Przejdź do zawartości

Meszullam Nahari

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Meszullam Nahari
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1951
Jerozolima

Minister bez teki
w rządzie Olmerta i II rządzie Netanjahu
Okres

od 2006
do 2013

Przynależność polityczna

Szas

Meszullam Nahari (ur. 7 maja 1951 w Jerozolimie) – izraelski polityk, minister bez teki w latach 2009–2015, wiceminister edukacji w latach 1999–2000 i 2001–2003, wiceminister pracy i spraw społecznych w latach 2015–2016, wiceminister spraw wewnętrznych od 2016 i wiceminister rozwoju Negewu i Galilei od 2017. Poseł do Knesetu w latach 1999 –2016 i od 2017, członek partii religijnej Szas, skupiającej głównie Żydów sefardyjskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w szkołach religijnych Jesziwat Tiferet Cewi, Jesziwat Hebron i szkole Lifschitz. Służbę w wojsku ukończył w stopniu sierżanta. Jest nauczycielem, dyrektorem szkoły średniej. Był doradcą wiceministra edukacji i dyrektorem departamentu kultury ortodoksyjnej w ministerstwie edukacji.

Po raz pierwszy wszedł do piętnastego Knesetu. Objął wówczas stanowisko wiceministra edukacji, zarówno w rządzie Ehuda Baraka, jak i Ariela Szarona. Po wyborach w 2006 roku wszedł w skład gabinetu Ehuda Olmerta jako minister bez teki. Po wyborach w 2009 roku w wyniku których lider Likudu Binjamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Nahari wszedł 31 marca 2009 w skład gabinetu jako minister bez teki[1]. Wybierany ponownie w 2013 i 2015. Wszedł w skład czwartego rządu Netanjahu obejmując funkcje wiceministerialne w różnych resortach[2] W związku z tym 24 stycznia 2016 złożył mandat poselski, który objął po nim Jigal Gu’etta, jednak 20 września 2017 (dzięki tzw. prawu norweskiemu) powrócił w skład dwudziestego Knesetu w miejsce Dana Sajjidy[3]. W wyborach w kwietniu 2019 uzyskał reelekcję[2].

Jest żonaty, ma piątkę dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eighteenth Knesset: Government 32. [dostęp 2009-04-03]. (ang.).
  2. a b Meszullam Nahari (ang.) – profil na stronie Knesetu.
  3. Members of the Twentieth Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-04]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]