Przejdź do zawartości

Mieczysław Broniszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Broniszewski
Pełne imię i nazwisko

Mieczysław Eugeniusz Broniszewski

Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1948
Karczew

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Mazur Karczew
Wisła Płock
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1970 Mazur Karczew (juniorzy)
1971–1977 Mazur Karczew
1972–1974 Mazowsze (juniorzy)
1975 Warszawa (juniorzy)
1976–1981 Polska U-18 (asystent)
1976–1981 Polska U-20 (asystent)
1981–1988 Polska U-18
1981–1988 Polska U-20
1990–1992 Stilon Gorzów Wielkopolski
1993 Motor Lublin
1994–1995 Polska (asystent)
1994–1995 Polska U-21
1996 Wisła Kraków (asystent)
1996–1997 Polonia Warszawa
1997–1998 Stomil Olsztyn
1998–1999 Amica Wronki
1999 Stomil Olsztyn
2000 Górnik Zabrze
2002–2003 Orlen/Wisła Płock
2004 Polonia Warszawa
2004 GKS Katowice
2004–2005 Radomiak Radom
2008–2009 GKP Gorzów Wielkopolski
2011–2012 Wisła Płock
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata U-20 w piłce nożnej
brąz Meksyk 1983
Mistrzostwa Europy U-18 w piłce nożnej
brąz ZSRR 1984

Mieczysław Broniszewski (ur. 30 grudnia 1948 w Karczewie) – polski piłkarz i trener piłkarski. Przez blisko dwadzieścia lat pracował jako szkoleniowiec dzieci i młodzieży; był selekcjonerem kadry juniorów oraz U-21. Od połowy lat 90. prowadzi zespoły najczęściej z ekstraklasy, z którymi udanie walczył o pozostanie w lidze.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Był zawodnikiem Mazura Karczew i Wisły Płock.

Kariera szkoleniowa

[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. i 80. pracował jako trener młodzieży. Od 1976 do 1988 był selekcjonerem reprezentacji Polski juniorów. Z drużyną U-20 (w której grali m.in. Józef Wandzik, Mirosław Myśliński, Wiesław Wraga, Joachim Klemenz, Jarosław Bako, Marek Leśniak) zdobył w 1983 brązowy medal Mistrzostw Świata w Meksyku. Z zawodnikami do lat 18 (m.in. Roman Kosecki, Mariusz Kuras, Andrzej Rudy, Jacek Ziober, Mirosław Dreszer) zdobył w 1984 srebrny medal na mistrzostwach Europy. W latach 90. przez półtora roku pełnił również funkcję trenera kadry U-21, którą łączył z pracą asystenta Henryka Apostela w dorosłej reprezentacji. Apostelowi pomagał także w Wiśle Kraków, którą w sezonie 199596 wprowadzili do ekstraklasy.

W ostatnim czasie stał się specjalistą od ratowania drużyn przed spadkiem. Był zatrudniany w charakterze strażaka w Stomilu Olsztyn, Górniku Zabrze, Polonii Warszawa i Radomiaku Radom i wszystkie te zespoły zdołał utrzymać w lidze. Podobna sztuka nie udała mu się w GKS Katowice w sezonie 200405, ale klub ten prowadził tylko w pięciu meczach. Po rezygnacji Zbigniewa Bońka w listopadzie 2002 jego nazwisko pojawiło się wśród kandydatów na selekcjonera reprezentacji Polski.

Od 5 grudnia 2008 do 28 kwietnia 2009 był trenerem I-ligowego Stilonu Gorzów. Od lutego 2011 roku był (po raz drugi) trenerem Wisły Płock[1]. Głównym celem trenera Broniszewskiego był awans do I ligi, cel ten udało się trenerowi zrealizować „rzutem na taśmę” w ostatniej kolejce sezonu.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego syn jest prawnikiem, który bronił Zagłębie Lubin przed karną degradacją za korupcję[potrzebny przypis]. Jego syn Marcin również jest trenerem.

Sukcesy szkoleniowe

[edytuj | edytuj kod]
  • brązowy medal Mistrzostw Świata 1983 z reprezentacją Polski U-20
  • brązowy medal mistrzostw Europy 1984 z reprezentacją Polski U-18
  • awans do ekstraklasy w sezonie 200102 z Wisłą Płock


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Komunikat Zarządu Wisły Płock S.A. - Wisła Płock S.A [online], www.wisla.plock.pl [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].