
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 0 0
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mureksyd – organiczny związek chemiczny, sól amonowa kwasu purpurowego, wykorzystywany w chemii analitycznej jako wskaźnik w miareczkowaniu kompleksometrycznym i fotometrycznym do oznaczania jonów wapnia^[4] i innych metali.

Jony metali, które mogą być oznaczane za pomocą mureksydu^[5]^[6]:

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ ^a ^b ^c ^d Murexide (nr 222461) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-07-07]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Mureksyd (nr 222461) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-07-07]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 88. Boca Raton: CRC Press, 2008, s. 8-8.
↑ R. Belcher, C.L. Wilson: Nowe metody w analizie chemicznej. Państwowe Wydawnictwo Techniczne, s. 196.
↑ Erwin Ross et al.: Indicator Reagents. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. John Wiley & Sons, 2000, s. 20. DOI: 10.1002/14356007.a14_127.