Przejdź do zawartości

Michaił Moisiejew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Moisiejew
Михаи́л Алексе́евич Моисе́ев
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1939
Małyj Iwier, obwód amurski

Data śmierci

18 grudnia 2022

Szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR – I zastępca ministra obrony ZSRR
Okres

od 2 grudnia 1988
do 23 sierpnia 1991

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

Siergiej Achromiejew

Następca

Władimir Łobow

P.o. ministra obrony ZSRR
Okres

od 22 sierpnia 1991
do 23 sierpnia 1991

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

Dmitrij Jazow

Następca

Jewgienij Szaposznikow

Odznaczenia
Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order „Za zasługi wojskowe” Order Honoru Order Czerwonego Sztandaru Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Order Za Służbę Ojczyźnie I stopnia (Białoruś) Order José Martí (Kuba)

Michaił Aleksiejewicz Moisiejew (ros. Михаи́л Алексе́евич Моисе́ев, ur. 22 stycznia 1939 we wsi Małyj Iwier w obwodzie amurskim, zm. 18 grudnia 2022) – radziecki i rosyjski dowódca wojskowy i polityk, szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR – I zastępca i p.o. ministra obrony ZSRR (1988–1991), generał armii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu 1957 szkoły średniej pracował jako maszynista kotłowy na okręcie pomocniczym Floty Pacyficznej, w listopadzie 1958 rozpoczął regularną służbę w Armii Radzieckiej. Żołnierz pułku czołgów ciężkich Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego, kursant 97 samodzielnego batalionu szkolnego, od 1962 członek KPZR, 1962 skończył szkołę wojskową i został dowódcą plutonu w stopniu porucznika. Później dowódca plutonu w kompanii czołgów w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech i w Karpackim Okręgu Wojskowym. W 1972 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego i został zastępcą dowódcy pułku czołgów w stopniu majora, następnie szefem sztabu pułku w Białoruskim Okręgu Wojskowym, od stycznia 1976 zastępca dowódcy, a od sierpnia 1976 dowódca 50 Gwardyjskiej Dywizji Zmotoryzowanej na Białorusi. Od 1978 dowódca 27 Gwardyjskiej Dywizji Zmotoryzowanej w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w lutym 1979 awansowany na generała majora, 1982 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego, został I zastępcą dowódcy, a w kwietniu 1983 dowódcą 15 Armii Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego. Od lutego 1984 generał porucznik, od 1985 szef sztabu – I zastępca dowódcy wojsk Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego, od stycznia 1987 dowódca wojsk Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego, w maju 1987 awansowany na generała pułkownika. Od 2 grudnia 1988 do 23 sierpnia 1991 szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR – I zastępca ministra obrony ZSRR, w sierpniu 1991 pełnił obowiązki ministra obrony ZSRR, 23 sierpnia 1991 zwolniony ze wszystkich stanowisk i skierowany do dyspozycji Ministra Obrony ZSRR, 6 listopada 1991 zwolniony do rezerwy. Od 1996 główny specjalista Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, 1999–2008 kierowniczy inspektor Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, 2008–2001 inspektor generalny i członek Kolegium Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej. W latach 1990–1991 członek KC KPZR. 1989-1991 deputowany ludowy ZSRR.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I wiele medali.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]